sancte Vincente, ende want die so binnen in lant woonden meynden dat si gheen noot en hadden, midts dat die stercte daer tegen oprecht was ende vast ghemaeckt so leden si daer ouer schade, daer na dachten die in woonders dat si noch een huys oft stercte maken souden, vast op het water, int eylant sanct Maro, dwelck recht teghen Brikioka ouer lach, ende dat si daer in gheschut ende volc legghen souden om alsulcke vaert den wilden te beletten. Aldus hadden si nv een bolwerck in dat eylant begost, maer niet voleynt, ende dat om alsulcker oorsaken wille ghelijck sij my berechten dat haer op dat pas gheen Portugaloise busschieters daer in auontueren en wouden. Ic was daer om dat ick den hoeck des lants besien soude. Als die inwonders hoorden dat ic een Duytsch was ende dat ick my wat op gheschut verstont, begheerder sy van mi oft ik woude in dat huys in dat eylant sijn, ende daer die vyanden helpen wachten sy souden my ghesellen beschicken, ende een goede bescholdighe gheuen. Ooc seyden si mi waert dat ickt dede, ick soudet vanden Coninck ghenieten, want de Coninck plach sonderlijcken dien, dye in sulcke nieuwe landen raet ende hulpe ghauen, haer een genadich heer te wesen, Ic werdes met haer lieden eens, dat ic vier maenden lanc in dat huys dienen soude ende daer na soude een ouerste van des Conincx wegen daer comen met schepen, ende daer een steenen blochuys in maken dwelck dan stercker sijn soude also dat oock gheschiede. Den meesten tijt was ic int blockhuys met mijn derde, ende hadde een luttel gheschuts by my. Ick was in grooter vreesen om der Wilden wille dat huys en was niet sterck, ende wy moesten daer