Hemelryck dat is Lof-sangh van 't Rijcke der hemelen
(1621)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij'twelck eertijds beweeght heeft Adrianum rechter van Nicomedien tot het gheloof ende martyrie ons' Heeren Iesv Christi
Negende Ghedicht.Driederley VVeelde vande reedelijcke vvil, Liefde, Versaedtheydt, Ende volmaeckte Rechtvaerdigheydt. En siet hier hebdy nu de blom van all' de sinnen,
t'Verstandt met haer genucht. Hier uyt sal nu van binnen
De redelijcke wil haer oock verblijden seer:
Want dit is haer natuyr, naer Ga naar margenootad'alderbeste leer,
Dat sy haer niet en kan van Minn' en blyschap houwen,
Als Godt aen haer verstandt syn selven geeft t'aenschouwen
Met claer ontdect gesight. Maer doch behalven dien,
Sal hy aen d'eygen wil, noch die genuchten bien,
| |
[pagina 34]
| |
Drye vreugden even dier; de eerste vande deesen
Ga naar margenoot+Sal een gestaedigh vier van Minn' en Liefde weesen.
Van liefde en van Minn', die all wat zy verthoont,
In 'sminnaers hert en sin vergoelijct en verschoont.
Van liefde, die vant snootst' kan maecken 'talderbeste,
En d'aldereerste plaets, kan gheven aende leste.
Soo dat hy wenscht te zyn by nachte en by daegh
Met syn beminden vrindt: en voor de grootste plaegh
Aen d'ander zy waerdeert, van hem te syn gescheyen.
Dus dwingt de liefde hem tot streelen en tot vleyen,
Oock aen den gheenen selfs, die naer oprecht bescheyt,
Misdient te syn gestreelt, onwaerdigh werdt gevleyt.
Dit vier dit Minne-vier, sal nu soo seer ontsteecken
In Godes vrinden syn, dat nimmermeer ontbreecken,
Dat nimmermeer hen sal vergaen den soeten brandt,
Die hen te Gode is, en tot dat saligh landt.
Maer hoe sal dit geschien en met wat soete vruchten
Van weelden en van vreugt, van blyschap en genuchten?
Naedien zy seecker syn, dat sonder eenigh endt
Haer sielen sullen syn wel dicht en vast ontrendt
Aen Gode haeren Heer, en aen syn beste vrinden;
In wien dat gheen gebreck, gheen fout en is te vinden;
Die niet door phantasy, of door bedurven sin
Van Minnaer, maer oprecht syn waerdigh alle Minn'.
Als die in goeden, tucht, en schoonheyt boven maten
Al wat ter werelt is, seer verre naer hen laeten.
By deese eerste vreugt soo werdt noch toegevougt.
Ga naar margenoot+De tweede: dat de wil versaet en heel vernought
Sal weesen in haer staet; soo dat zy niet sal wenschen
Ter weerelt eenigh dingh, gelijck by ons de menschen
| |
[pagina 35]
| |
Alhier gestadigh doen, alsynze noch soo groot:
Want hier en is gheen ding dat hen de diepe schoot
Met weelde, goedt, of eer ten vollen kan versaeden:
Het meerendeel blijft noch al leegh en ongelaeden;
Want dit's den eelen aerdt van menschelijck gemoedt,
Dat haer gheen dingh versaet als 'tongeschaepen goedt
t'Welck sonder eynden is, end' eeuwelijck sal blijven.
Dit kan ons 'thert alleen in peys en vreede stijven;
De rest is anders niet, gelooft het vry gewis,
Als 'twater datmen giet in een onsteecken smis;
Om dat het weynigh is, daer mee zy 'tvier besproeyen,
Soo blust het gheenen brandt, maer doetse meerder gloeyen.
Dus gaet het met ons oock, en all het aerdtsche goet,
Dat maer een Ga naar margenootbdropgien is, tot dat de volle vloedt
Van d'ongeschapen See ons comt te overlopen.
Dan werdt den brandt geblust, dan werden all' de hoopen
Naer weelde, eer, en goedt met opgehoopte maet,
Ten overvloedt vernought, ten vollen eerst versaet.
Denct eens wat peys en vree, sal hier de siel gevoelen
In dese groote See, wanneer haer nu het woelen
En 'tvorder joocken eens door dit verkregen Al
Daer buyten niet en is, benomen wesen sal?
O aldersoetste Vree! O Peys die in dit leven
Gheen mensch becomen can gheen Ga naar margenootcwerelt en can gheven?
Naer u verlangt mijn siel, en Ga naar margenootdstaect hier haer wellust
Tot dat sy een becompt in u de volle rust.
'tWelck niet geschien en sal voor dat de Vreede-Coningh
Van 'thoogh Ierusalem, syn aldersoetste Woningh
Voor u geopent heeft. Maer dat noch aldermeest
Verblijden sal de wil, verheugen sal den geest
| |
[pagina 36]
| |
Ga naar margenoot+Is een rechtvaerdigheyt, volmaect aen alle zijden,
Die sonde cleyn noch groot, jae oock gheen vrees kan lijden
Van dat haer immermeer de wil van haeren Godt
Sal keeren door misdaedt. Dit is het hoogste lot
Dit is het beste deel, 'twelck in het rijck des Heeren
De welgeruste siel gestaegh doedt bancketteren
Met sulcken lieven Wijn en sulcken soeten spijs
Als waerdigh wesen sal de staet vant Paradijs
|
|