Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

[p. 123]

Van de maatigheid.

Vois: Alleen niet 't kruis van Goodes Zoone.
Of: O Slaap! o zoete Slaap!

1. WOrd nu niet vol med zop van druiven,
Om fantazijen te verschuiven;

Want Iesus onz patroon,

Gods liefste Zoon

Heeft ons nu belast,

En wel sterk en vast

't Zoober ende maatig leeven:

Gelijk dat duid'lijk staat beschreeven.

2. Maar word nu vol (dit is zijn reeden)

Met geest en kragt van goede zeeden;

Maar niet met spijz en drank,

Die maar een stank

Geeven aan 't gemoed,

Dat zijn lusten voed,

Dat zijn lusten voed ten quaaden,

Om ziel en lichaam te verraaden.

3. Daarom neem spijz en drank in maaten,

Om al wat gulzig is te laaten;

De maar is alter-best.

Wat geeft de rest?

Niet dan wroegens-stof

In 't benaude hof,

In 't benaude hof des herten;

En queld 't gemoed met bitt're smerten.

4. Dan houd de Mensch 't gemoed int' midden,

[p. 124]

 

Met veel te vasten en te bidden,

 

Waar door het weelig lijf,

 

Word vast en stijf

 

In des deugdes loop,

 

Met een and're hoop,

 

Met een and're hoop omvangen,

 

En blijft niet meer aan d' aarde hangen.

 

5. Die Mensch en word niet meer bewoogen

 

Met vleeselijke lust der oogen,

 

En het onkuis gemoed

 

Niet meer gevoed:

 

Maar door het gebed

 

Is hy als om zet,

 

Zijnde 't alder-sterkste wapen,

 

Om niet meer in de zond te slaapen.

 

6. Gelukkig zijn van deeze Menschen,

 

Die meerder hebben, dan wy wenschen

 

Van d' aard en 't geenze geeft,

 

Waar door men leefd:

 

Maar die zijnen lust

 

Voed, en noit en blust

 

In zijn drift en sterk begeeren,

 

Moet daar door 't alder-best ontbeeren.

 

7. Een Christen die werd in-genoomen

 

Door zijn gedagten, om te koomen

 

Daarm' eeuwig wellust heeft,

 

En by God leefd

 

Met zijn Heemel boon

 

En zijn liefsten Zoon,

 

Die ons and're spijz wil geeven,

 

Waar door wy altijd kunnen leeven.

 

8. Wel Mensch leg dan vry ernstig oover,

 

Hoe gy best uw gemoed ontoover

 

Van het gewaand pleizier,

[p. 125]

 

Waar door dat gy hier

 

Uwe ziel verleid,

 

En een poel bereid,

 

En een poel bereid van smerten,

 

Door steekend' zoo uw eigen herte.

 

9.Natures eisch, is maar te leeven:

 

Hoe wild gy haar dan meerder geeven,

 

Dan zy hier zelfs begeerd

 

En staadig leerd

 

Door een sterke trek,

 

Als zy haar gebrek

 

Alle daagen komt begeeren?

 

Laat 't dierlijk het verstand dan leeren.

 

10. Zy eist geen spijz van groote waarde,

 

Maar het een-voudigst van de aarde,

 

En alles is haar zoet,

 

Het geen maar voed,

 

En ook geeven kan,

 

Daar zy reedlijk van,

 

Daar zy reedlijk van kan leeven:

 

Waarom wild gy haar meerder geeven?

 

11. Die elk geeft 't zijn, die is regtvaardig,

 

En leefd dan zelver Goode waardig,

 

Voldoende Gods gebod,

 

Het geen hem tot

 

Deeze staat komt noon,

 

Door zijn lieven Zoon,

 

Die ook selfs is voor getreeden,

 

Doen Hy quam met die Hemel-reeden.

 

12. Zijn spijze was des Vaaders wille,

 

Die konde zijn begeerte stillen;

 

Alzoo moet ook de geen,

 

Die hier bene'en

 

Zijn Heer volgen zal;

[p. 126]

 

Want de weg is smal,

 

Want de weg is smal ten leeven;

 

Gelijk'er duidlijk staat geschreeven.

 

13. O Christus Iesus Goodes Zoone!

 

Help ons aan deeze schoone kroone,

 

Die Gy nu zelve draagd,

 

En ons behaagd,

 

Op dat wy bene'en

 

't Paadjen moogen tre'en,

 

Dat Gy zelfs hebt voor geschreven

 

Met letters en een heilig leeven.

          B.J.S.