Gulde-Jaer Ons Heeren Jesu Christi

[p. 174]

⁺ Simons-hvysie.
Derden Donderdagh van de Vasten.⁺

Op: Pacientij is goed kruyd.

+ 54

+ Bron: Lk. 4, 38-44.

1

In Simons-huysje t'eender dagh

Trad Iesvs den Behoeder,
Alwaer dood-sieck te bedde lagh
Simons behou-de moeder.^1,4
En zijnde sijn' Genade
Ootmoedelijck gebeen,
Genas door wonderdaden
Haer neer-geslage le'en⋆.
De koorts verbrande
De vrou schier lever, hart en long.
Maer Iesvs dwong
Die met sijn handen.

1,4 behou-de moeder: schoonmoeder.

[p. 175]

2

Flucks, sprack hy, koorts vertreckt terstond

En laet de krancke leden
Des wijfs, weer als voor-heen gesond,
Haer t'onsen dienst besteden.
En daer mee van de sponde
Gelicht door Iesvs hand,
Ging sy ter selver stonden
Hem dienen van provand.
Maer als nu ende^2,9
Den dag, men alderhande slag
Daer brengen sag
Van sieck' ellende.¹²

2,9 ende: eindigde.

12 ‘van arme zieken’.

3

En Christus gingh van hoofd te hoofd

Op hen zijn handen leggen,
Gelijck sijn waerheyd ons belooft
En goedheyd had doen seggen
Door der Propheten monden,
Dat boven alle wensch
Hy sieckten ende sonden
Sou nemen van den mensch.
Dat dan gepresen
Hier over Heer tot alder stond
Uw' hand, en mond
Te recht moet⋆ wesen.

4

Maer Iesvs, nademael uw' macht^4,1

En goedheyd niet vermindert
Is over 't menschelijck geslacht;³
Soo gund, dat onbehindert

4,1 nademael: aangezien, omdat.

3 Men denke na geslacht een komma.

[p. 176]

 

De leden en de zielen

 

Ons blijven van de geen',

 

Daer⋆ voor wy u beknielen^7-8

 

Met tranige gebeen.

 

Verlengt haer⋆ leven,

 

Is 't salig, Heer! op datse stof

 

Van nieuwe lof

 

U mogen geven.

7-8 ‘waarvoor wij voor u knielen, in tranen biddend.’

⁺ 5

Spreeckt maer een enckel woord, en al

Wes⋆ ons van quade suchten⋆
Of ziel, of lijf behindert, sal
Op uw' geboden vluchten.^5,4
Genade, Heer, genade!
Die tot u kleyn en groot,⁶
Wanneer sy zijn beladen,
Te komen hebt genoodt,⁸
Vertroost van boven
Door uwen zegen onsen nood.
Want hel en dood^11-12
U niet en loven.

+ 55

5,4 geboden, voor: gebod.

6 u tot in 1^e druk; zie echter Mt. 11, 28.

8 genoodt: uitgenodigd.

11-12 Ps. 6, 6.

6

Doch Heer uw' wille moet⋆ gheschien.

Want 't is alleen de⋆ dese
Daer⋆ aen wy hoop en vrees gebien^6,3-4
Van sterven en genesen.
Wy oeffenen de liefde

6,3-4 ‘waaraan wij (onze) hoop op leven en vrees voor sterven aanbevelen, toevertrouwen.’ Men lette op het chiasma, bij Stalpart geliefd.

[p. 177]

 

Na⋆ 't voorschrift⋆ van het geen

 

U Martha wijlen briefde⋆

 

Te gaer⋆ met Magdaleen:

 

Iesv uw' vrinden

 

Zijn kranck; En meer en will'we niet.

 

Want ghy verliet¹¹

 

Noyt uw' beminden.

11 verliet: liet in de steek.

7

Heer! laet my si'en en bra'en alhier.^7,1

Geen pijn mag my vervaren,²
Wanneer ghy maer van 't eeuwig vyer
Mijn ziel belieft te sparen.
'k En wens toch in dit leven
Nict anders als geduld,
Versekert dat ghy geven^7-8
My kou na⋆ kle'eren sult.
Want uw' genade,
Die al u werck te boven gaet,¹¹
Windt veer de maet
Van mijn misdade.

7,1 si'en: zieden.

2 vervaren: bang maken.

7-8 Versta: God zal mij niet boven mijn kracht beproeven.

11 Windt veer: overwint, gaat verre te boven; vgl. Rom. 5, 20.