Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt
(1622)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijZevende Gedicht.Tiende Argument, genomen uitte Straffen daer d'onmatige Cieraetten van Gode mede ghedreigt siin zonderlinghe Isaiae 3. 16. 17. &c. Item ten Elfsten Dat de Proncksters onbequaem siin, om in tide van vervolginge voort Geloof eenige hardigheid te verdragen. Ende hoedaenighen slag van voorgaende leven tottet Marytie van noode is. | |
[pagina 98]
| |
HElas dat's veel te hard: Ick schroom te zeer de vlammen
Ga naar margenoot+Die altiid even heet int branden, noit en strammen.
De deze ziin voor mi, al waer ick niet beducht
Voor miin liefs Heren min, genougsaem om de vlucht
Te nemen vant Cieraet het schoonste 'talder beste.
Want wat zoud ick voor baet daer van toch op het leste
Verwachten, als ick eens te geven quam miin geest?
Want hier zou'ck toch de rest, voor eerst, van minst te meest,
Het eene van miin hals, en tander van miin schoeren
Te leggen siin verpligt, om zoo te laten voeren
Miin zieltjen arm en naeckt, noch eer 'gewaed des doots
Het lichaem had bekleedt voort strenge oordeel Goods,
En wachten uit de mond van die daer is gezeten
Als Rechter d'harde straf die hi wel eer liet weten
Door een gewissenGa naar margenooteBood' aen't Vrouwelick geslagt.
Voorwaer een stiven toom om d'uit gestorte pracht
Van zoo veel als wi siin of oud' of Jonge Vrouwen
Wel sterck'lick te weerstaen, wel kracht'lick te weerhouwen.
'K hebt wel in mi beprouft, en wou wel dat ickt kon.
Een ider zeggen voort: Hoordt Dochters van Sion
(Dus was bi nae de zin vant gunt hi haer beloofde)
Om dat ghi overstraet gingt proncken mette hoofde,
Gesteecken inde wind, en dat ghi luiden dorst
Ontdecken uwen hals, ontmaellijen uw borst,
Gingt weuven mette hand, gingt dansen mette voeten,
En met een geil gezigt nu hier nu daer begroeten
De mannen onder weeg; zoo zal op eenen dag
Den Heer u nemen af (Ai, wiickt de harde slag!)
Al wes ghi om den hals van kragen of Rabbaten
Hoogmoedig hebt gevoerdt; en niettemin de schatten
Daer d'overzeesche kust uw boezem of uw buick
Of 'tlogenachtig haerGa naar margenootf mee cierde van uw pruick.
Vw maskers insgeliicks uw fraezen, uw Planchetten,
Vw Sleuijers uw Carteeck, uw Pluimen uw Toppetten,
De Naelden van uw hoofd, de Ringen van u hand,
Van d'ooren bei zoo 'teen als tandere Pendant
| |
[pagina 99]
| |
Die ghi Ovaels-gewiis daer aen hebt hangen drayen;
Den vederbosch, daer mee ghi taenzigt gaet bewaeijen;
Het zilvere klinckant en 't Incarnate Lint,
Twelck u of hier de schoe of daer de wrong verbindt.
Maer dit is niet genoug, hi zal u noch ontblootten
Al tgeen daer gh'u mee pleegt te koussen en te schooten,
Te snoeren op de vreeg, te gespen op de maeg,
Te stricken hier om hoog, te vouwen daer om laeg:
De bagen van de kruin, de maentjens en de Spangen;
De steenen die opt hart en die opt voorhoofd hangen:
Vw Spiegels noch daer toe van Cristalline glas;
Vw hulsels van velours, uw Doucken van fiin vlas:
End' eindtelicken noch uwe riicke Brasseleten,
Met al wat aen u ruickt van gommen en Civetten:
Dit zal u Godes hand eens nemen al geliick;Ga naar margenoot+
End' in de plaets van dien u geven niet dan sliick,
Dan vuiligheid, dan stanck, en voor de gulde Boorden
Van Kennip en van stael dan ketingen en koorden.
Het Riigliif vast gestickt; De Tabbaerd hoog gemeedt
Gediidt u tot de dragt van een rouw-harig kleed;
En die nu tgeeluw haer geringt met duizend frizen
In u zoo nemen waer, die zullen met afgrizen
Noch zien uw kaelen Cruin wanneer z' u eens ontkapt,
En nae Slavins manier zal wezen afgeschrapt.
En dits te naeste bi het geen den God der Goden
Aent vrouwelick gemeent van Salem heeft ontboden
Tot waerschouw vande straf, die bi ziin Majesteit
Zoo hier als naer het graf voor haer lui is bereidt,
Wanneer ze door cieraet van kostelicke kleeren
Haer zelven maecken iel, end' anderen verkeren:
Zoo veel mi nu belangt, ick ken't, ken heb geen hartGa naar margenoot+
Te liden zulcken schandt, te dragen zulcken smart,
Geliick hier werdt gedreigt aen d'opgetoide vrouwen.
Behalven dat Ick niet en weet hoe iemand houwen
Schier kunnen zou 'tgeloof geheel end' ongeschendtGa naar margenoot+
In tiden van vervolg, wanneer het liif gewendt
| |
[pagina 100]
| |
Tot Zachtheid waer van Rock en luister van juweelen.
Ga naar margenoot+Helas hoe 'n zou De Stock of 'tIzer niet verveelen
De handen die het goud te dragen siin gewoon?
En hoe zou weer die vrouw die altiid even schoon
Van Purper was gekoust, en nadvenant van muilen
Gecierdt, haer int giool gehengen weg te schuilen.
Met d'een en d'ander plant misdadelick geboeidt,
Die noch geen uir geleen zoo puntig was geschoeidt
Int kort hoe zou den hals die dagelicks met stricken
Van paerlen ging besnoerdt, de Sabel niet verschricken
Al eer hi noch op haer gebloot waer end' ontscheidt?
Ick weet het harde wel, de opgepopte Meit
En zou de plei nauw zien, ick laet dan tzwaerd, genaecken,
Of zi zou haer geloof met god met al verzaecken.
Geloves mi, 'tis zoo, een martelaer die moet
Zich als van langer hand gewennen om ziin bloed
Te storten voor den Heer; op dat hi nae veel lessen
Hernomen weer en weer, de Bancken ende Messen
Ga naar margenoot+Ten einde toe weerstae. 'tIs asch, 'tsiin haere kleen
Te vooren lang gepleegt, 'tIs 'tlichchaem, 'tsiin de le'en
Onzachtellick getouft, verswimelick gehandeldt,
'Tis leven hier te lang eenvoudelick gewandelt
In kled'ren, spiis en dranck, het is des werelds pracht
Te schouwen met ziin ganck, te laten met ziin dragt,
Het ist getemde vleesch met waecken en met vasten,
tWelck winnen doedt de vreez van zwaerden en van basten.
Ga naar margenoot+Want die int onderzouck ziins harts in zich bevindt,
Dat hi beneffens God noch eenig dinck bemindt
tWelck hi tot Godes eer onmatig is te stieren,
Die si toch wel bezorgt, en let op ziin manieren;
Want ben te recht beducht, dat een zoo teeren moed
Niet gaerne voor de Tucht vergieten zou ziin bloed.
En die te groten schrick voor schae heeft of voor schande,
En zal zich voor geloof, vreez ick, niet laten branden.
|
|