Logo DBNL
Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt (1622)

Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt

(1622)–Joannes Stalpaert van der Wiele–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

De zelve Ambrosius lib. 4. Epist. 34.

Ambrosius servus Christi, Vocatus Episcopus, Vierginibus Sacris.

LAet ons vieren de feestdag van d'alderheiligste Maged met zang van psalmen, met geluid van lessen, met blischap der

Schaeren ende voedsel der Armen. Laet ons dan, ons allgeliick verheugen inden Heer, ende tot stichting der maegden erdencken hoe d'Alderzaligste Agnes geleden heeft. Int dertiende jaer haers Jeugs heeftze de dood verwonnen ende 'tleven gevonden; om datze den Autuer des levens alleen heeft bemindt. De kuisheid wierde noch gereeckent in haer jaren, maer den ouderdom haerder zielen was ongemeten. Jong wasze van lichchaem, maer griis van zinnen; schoon van wezen, maer schoonder van geloof, end' uit steeckender van kuisheid. De welcke van der Schoolen naer huis kerende, van des Gouverneuren zoon bemindt werdt. Die nae des Mageds ouders vernomen, ende gevonden hebbende, heeft haer begonnen veel dingen aen te bieden, ende noch meer te beloven. Ende eindtelick met hem genomen veel kostelicke Cieraetten, siin de zelve vande zalige Agnes niet anders als een deel drecks versmaedt geweest. Waer Deur gebeurdt is, dat de Jongman zich noch meer en meer verlievende op de maged, meinende dattet haer te doen was om riickker gaven, met hem gebracht heeft alderlei schat van kostelicke steenen; om haer, zoo deur hem zelven, als door ziin vrinden en magen te verwilligen, Riickdommen van huizen en landen, ende alderhande weelden des werelds aen te bieden, bi zoo verre het haer beliefde consent te dragen int huwelick bi hem verzocht. hier op zoo wierdt de H. Agnes gezeidt dusdaenigen andwoord gegeven te hebben: Gaet van mi vonck der zonde, voedsel des misdaeds, aes des doods; gaet van mi want Ick nu voorkomen ben van een ander minnaer, die mi met geschencken veel dierder als d'uwe vereerdt, ende met den vingerling ziins geloofs ondertrouwt heeft: wezende van geslagt veel edelder ende waerdiger als ghi. hi heeft vercierdt miin Rechterhand met alte dieren brasselet, ende miin halz met Riickdom van gesteenten. hi heeft mi aen d'ooren gehangen onwaerdeerlickke paerlen, ende omringt met bloeijende en gloeijende Juweelen. heeft mi int aenzigt gesteldt een teicken dat ick buiten hem geen ander minnaer toe laten en zoude; gekleedt daer en boven met een geborduirden Tabbaerd, om hangen met bagen van ongemeten prize; ende

getoondt onuitspreekelicke schatten, die hi mi belooft heeft te zullen gheven, Indien ick maer en volharde in ziin liefde. Midsdezen zoo en is mi niet mogelick tot naedeel van miin eersten minnaer, eenig ander oock eens te aenschouwen; en te verlaeten den geenen aen wien ick met zulcken vasten minne ben verbonden. Ziin Adel is d'alderhoogste, ziin magt d'aldersterckste, ziin gedaente d'alderschoonste, ziin liefde d'alder zoetste, ziin beleeftheid d'alder uitnemenste. Hi heeft mi alrede de bruilofkamer doen bereiden, ziin orgelen doen klincken in miin ooren, ende doen hooren de alder Juiste stemmen van ziin maegden. Ick hebbe honig ende melck uit ziin mond ontfangen, en ben aen hem geveterdt met zuivere omhelzingen. Ziin lichchaem is vergezelschapt mettet mine ende ziin bloed heeft miin wangen vercierdt. ziin moeder is maged, ende ziin vader en kende noit vrouw. De Engelen dienen hem, ende de zon en maen siin verwonderdt in ziin schoonheid. De dooden verrizen door ziin reuck, ende de krancken worden verquickt door ziin aenraecken ziin schatten en komen nimmermeer te gebreecken, noch ziin Riickdommen oit te verminderen. Hem bliif ick alleen getrouw; aen hem beveel ick mi uit ganscher herten: Den welcken ick bemiinnende zuiver ben, aenraeckende reinig, ende omhelzende Maged blive. Doch zoo dat aen onze bruiloft geen kinderen gebreecken en zullen, daer het baren zonder piin is, ende de vruchtbaerheid dagelicks aengroeidt.

