Gulde-Jaer Ons Heeren Jesu Christi

[p. 112]

⁺ 't Bewaeyde scheepie.
Op den vierden Sondagh na Drie-Koninghen.⁺

+ 18

+ Bron: Mt. 8, 23-27. Muziek: In de 3e balk moeten van de laatste vijf noten de eerste drie door een boogje verbonden worden.

1

Iesvs beklom een bootje

En voer ter zee-waert in.
Het kreegh soo menigh stootje
En hy lagh⋆ niet te min
Wel vast en diep
By 't roer en sliep,
Wel vast en diep
Met koele sin.^1,8

1,8 ‘in alle rust’.

2

De stormen en de winden

Verhieven langhs hoe meer.
En d'alder-beste vrinden
Gods ginghen hoogh en neer.
Men kreet, men riep
En Iesvs sliep.
Men kreet, men riep^2,7-8
Al even seer.

2,7-8 ‘Men ging door met ...’.

[p. 113]

3

Maer als schier⋆ met de baren

Nu 't scheepjen was bedeckt,
Soo wierd van grooter vare^3,3
Heer Iesvs opgheweckt.
Sy riepen: Heer
Behout ons, eer
Ons dit onweer
Te gronde treckt.

3,3 vare: vrees.

4

O kleyne van ghelove,

Hoe zijdy dus ontmoedt?^4,2
Sa winden! gaet u doven.³
Flucks golven, weestme vroed.⁴
En 't werde stil
Na⋆ Iesvs wil.
En 't werde stil
Op staende voet.

4,2 ontmoedt: bang, bevreesd.

3 gaet u doven: houd op, word stil.

4 weestme vroed: wees me niet zo dom, houd u rustig.

5⁺

Seght nu vrij⋆: Wie is dese,

Soo groot dat als 't hem lust
De stormen moeten vresen
En t'onweer werdt ghesust?
Laet gaen de zee,
G'hebt Iesvs mee.
Laet gaen de zee,
En houd uw' rust.

+ 19

[p. 114]

6

Uw' rust, en u betrouwen.

G'hebt Iesvs binnen boord:
Hy sal u wel behouwen
En stieren daer⋆ 't behoordt.
Stijft⋆ u ghemoed
In suer en soet.
Stijft u ghemoed
Met Iesvs woord.

7

Al schijnt hy u te slapen,

Wanneer de golven fel
U dreyghen t'overgapen^7,3
Door oproer van de hel:
Hy houdt de wacht
By dagh, by nacht.
Hy houdt de wacht
Al even wel.⁸

7,3 overgapen: verzwelgen.

8 Al even wel: niettemin, nochtans.

8

Sijn scheepje magh wel drincken

Wat waters al⋆ te met,
Maer nimmermeer⋆ versincken.
Het is toch met de wet^8,4-5
Van Godes woord
Op d'helsche poort,^6-8
Van Godes woord,
Te wel beset.

8,4-5 met de wet Van: krachtens

6-8 ‘tegen de poort van de hel te goed beschermd’ (of: ‘volledig bestand’?).

[p. 115]

9

Maer roept des⋆ niet te minder:

O Iesv hooghsten Heer!
Neemt van ons desen hinder.
Bedwinght dit buyigh weer.
Op dat de roe^9,5-6
Ons weer vergoe,
Op dat de roe
Uw' lof vermeer.

9,5-6 ‘opdat de plaag ons tot een zegen worde’ (roe: tuchtroede Gods; vandaar ook: ongevallen, rampen, waarmee God de mensen straft).