Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt (1622)

Vrouwelick cieraet van Sint' Agnes versmaedt

(1622)–Joannes Stalpaert van der Wiele– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[Folio 2r]
Tot Lof vande kuische en Godvruchtighe Martelaresse S^t. Agnes. Ghesang. DAt Room der Heiligen gebeent Bewaert, meer luisters haer verleent Als soo veel Koninglijcke graven, En tomben van Gekroonde slaven. Naest andre daerse moed op draegt, De grafste vande kuische Maegd Agnes, oit was de vreugd en 'twenschen Uan yverende Christen menschen. Uermids dees groote Martelaers Uerstrekte Christus Kercke een kaers, En heldre Fakkel door haer lyden Geheughelyk tot allen tyden. Jeugd, schoonheid, Adel, munten uit, En bloejen in een selve spruit; En als dees worst'len met malkander Uerwint Godvruchtigheid al d'ander Want door haer achtse 'tsalichst meest, En Heiligt Gode lyf en Geest: Als gants verrukt de sinnen vielen Op Iesvs Bruidegom der sielen. Uergeefs vergeefs haer d' ydelheid
[Folio 2v]
Bekoren wil en stricken breid. Uergeefs men tracht haer te verlocken. Sy is te Hemels opgetrocken. Als d'overste Symphronius Dingt na haer kuischeid, spreecktse aldus: Heer rechter houd vry op van smeken. Geen goud en kan mijn opset breken. Gheen minnevlam mijn ziel besmet. Ick ben verlooft aen't Bruylofs bed, Dat d'Eng'len inden Hemel spreien Uoor d'Heylige maegdelijcke Reien. So loflijck ghy uw soon verheft, Mijn Bruidegom hem overtreft: Wiens schoonheid, als hy voort komt treden, De Son kan van zijn glants ontkleeden. Indien ick slechts standvastich hier Bewaer het Godlijck suyver vier, Nocht wulps mijn reinigheid laet schaken, En dien hem met gebeen en waken. Ghesteensten van veel klaerder schijn Als al uw Diamanten zijn, En rijcker peerlen sal hy geven Die hier volstandich is gebleven. Des minnaers vader door dit woord Uerwondert staet, en roept verstoort: Nu suldy kiesen een van beiden, Men sal u nae't bordeel toe leiden, Of daedlijck Uesta met 'tgemoed En gaven offerhanden doet. Daer op sy haer geweldich trecken,
[Folio 3r]
Om 'tkleed haers Maegdoms te bevlecken. Maer een gewieckt gesant van God Met glants verschijnt int Hoerekot, Juyst als de schennis vuyl van oogen De Maegd het kleed had uytgetogen. Agnes omringt word met een licht Uan blixem, 'twelck het aengesicht Der Goddelosen slaet met stralen, Die anxstich als in schaduw dwalen. Sy knielt van blyschap, en gespreed Uind voor haer een gesterrent kleed, Waer me sy deckt de naeckte leden, En looft den Hemel met gebeden. De minnaer met een schaer verselt Smaelt op het licht, en word geveld. En van Gods Engel neer gesmeten. Het lijck luidruchtich word bekreten. Maer als Agnes aendachtich knielt, God weer het doode lichaem zielt. De faem des daeds als uytgelaten Uervult te Roomen alle straten. De Priesters die het outer voen, En plechtige offerhanden doen Uan boosheid swellen ongeduldich, En achten haer der straffe schuldich. Men grijpt d'onnoosle Maegd die stout En vrolijck op't gestapelt hout Gods naem aenroept, als met vergrammen De beuls 'tvier queken en doen vlammen. Maer onverschrockken van gemoed
[Folio 3v]
Sy in het midden vande gloed Geen hair versengt door Gods ontfarmen, En van malkandren strekt haer armen. De Rechter moe' vant lang vertrek Des doods, verwijst haer teere nek. Sy sterft eer danse smert kan voelen De siel vertrekt na hooger stoelen. En langs een wit en suiver pad Geswint sy reist na 'sHeeren stad, En siet de maen beneen haer voeten Als d'Engelen vrolijck haer ontmoeten. Die haer geleien onbesurgt, En weren hooch in's Hemels burgt: Daer sy bevryt van ongelucken Een dobbel Kroon haer pruick laet drucken. Heldin van Adelijcken stam, Die als een kuisch en suyver lam Uw reynicheydt wout Gode schenkken Met vreugd wy jaer op jaer gedenkken Aan uwen striid hier uytgestreen, Aen uw verwinning ongemeen, Gy port ons aen om op te stiigen En sulken Palmtak te verkriigen. Uw leerliike gedachtenis De Kercke een liefliik Wierook is. Uw sterk geloof doet ons ervaren Dat het niet leid in't tal der jaren. Ter dood gy stapte met meer moeds Als Bruit oit na haer bruilofts koets. Het schreiter al gy uitgesondert.
[Folio ***1r]
Den ouderdom uw jeugd verwondert. Elk bleek gedoodverwt met geklag De Roosen op uw wangen sag. 'tAenminnig uitsicht in het striien Uw vyand trof met medeliien. Heer Iesvs geeftse kracht altiid Die u geheel ziin toegewiid. Geeft dat sy op dit voorbeeld merken, En wilt haer heilig opset sterken. En gy die leeft by God verhoogt Hoe veel gy met gebeen vermoogt Uerwerftse segen en genade En komtse met uw gunst te stade. Maer hem by naem die met dit dicht Ziin duitsche Wereld heeft gesticht Op dat hem voor dit zoete schriive Een eeuwigh loon ten Hemel bliive. Want ander loon (nae dat ick raem) En wil hy niet om dat ziin naem Alhier, op hoop van meerder zegen Zoo ganschelickken is verswegen. Amen. I.V.V.

Vorige Volgende