Dit hoorende Den Razenden Jongeling, wordt bevangen met een Soodanigen blinden liefde, ende door de benautheid des harten zoo bekrompen van adem, dat hi te bedde valt; ende met ziin diep verzuchten ziin amoreusheid aende medeciin meesters ontdeckt. Vande welcke De vader verstaen hebbende de gelegentheid der zaecken, doedt de Dochter andermael van zinent wegen, voor ziin zoon verzouckken. Dan de zalige Agnes zet hem wederom af. zeggende, geenzins te willen schende het verbond van haeren eersten bruidegom. Waer op de vader geandwoordt hebbende dat hi, mids de bedieninge van een zoo hoogen staet wel met goede reden behoorde ge-

gesteldt te werden, oock voor d'alder doorluchtigste van geheel Romen, doedt naerstelickken onderzoucken wat het voor een Bruidegom mag wezen van wiens mogentheid haer Agnes zoo zeer hadde beromt. Valt eindtelick in een van ziin Pluimstriickkers, die hem te kennen geeft als dat de Maged van haer kindsheid af Christen was geweest, ende zoo ganschelickken bevanghen met konsten van toverijen, datse haer zelven liet voorstaen Christum haeren Bruidegom te wezen. Twelck verstaende De Prefect, verbliidt zich, ende gezonden hebbende ziin Serganten van wapenen, doedt haer haelen voor ziin vierschaer. Al waer hi haer voor eerst al heimelick met smeeckkelickke woorden bestreeldt, ende naederhandt met dreighementen verschrickt. Dan de maged Christi en wert noch door vlei-woorden verleidt, noch door dreigementen beroert: maer blivende van moed ende van wezen de zelve, bespot zoo int een als int ander Den vervarende ende streelende Prefect. Ziende daeromme Symphronius int kleine dochterken zoo groten standvastigheid, vervougdt hi zich aen haer vrinden: ende wantze Edel waeren, ende henluiden midsdien geen gheweld en konde aendoen, werpt hi hen op den lack van Chrisdom: ende doedt des anderen daegs Agnetem voor hem brenghen; daer hi weer en weer vervat de voorgaende redenen vande liefde ziins zoons: maer alles te vergeefs. zulcks dat hi haer wederom voorde twede reis doedt leiden voor zijn Vierschaer, haer aenspreeckende in dezer vougen: Ten si de valsche goodsdienstigheid der Christenen, van wiens Tover-kunsten ghi u beromt, eerst en al voren van u si gescheiden, zoo en zuldi noch de Razernijen uws harten niet kunnen verwerpen, noch oock uw ooren bieden aen goede Raeden. Is daeromme in alder manieren van node u te spoeijen naer de Eerwaerdighe Goddinne Vesta; op dat ghi behagen hebbende inde volhardigheid des maegdoms, u zelven dag en nacht bekommeren moogt met haer heilige Sacrificien. Waer op de zalige Agnes: Indien ick uw zoon, hoe wel ghequeldt met onbillickke liefde, nochtans een levendig mensch siinde, hebbe geweigerdt: een

