Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt

[fol. ***1v]

Aen de H. Maeghdt Agnes.

MEt vvat vervveendt Cieraet van uytgelesen vvoorden

Soud' ick ô reine Maechdt

Op toyen uvve duecht dien 'tsterff'lick noyt becoorden,

Dien't onvergancklick schoon alleen maer heeft behaecht?

Ghy blinct gelijck de Son, mijn onvermoogen sinnen

Sticksiend' op sulcken licht

Verdvvaelen in u lof; vvaer soud ick af beginnen,

VVat souvv doch zijn 'tbesluyt van mijn onconstich dicht?

Een schoone jonge Maecht de vvellust te verachten,

De Rijckdom af te slaen,

Standtvastich om't geloof all' oneer te vervvachten;

Jae d'onverdiende doot gevvillich aen te gaen!

'tIs meer als menschen vverck; soo is oock op u bidden

d'Oncuysche juechdt geplaecht,

De vvreede Buel verbrandt door 'tvier daer ghy in't midden

Tot blijck uvvs onschuldts gaef en onbeschaedicht laecht

VVy volgen maer van verr' op't spoor die vvijde schreeden

Die ghy t'en Hemel doet;

En nu ghy't sterfflick ooch zijt uy't gesicht getreden

Soo dencken vvy u nae met ons verstroyt gemoedt:

Maer 'tis niet zonder hulp; die Dichter die u leeuen

In't Ne'erlandtsch eerst beschrijft

Heeft tot soo svvaeren duecht goe raedt en daedt gegeuen,

Ons schortend' op zijn dicht dat hem t'en Heemel drijft.

I.B.