Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 341]

Frans Budé (1945)
Tege d'n aovend

Watste breid-oet oonthèls
is 't sjriewe vaan de miewe
tege d'n duuster vaan d'n aovend aon.
Buim die veur 't kopleech stoon, amechteg
aoseme um 't hoes. Zouw dao boete
'ne mins nog goon, oonder de ierste lamp
zeuke wat heer vergete waor, noe wie
d'n daag ziech oppak, z'ch stèllekes
sjroevele liet langs alle kaanjels aof?
Me wèt neet wie, kint z'ch trök es me
nao de veugel kiek. Hoeg en sjeif
wejjere ze, wied oetrein - ouch die.

Aantekening

Uit: Plat-eweg (Maastricht 1998) 17.