mensch zegg' Ick vatbaer van reden, die ziin gehoor, ziin gezigt, ziin gevoelen magtig, mette andere goede menschen gaen, staen, ende de blom dezes lichts kan gebruicken, evenwel om de liefde Christi niet eens en hebbe willen aenschouwen; hoe zoud' Ick dan een deel Afgoden die stom, doof, ongevoelick, ende zonder ziel ziin, immermeer kunnen eeren, ende tot groot ongeliick vanden oppersten God miin hoofd voor idele steenen kunnen buigen? Twelck horende de Prefect Symphronius; Ick hebbe mededuld, spreeckt hi, met uw kinsheid. ende hoe wel ghi de goden lasterdt, zoo zie ick u nochtans voor alsnoch door de vingeren, overmids dat uw Jaeren noch siin beneden de reden. En wildt dan u zelven niet zoo verre vergeten, dat gh'u de gramschap der goden op den halz komt te halen. De H. Agnes heeft gezeidt: En wildt de lichchaemelickke kindsheid, in mi zoo klein niet achten, dat ghi mi zoudt meinen begaen te wezen met uw goede graci. Want het gheloof en wordt niet gevonden inde Jaeren, maer in de zinnen: Ende den Almagtigen God houdt al veel meer van de deugden als vande grize hoofden. Wat uwe goden belangt: wiens gramschap ghi u zegt van mi te willen weeren, laet z'hen vri op mi verbolgen, laetze zelver spreecken, zelfs gebieden, zelfs den dienst van mi eischen, zelfs mi bevelen hen te aenbidden. Dan naedemael ick u zie trachten naer het geen ghi nemmermeer en zult bekomen, zoo doedt vrijelick altgeene u goed dunckt. Kiest dan zeidt Sijmphronius de Prefect, een van tween: of mette maegden De goddinne Vesta te offeren, of mette lichte vrouwen int bordeel te hoereren. Ende de Christenen die u met haer Toverijen hebben bedurven, zullen wel zo verre van u wezen, dat ghi u daer zittende, op haer bistandt niet en zult hebben te betrouwen. Doedt wel dan, zoo ick zegge, end' eerdt de goddinne Vesta tot lof van uw geslagt, of wordt een openbaere verwurpen hoer tot eeuwige schande van uwen Adel.

Hier op heeft de zalige Agnes gediendt met een grote klouck hertigheid: Indien ghi wist wie dat miin God waere, ghi zoudt u wel wachten zoo daenige woorden te spreecken. Ende

daeromme, Ick dien de magt miins Heeren Iesu Christi wel bekendt is, ben u drigementen wel getroost: mi verzeeckerende noch uwe Afgoden te zullen offeren, noch met vreemde vuiligheyd besmet te werden. Ick hebbe met mi tot een Bewaerder miins lichchaems, den Engel des Heeren. Want Den eenigen geboren zoone goods, de welcke ghi niet en kendt, is mi tot een muir die niet verdrongen en kan worden, tot een waecker die nimmermeer en slaept, tot een beschermer die noit en ghebreeckt. Daer u goden niet anders en siin als van Koper ofte Steen, veel nutter om voort menschelick gebruick, ketelen van te slaen, of wegen mee te bestraeten, als om goden van op te rechten. Want de godheid en woonde noit In marmeren maer wel in Hemelen: En bestondt noit In koper of eenigerlei metael, maer wel hier boven int alderhoogste Riick. Dan ghi ende uws geliickken, ten si gh'u afscheidt van heur luider dienst, zult te zaemen met hem, van een geliickke straf besloten werden. Want recht als deze met vier beblazen siin om te smelten, zoo zullen oock haer Dienaers met een eeuwigen brand beblazen worden; niet om te smelten of te vervloijen, maer om tot eeuwige schaemte te vergaen en te gloeijen.

