|
| |
Vyfentwintichste Ghedicht.
De Godtvruchtige Vrou vverdt verslaeghen, met een versierde tijdinghe; als dat haeren Man (die maer gins en vveer haer quam vervvittigen sijn aenstaende Doodt) het geloof hadde verloochent, ende 'tmartijrie vvas ontloopen. Zy houdt hem mids dien voor de deur, ende bestraft hem seer heftelijck: tot datze beter onderrecht zijnde, hem open doedt, ende om vergiffenisse bidt.
Zy werdt noch wat bedrouft een weynich tijdts, tis waer;
Door een versierde tingh, helas! die haer te swaer
Voor heen werdt aengedient: als dat haer Man door't schromen
Van sijn aenstaende Doodt, op wegh was om te comen
| |
| |
Versaecker vant Geloof, verlooper van het Cruys,
Vercorter van sijn siel, te rugge weer naer Huys.
Maer dit vervalscht gerucht dees' opgeraepte Cuyre
Van sijn versierde vlucht, en sal niet langer duyren
Tot dat hy met bescheydt van d'alderbeste Vrouw'
Verdraegen sal het leydt vervoeren sal den Rouw'
'Tsal wesen inde Nacht, als hy des ander dage
Sal werden voor't geloof als Martelaer verslagen.
Gedachtigh nu mids dien dat hy met woorden stijf.
En sterrick heeft belooft aen syn lief-hebbend' wijf:
Als dat hy onbevreest door brieven of door booden,
Op sijn aenstaende Feest haer soude laten nooden:
Soo vindt hy middel, siet, om selver in persoon
Te brengen haer de tyng van sijn bereyde Croon.
Hier uyt soo compt de fout van d'ombekende luyden,
Dat zy den Dienaer Godts tot ongeloof beduyden,
Twelck hem tot eer en trou most toe geschreven syn.
Op dese valsche maer en overloogen tyn,
Soo neemptze voor, goedt Wijf, haer Man te houwen buyten,
En hem wel vast en stijf de Poort voor't hooft te sluyten.
Zy doet het metter daedt. De Man die compter veur.
Zy houdt hem op de straet, en andtwoordt door de deur:
Oh siel vergeten mensch die Gode hebt gelogen,
Syn Kerrick hebt bedrouft, u selven hebt bedrogen,
Geweecken vant geloof, verloopen zyt vant licht,
'Ken wil niet dat ghy meer kompt onder mijn gesicht.
Och! och onwaerdigh feyt! wie heeft u toch met praten
Soo leelijcken verleyt, soo schadelijck doen laten
Het geen ghy noch so versch en onlanghs hebt begonst?
Wat list is dit geweest, wat heymelijcke const
| |
| |
Die u noch sonder pijn van spannen of van recken
Vant Christelijck geloof soo saen heeft kunnen trecken?
Wat Fundament is dit, wat crancker grondt gebouw'
Van een standtvastigh Man? waert ghy noch maer een Vrouw'
Of teer geboren maeght, het waer u te vergeven:
Maer nu een Iaerigh Man soo kinderlijck te beven,
Te laten u gelit, te vluchten uyt het velt,
Eer dat noch tegens u de spiesen syn gevelt,
De swaerden sijn ontscheydt, de boogen syn gespannen?
Voorwaer 'ten is gheen feyt van Eer-beminde Mannen.
Wel hoe! gh'hebt noch van ver den Vyandt nauw gesien,
En wildy als een nar alree den Leeger vlien?
Dit is te grooten schandt, dit past toch gheen Soldaten,
Maer waer sal ick voordaen mijn aensicht durven laten,
Wanneer ick t'synder tijdt sal comen in Gods Kerck?
Wat oneer, wat verwijt, wat schandelijcker werck,
Wat ongemeten schae sal ons hier noch uit rijsen?
Ghy valt uyt Godts genae, verliest de rijcke prijsen,
Die u nu al gereeds den Hemel hadt bereydt.
En ick verhoopte mee te deylen in u feyt
Alhier als Echte Vrouw' tot Godes eer gepresen
Van Christus Martelaer; en naemaels oock te wesen
Te samen int Ciraet van uw' Scherlaecke stool.
Maer ongeluckigh Wijf, nu sal de Christen school,
En seecker wel te recht, met mijn wel mogen gecken
Als Huysvrouw van een Man die hem heeft laten trecken
Door Kinderlijck verraedt van sulcken dieren wensch.
Ellendigh Apostaet! Helas! verlochendt mensch,
Verswijmer van Godts rijck, verquester van uw' Croonen,
Segt eens met wat gelijck sult ghy oock durven toonen
| |
| |
Vw' aensight overstraet? hoe sal't sijn van coleur
Als ghy't nu vrough nu laet sult steecken voor de deur?
Neen, neen 'ken hoor u niet: ghy mooght u mont wel stoppen;
Hoe dat ghy baert en tiert, Ick sal u laten cloppen.
Dus claegt de goede Vrou. Dan dit was noch een tack
Die aen sijn Roosen Crans by avontuyr gebrack.
'Ten waer ghy seggen woudt, dat hy door dese boeten,
Naer Godes Liefste wil, syn sonden moet versoeten,
Daer hy soo meenighmael syn Vrou mee heeft beswaert.
want hoe dat hy oock sweert, hoe seer dat hy verclaert,
By siel by saligheyt onschuldigh hier in desen,
Maer tot de slachtbanck toe, een Christen mensch te wesen:
Zy blijft noch even seer verbolghen en ontstelt.
Tot dat de goede Man weerhouwen van't geweldt;
Seyt, waerde dienstmaegt Godts, Ick moet den yver prijsen
Die ghy in desen toont: Maer laet u onderwijsen
Soo recht en waerheyt is, en soo uw' staet betaempt.
Ghedenct toch wie ghy sydt, en maeckt mijn niet beschaempt
Hier voor de volle straet en alle de gebuyren.
Ick sal met Godes baet in mijn geloof verduyren
Den angel vande Doodt, al waerze noch soo fel.
Mijn sal geen Keysers wet, geen vier, geen swaert geen Hel,
Geen schepsel wat het zy vant Christendom doen wijcken:
'Tis al te vast in my, men sal't my niet afstrijcken,
Al werden ick al schoon gecapt van lidt te lidt.
Ick wacht te rijcken Croon te weeldigen besit;
'Twelck Godt mijn heeft belooft en ghy mijn hebt doen hoopen.
Wee my onaerdigh mensch! soud' ick dat soo verloopen
Door vrees of vande Doodt, of van een weynich strijdts,
Of door des Werelts lust voor een cleyn brockgien tijdts?
| |
| |
Neen, neen ick quam alleen tot u om my te quijten.
Dan nu 'tu soo belieft, soo'n can ick niet verslijten
Alhier veel langer tijdts, want siet ick werd' verwacht
Van d'ander vrinden Godts om dese leste Nacht
Die ons beteyckent is van hier te sullen scheyen,
Ons met een nieuwe lust ter doodt-waerts te bereyen.
Mijn alderliefste Vrou, nu dus mijn saecken staen,
Soo wilt mijn doch den rou die ick u heb gedaen
Door mijn afgodery soo dickmael in mijn leven,
In plaets van mijn adieu, om Godes wil vergeven.
Ter wijl den Martelaer haer desen woorden spreect,
Soo dunct de dienstmaegt Godts dat haer het herte breect.
Sy opent hem de deur, en in de plaets van groeten,
Soo werript zy haer neer ter aerden voor syn voeten.
Sy bidt hem om genae, zy smeect hem om verlof;
|
|
Auteursrechtvrij