Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt

[fol. ***3v]

Elegia

VNa fuit toto naturae vestis in orbe;

Primus homo foeda dum sive labe fuit,

Dum nondum vetitos desumpsit ab arbore faetus;

Nec blanda vxoris verba dedere fidem.

Astibi delusit malasuada superbia mentem,

Arboris instrusâ fronde refugit honos;

Fronde refugit honos, & qui modo vestibus acris

Imperat, huic vestis imperat invidiae.

Ergo delituit nullo quod tegmime corpus,

In damnum manuet splendidiore tegi.

Non mirum; infecit divinam particulam aurae

Exule solerti nam ratione lues:

Amisere fidem, modò fas, modò jura, pudorque,

Factus & est miseris vsus, abusus iners.

Obductus nimio digitos premit annulus auro,

Emicat & quidquid discolor Indus habet;

Candida formosis cinguntur colla catenis,

Lucet & in torto crine movile rubens;

Vrbem per plateas, altis iuvat ire cothurnis,

Incessum parvae queis homo celatanus.

Aurea puniceam subnectit fibula vestem,

Inque peregrinam Patria vestis abit,

Non bene conveniens defertur purpura plebi:

Nil nisi quod fastum suscitet, ecce subest.

Omnia divinis contraria legibus errant;

Nam modus in rebus, finis vbique jacet.

Non Agnes sic caeca ruit, sed abiectior agno,

Ex gumili tumidad despicit arce domos.

[fol. ***4r]

 

Haec [...]emplum vitae, quos luxus adornat,

 

Corpore quae tenero mortua, vivit onans.

 

Sisto; tamen falsos vt spernas vestis honores,

 

Quas liber effundet, perlege, lector, opes,

 

Hic tibi servato gratum moderami necantum

 

Concinet, antiquis non male castus avis:

 

Ne vagus incertis iaciaris Tethyos undis,

 

Sed vicina sali littera tutus ames.

A.R.