Hier over laet haer den Dullen Rechter ontblooten, ende naeckt leiden ten bordeele: opt geluid van een uit rouper, roupende: Agnes de heiligschendige Maged om datze de goden heeft gelasterdt, is als een hoer ten bordeele verwezen. Maer ziet zoo zaen zi ontdeckt is, heeft de goddelickke genade haer ontvlechte haer zulcken dickte gegeven, datze daer mede rondomme ghedeckt scheen te wezen, veel beter als mette beste klederen. Ende inghegaen ziinde 'toneerelickke huis, heeft aldaer den Engel des Heeren bereidt gevonden; die haer met zoodaenige onghemeten licht omcingeldt heeft, dat haer niemand, mids het grote schiinsel, en kon aenschouwen. Want het gheheele Celletjen en blonck anders niet als een Zonne straelende in ziin volste kracht. En zoo wie haer te curieuser wilde bezigtigen, die werde des te zwaerder geslagen in d'ogen. Als dan de Maged haer ter aerden hadde gestort, om den Heer te bidden,

zoo is haer voor d'ogen verschenen een al te witten kleed, twelck zi aentreckkende heeft ghezeidt: Ick dancke u o Heere Jesu Christe, dat ghi mi reeckenende onder 'tghetal uwer dienstmaegden, aen mi dit kleed geboden hebt te reicken. Een kleed twelck alzoo op de maet haers lichchaems was gejuist, en zoo sneeuw blinckend van glans, dat daer niemand aen en twifelde of 'ten was gemaeckt door Engelsche handen. Middelertiid werdt het bordeel een plaets van gebed; daer zich ider een inghekomen siinde, begaf om te bidden, ende eer te bewizen aen't ongemeten licht; ende overzulcks daer reinder van daen te gaen, alszer inne waeren gekomen. Terwiil deze dinghen geschieden, zoo komt des Gouverneurs zoon, eerste Roervinck van dit misdaed, ter zelver plaetse, verghezelschapt van ziin Speel-genoten; met meninge om nae ziin onkuische wellustigheid de Maegd te misbruicken. Ende, nae dat hi de voorgaende Jongelingen, die eerst al razende van onreine begeerte tot haer inghelopen, maer met grote eerbiedigheid ende verwonderinge wederom te rugge waeren getreden, als een deel Drogers bespot, ende voor ellendige, idele, kleinhartige dwazen hadde gescholden; zoo is hi wel stoutelick gedrongen tot inde plaets daer de Maged was biddende. En ziende haer omzet met een zoo groten licht, zoo en heeft hi Gode geen eer gegeven, maer daer tegens aen dringende, eer hi noch mette hand de Maged quam te gheraeckken, is op ziin aenzigt ter aerden gevallen, en heeft van de Duivel verkropt siinde, ziin geest gegeven. Midswelcken alzoo hi langer vertuckte, meinden hem ziin gezellen tot ziin mening gekomen te siin. Doch een van henluiden die hem wel de innigste plag te wezen, ingetreden siinde, quansuis om te wenschen het bon profaez van den wel gheluckten aenslag, ende hem daer vindende leggen dood uit gestreckt opte vloer, heeft met luider keelen bestaen te roupen: Stae bi o goede Romeinen Stae bi. Dit stuckke vleesch heeft den Soon des Prefects vermoordt met haer Toverijen. Daer komt terstond een grote zamen loop des volcks naer theater; Nae verscheide zucht verscheidelick spreecken-

de vande Maged: eenige haer scheldende voor eunjer, andere voor goddelooz, andere voor onnozel.

