Evangelische Schat van Christus Jesus ontdeckt
(1621)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
AuteursrechtvrijTwintichste gedicht.De Martelaer verdedigt het Cruis Christi, ende vertoont de idelheid der Afgoden; daer uit besluitende de Reden die hem bevveegt heeft haeren dienst te verlaten, ende zich tot Christum te bekeren. Hier over doedt hi hem slaen met stocken, ende stracks daer nae het Lichaem op halen met izere haecken, den Ridder daer en tusschen geen ander geluid slaende als: Ick ben een Christiaen. Miin Heer, dient hi daer op, en waer u niet bedurven
Het redelick verstand, Ick mein ghi soudt wel sien
Wat dat uw Goden siin daer vooren ghi uw knien
Ter aerden neder buigt, met meining om te vieren
Met Goddelicke eer de alder snoodste dieren
Die immermeer noch hier ter wereld siin geweest.
Dat ghi mi 't Cruis verwiit: 'ken ben dat niet bevreest
Voor u end uws geliick, Iae Princen ende VolckenGa naar margenoot+
Van't heele Roomsche Riick, ist nodig, te vertolcken.
Hier in bestaet miin Roem; als daer de goedheid Goods,
Liefd', wiisheid ende magt in d'overhand des doods,
Des Werelds, en des Hels wel meest in is gebleecken.
Hier med' heeft hem belieft des Duivels magt te breecken,
| |
[pagina 78]
| |
En door ziin dierbaer bloed, tot een volmaeckten zoen
Van't menschelick geslaght, te quiten het Rançoen
Daer med' ons voor den val, och leider! vande sonde,
In dit betraende dal den Hemel hiel verbonden.
Dit's d'ongesomde Munt, dit is geweest de Priis
Daer door des Vaders gunst en 'sHemels Paradiis
Ons weer geopent is. wat re'en hebt ghi te smalen
Dan op miins Heeren Cruis? Te min nu hi de palen
Van ziin besloten Graf weer levendt heeft doorboordt.
Dan dit, en meer daer toe hebt ghi nu dick gehoordt,
Iae selver oock gesien betuigen bi ziin Boden
Door wonderen gewrocht aen Blinden en aen Dooden.
Maer och onsalig man! wat baet u kaers of bril
Soo lang uw vleesig hart de waerheid niet en wil,
Hoe klaer z'u werdt vertoont, ontfangen of aenschouwen?
Siet nu hier tegens eens van Mannen en van Vrouwen
Ga naar margenoot+De suiverlicke schaer die ghi voor Goden eert.
Wie heefter oit geleeft zoo zondig zoo verkeert
Als wilen heeft gedaen dat Galgenaes vanGa naar margenootl Creten;
Die nae dat hi ziin Va'er hadt uit het Riick gesmeten,
ZiinGa naar margenoot* Schencker heeft geschaeckt, ziinGa naar margenoot† Suster heeft geschent?
Waer was oock grooter Dief ter wereld oit bekendt
Zoo aerdig, zoo bequaem met koppelen en liegen
De vrouwen t'onder gaen, de mannen te bedriegen,
AlsGa naar margenootm Hermes is geweest uw' Voet-gevlercte God?
En wie van uw' gezin, die zelver niet en spot
Met Bacchus, als hi hem met ziin gebloosde Koonen
Geseten op een Ton, zich zelven ziet vertoonen?
Vergeeft mi dat ick voorts de rest niet en roer;
Want d'een is rood vanGa naar margenootn bloed, en d'ander is eenGa naar margenooto Hoer.
| |
[pagina 79]
| |
Daer siin die op haer buick alsGa naar margenootp slangen moeten kruipen;
End' andre die't gesigtGa naar margenootqAjuins-gewiis doen druipen.
Ick laet de Cocodril, ken seg niet van den Hond
Noch van Serapis oock geteikent met ziin bont;
Die ghi als Goden eert, en niet en siin als beesten:
Of seecker in haer schiin als Acheronsche Geesten.
Gaet vraegt mi nu de re'en die miin heeft af geschoolt
Van u? twas beter half gekeert, als heel gedoolt.
De Gouverneur ontstelt mids deze vrye rede
Des mans. Ghi sult mi stracks aenbidden hier ter stede
De Goon met offerand, seit hi, soo dat behoort,
Of ick sal u met straf van een geliicke moord,
Daer uw begraven kreng van d'aerd me is genomen,
Doen nemen oock van hier. Laet zien wat u dan vroomen
Zal uw' beroemde Cruis. och! zeit hi, Heer Prefect,
Ghi siit te vuil getongt, end' al t'onnnut gebeckt
Om d'Alder besten Vrind des Heeren zoo te schelden;
Die nu ten Hemel sit int midden van de Helden:
Voor wien ghi eens sult staen, om tot de swaerste piin,
'Ten si ghi u bekeert, van hen verdomt te siin,
Wanneerze metten Heer de Zondaers sullen rechten.
Dan op dit woord gebiedt hi daetelick ziin knechten
Den man noch mer t'ontdoen, en voor ziin stoute kaeck
Met stocken en met Roen te striicken aen een staeck.Ga naar margenoot+
Men doedt soo hi beveelt, en slaet hem met goe enden
Van tacken en van hout op ziin ondeckte Lenden
Tot dat z'hem werden blau van swart geronnen bloed.
Den vroomen Capitein vertreckt noch hand noch voet.
Men hoort hem uit de mond geen woorden als de dezen:
Och! Deo gratias. och! God moet siin geprezen.
| |
[pagina 80]
| |
Hi voelt de stocken niet, roupt hier 'tbebloede beest,
Of hoe nae werdt om't Cruis van hem oock niet gevreest
Het hout? soo mi ziin Baes deez' daegen scheen te seggen.
tSa! haelt hem dan terstond den ruggen op met Dreggen
Van izer en metael. 'kwil niet dat hi bespot
Miin pinen door't verhael van ziin gedruisten God.
Ga naar margenoot+Hier gaetmen hem te keer met gaffels en met haecken,
Ter wiil den Eelman weer, soo dick als z'hem geraecken,
Ter wereld niet en seit als 'kben een Christiaen.
Ick liid' om Christus wil; het sal haest siin gedaen.
|
|