Maer de Prefect verstaende de dood van ziin Soon, loopt met een grote beroerte naer de plaets: En ziende 'tonge-zielde lichchaem ziins zoons: O Alderwreedste vrouw, riep hi, hebdi dan de meester-prouf van uwe Tover-kunsten aen miin zoon willen betoonen? ende als hi deze endediergeliickke woorden menigmael vervatte, ende doorzaeck ziins doods van haer begeerde te weten, sprack tot hem de Alderzaligste Agnes: Hi, wiens wille uw zoon ghezocht heeft te volbrengen, heeft over hem deze magt gekregen. En waerom siin all d'andere die voor hem hier inne gekomen siin behouden gebleven? voorwaer om dat ze gode ziin eer hebben gegeven: De welcke zinen Engel gezonden heeft, ende mi omhangen met dit kleed van genaede; bewarende de leden die al vande wieg af Christo toe geheiligt ende opgedragen siin. Ziende zi luiden overzulcks dezen hemelschen luister, zoo hebbenze gebeden, ende siin onbeschadigt van hier gegaen. Maer alzoo dezen ongeschaemden, van d'eerster stonden af geweld begon te bedriven, ende te Bruisschen; ende nu ziin hand uit hadde gesteecken om mi te raecken, zoo heeft hem de Engel des Heeren laten vallen in deze ellendige dood. Wel, zeidt de Prefect, Dit zal mi een teicken wezen dat ghi vri siit van toverij bi zoo verre ghi den zelven Engel gebeden zult hebben dat hi miin zoon klouck en gezond weder geve. Ende zi: Al ist dat uw geloof zulcks vanden heer niet en verdiendt te krigen nochtans om dat het tiid is dat de mogentheid miins Heeren Jesu Christi openbaer werdt, zoo vertreckt all' te zaemen, op dat ick tot hem storte miin gewoonelicke gebed. Ende met eenen haer werpende plat ter aerden badt zi den Heer den Jongeling te willen verweckken. En ziet ter wilze bidt, verschiint haer den Engel Gods, die haer betraende hoofd op beurende, ende van moede verklouckende, den Jongman verweckt heeft. De welck op staende voet uitgaende over de volle Straeten begonnen heeft te roupen: Daer is maer eenen God inden Hemel, opter Aer-

den, ende inde Zee: De welcke is den God der Christenen. Want alle de Tempelen ziin idel, geliick ooc ziin de goden die daer In gevierdt werden; ende noch haer zelven noch iemand anders en kunnen helpen. Door dit geluid de waerzeggers, ende Afgodische Priesters zeer ontsteldt, beroeren de gemeente meer als te vooren, zoo datze alle geliick met eene stem bestaen te roupen: Neemt weg de Toverarsse. Neemt weg de quaeddoenster, die de harten vervreemt, en de zinnen veranderdt. De Prefect ziende dusdanige wonderen, verschrickt zich: dan vrezende verbannen te werden, Indien hi tegens de Priesteren der Tempelen Agnetem quam te beschermen, heeft ziin Stadhouder, om de beroerte des volcks, tot een Rechter gelaten ende alzoo bedrouft weg gegaen, dat hi haer naede verweckkinge ziins zoons, niet en kost behouden. Doen heeft de de Stadhouder Aspasius ghenaemt, op de Straet een groot vier Laten onsteeckken, ende de maged doen werpen int middel vande vlammen: De welcke haer ontfangende, zich terstond in twee deelen hebben gescheiden, ende te weder ziide verbrandt een deel vande goddeloze gemeente, latende de maged ganschelick ongeraeckt. Twelck zi luiden toe schrivende niet de mogentheyd Goods, maer de kracht van toverijen, riepen en brijschten wederomme tegens haer totten hemel toe. Dan De H. Agnes uit streckkende haer ermen int middel van 'tvier riep totten Heer met dezen woorden: Almagtige, Aenbiddelickke, dienstwaerdige, ontziggelicke God ende Vader onz Heeren Jesu Christi, Ick danck u dat ghi mi door uwen eenigen geboren zoon gegundt heb te ontkomen de dreigementen vande goddeloze menschen, ende de vuiligheid des duivels met onbesmette voeten hebt laten vertreden. ziet hier het vier door uwen H. Geest overgoten met hemelschen douw, verdooft mi te weder zide. De vlam werdt gesplist, ende de hette des brands gedreven over den genen die mi hier inne hebben gewurpen. Ick love u Alderhoogste Vader, die mi onbevreest tot u laet komen doort middel vande vlammen. ziet Ick aenschouw nu tgeene ick hebbe ghelooft, Ick bezit nu

tgeene Ick hebbe gehoopt, ick omhelz nu tgeene ick hebbe bemindt. Ick belide u metter harten en mette lippen; Ick verlange naer u mette binnenste miinder zielen. Ziet ick kome tot u miin warachtigen ende levendigen God, die daer met onzen Heere Jesu Christus uwen zoone, ende den H. Geest, leeft ende regneerdt van eeuwen tot eeuwen. Amen. Ende geeindigt hebbende haer gebed is het gansche vier zoo uitgebluscht, dat daer van oock niet zoo veel en is gebleven als de lauwigheid van een warmen haerd. Zulcks dat Aspasius Stadhouder van Romen niet verdragende de beroerte des volcks, haer geboden heeft de keel met een †swaerd te doorsteeckken, ende op deze manier heeft haer Christus, behangen mettet blozende purper van haer vergoten bloed, tot een Bruid ende Martelarsse ontfangen.

Het naegelate lichchaem des Mageds is bide vrinden zonder eenige drofheidt, maer veel eer met alderlei blischap van daer gedragen, ende begraven in zeecker haer luider houfien, niet verre van de Stad, aen de weg die genaemt werdt de Momentaensche. Al waer de geheele Schaer der Christenen vergaderende, vande heidenen lagen geleden heeft: De welcke doch ziende het onghelovighe volck gewapendt op hen komen, alle t'zaemen de vlucht genomen, ende Sommige van hen luiden met steen worpen ghequetst ziin gheworden.

Behalven Emmerentiana eertiids mede zuigeling vande zalige Agnes, een zeer heilige Maged; dewelcke al hoe wel noch een ongedoopte Christen, nochtans onbevreest ende onroerlick stede houdende, de Heidenen bejegende met deze woorden: helas! overtallige, ellendige breuckele, ende Alder wreedste menschen Die de dienstmaegd vanden Almagtigen God vermoordt, ende voorde verweringe van een deel Steenen d'onnozele menschen gedoodt hebt. Met deze ende diergeliicke woorden aenspreeckende de razende Scharen, is zi van haer luiden gesteenigt; ende heeft beneffens het graf vande zaligste Agnes, daer zi was biddende, haer geest gegeven: Ontwiiflelickken gedoopt in haer eigen bloed; terwiil ze voor

de Rechtvaerdigheid, den Heer belidende, de dood standvastelick heeft ontfanghen. Ter zelver uiren gheschiedtter een Schrickkelicke Aerdbeving, ende met een schoon-werigen Hemel, zoo groten geweld van donder ende blicksem, dat het meerendeel vande Razende gemeente door de zelve vernieldt werdt. Zoo datter niemand en was die voort aen de bezouckers vande heilige graven Int minste weer dorst behinderen. Komende midsdien de vrinden vande zalige Agnes bi nachte met Priesters, hebben tlichaem vande Maged Emmerenciana van daer genomen, ende begraven dicht aent Ackkertjen vande H. Agnes. Ter wilen zi luiden dan met gestaedige nacht waecken vast bezig siin aen haer graf, zo zienze inde stilte vande diepste nacht, met een grote claerheid, voor bi hen heenen passeren een heirliger van Maegden all' tzamen gekleedt met gouwelaecke Rockken: ende onder de reste de Alderzaligste Agnes, in een geliickke kledinge. Hebbende aen haer Rechter hand een Lammeken veel witter als de sneuw. Dit ziende haer vrinden, ende die met hen waeren siin zeer verschrickt geworden. Maer de zalige Agnes ghebeden hebbende de heilige Maegden een weinig stille te houden; staende sprack tot haer vrinden: ziet wel voor u dat ghi mi niet en beschreidt als of ick dood waere. Maer verheuget ende verbliidt u met mi, want ick hebbe met alle de deze de claerblinckende gestoelten verkregen. Ende vinde mi nu inden Hemel biden geenen die ick hier opter aerden levende uit ganscher harten hebbe bemindt. Ende dit gezeidt hebbende is zi voorbi gegaen. Dit visioen worde vast opentlick van alle de geenen diet ghezien hadde dagelicks verbreidt: zulcks dat het naer eenige Jaeren oock vertelt is geworden van diet gezien hadden, aen Constantia dochter van Constantinus. Deze Princesse was een Maged zeer voorzigtig, maer zoo overladen met zweeren, dat haer van hoofde te voeten toe, niet een gedeelte van alle de leden vri en was gebleven. Dan door raed, ende op hoop van gezondheid, t'eender nacht gekomen siinde tot het graf van de Martelarsse, om aldaer, hoe wel noch Heiden, nochtans ter goeder

trouwen haer gebeden te storten: zoo is ze aldaer biddende, schielickken bevangen met een soete slaep. Inde welcke zi haer dochte te zien de H. Agnes haer aenspreeckkende met dese woorden: Draegt u standvastelick o Constantia ende gelooft den Heere Jesum Christum zoone Gods, te wezen uwen Zaligmaeckker, door den welcken ghi terstond bekomen zult gezondheid van alle de wonden uws lichchaems. Op welcke stemme Constantia ontspringende uitte slaep, haer bevondt genezen; ende zoo ghenezen, datter oock niet een lid-teicken van eenigerlei wonde in haer leden en was ghebleven. Waer over klouck ende gezond weder gekeerdt wezende int Palleis, heeft daer mede haer Vader den Keiser ende haer broeders grotelicks verbliidt. De Stad werdt van stonden aen tenemael gecroondt, met gemeine blischap van borgers, Soldaten ende alle den geenen die de nieuw-maer verhoorde. Het ongeloof der Heidenen alleen haer schaemende, ter wiil het Christendom zich vermaeckte. Middeler tiid bidtze haer Vader ende Broeders, haer toe te willen laten ter eeren vande Zalige Agnes een Kerck te mogen stichten. Waer beneffens zi oock voor haer een kostelick gebouw heeft doen stellen. Dit gerucht werde al omme verspreidt, ende zoo wie daer ghelovende het Graf vande H. Maged quam te bezoucken, werde ghenezen van alderlei quaele. Twelck niemandt en twiiffeldt alsnoch door de genade Christi te geschieden tot op den dag van huiden. Vorders zoo is Constantia des Keisers dochter volstandig gebleven in haer Maegdelicke zuiverheid: door wiens toe doen veel andere maegden, zoo middelmatige, als Edele ende Doorluchtige het maegdelicke wiel hebben ontfangen. Ende naedemael het geloof niet beschadigt en kan worden van de dood, zoo werdt op de H. Agnes noch huiden van veel Romeinsche maegden zoo daenigen acht genomen, als ofze noch tegenwoordig int leven waere. zulcks datze op het voorschrift des zelfs, haer mannelickken dragende, de zuiverheid bewaeren. Gelovende zonder twiiffel datze volhardende, verkrigen zullen den Palmtack van eeuwige victori.

Ende dit, Ick Ambrosius Dienaer Christi, gevonden hebbende gheschreven in zeeckere verburgen boucken, en hebbet niet willen bedeckt laten bliven onder een onvruchtbaere stilzwigentheid, maer ter eeren van een zoo groten Martelarsse, haere daden, zoo ick die verstaen hebbe geschiedt te siin, willen beschriven ende tot uw stichtinge, o Maegden Christi, het inhoud haerder Liden willen stieren. Biddende de Liefde des H. Geests, dat onzen arbeid door uwe nae volginghe, in d'oogen Goods vruchtbaer gevonden mag worden.

 

Amen.


Vorige Volgende