Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 343]

Phil Dumoulin (1947)
'n Fles wien

In de Hema woorte mien vrouw en iech oonder aon d'n trap aongeklamp door 'ne vervreug oetgetrooje melancholicus, gewaopend mèt 'n fles wien, die 'r moonsterde esof 't 'ne Jehovagetuige op zoondagmörge betrof.

‘Höb geer verstand vaan wien, menier?’ vroog 'r.

Este vaan tied tot tied wien drinks en de höbs get flesse in de kelder ligke, gief d'n gruutsegheid d'ch al gaw in um ‘jao’ te zègke. Iech waor dus 'ne kinner.

‘Is dit get, wat tunks uuch?’ Heer staok z'n fles nao väöre wie e keend 'ne zweretege vinger. Zoe loerden 'r ouch.

Iech zaog 'n etikèt mèt e chateauke, 'nen houp tralala, meh gei jaor en geinen appellation. De koste vaan dit grepke belepe f 3,75, zaog iech op de sjroufdop.

‘Veurwat is 't?’ vroog iech, want 'ne kinner geit neet euver ein nach ies. ‘Laot goon,’ fluusterde mien vrouw neve miech.

‘Veur bij 't ete mèt Keersemes; veur bij roed vleis...’

De hoors aon zien intonatie tot 't fies vaan de vrei bij häöm gein werm geveules mie kós losmake.

‘Veur miech hoofde 't neet, meh jeh, de kinder koume ete... Kiek, menier, iech höb ein dochter, e braaf meideke, altied good gelierd en zoe, niks op aon te mèrke. Veur drei jaor trök kump ze mèt 'ne meister in de rechte thoes... en dao blijf m'ch die aon haange! Och... heer is an sich geine slechte jong, meh jeh,... (heer loerde get gegeneerd um ziech heer)... wie zal iech 't zègke, geer wèt wel, get sjiet, heh! En noe drinke veer daan wien bij 't ete en nog get aanders veuraof, dat bringk heer daan mèt - ao, heer is neet nej of zoe -, meh jeh, wèt g'r, veur miech hoof 't neet. En es 't noe nog lekker waor, meh 't is miestal vaan dee zoere nonnepis. En doordrinke kinste ouch neet...’ Heer zat de fles trök in de rèk.

‘Kom noe,’ kneep mien vrouw.

‘Zouw dát get zien, mesjiens?’ Iech kraog 'n nui fles mèt e nui chateauke én 'nen appellation én e jaortal: 1983.

‘Heer is wel erg joonk,’ zag iech. ‘Eigelek, es 't gooje wien is, huurt dee tot 85 op fus te ligke,’ ging iech wijer. Alle kans tot 'r bars vaan de tanine...’

‘Ao, nein, daan hoof iech 'm neet,’ zag miene wienkinnes.

[p. 344]

‘Maak neet zoe e besjaar*,’ sisde mien vrouw.

‘Wat zouwt géér miech advisere?’

Iech leep e paar meter wijer en vèsde 'ne 79-er oet de rèk, vaan f 11,95. De maan versjoot eve.

‘Zouwt geer meine?’ zag 'r. ‘'t Is m'ch nogal gei geld um langs d'n göt aof te sjödde: f 11,95, dao höb 'ch bekans 'n fles jonge klaore veur...!’ ‘Iech dink tot g'r hei gei gek figuur mèt slaot,’ zag iech. ‘'t Waor toch veur bij roed vleis, zag geer, heh? Geer wèt touwvalleg neet wat g'r perceis krijg?’

‘Iech bin eve nao de neutsjes...,’ zag mien vrouw zjus get te hel.

‘Ze heet allein roed vleis gezag, meh 't zal wel weer knien weure.

Iech höb zoe lang es veer getrojd zien, nog noets get aanders gehad mèt Keersemes, meh touwgegeve, ze kin neet väöl, meh aon knien kin 'ch m'ch stief vrete. Meh f 11,95 ... mieljaar, iech dink tot 'ch mèt edere slók de kassa huur!’

‘Höb geer wel genóg aon ein?’ begós iech weer. Mien vrouw waor nog neet trök vaan de neut.

‘Daan make veer mer genóg! Kiek, pap is wel good meh neet gek.

Wie ze nog vrijde, begós dee al mèt dee wienfiemel. Enfin, iech dink, 't is veur 't gelök vaan de keend, dus iech haolde mer e paar liter in hoes. Meh, hee... iech had gaaroet geinen opener in hoes. Dus iech zoe'n dink gekoch, sjoen, mèt e stök hertegewei draon, de klomel kosde get vaan twie tiensjes. Kom 'ch dao mèt thoes, zeet m'nen aonstaonde sjoenzoon: “Pa, dee is neet good, dao mooste 'ne zwegel door kinne steke!”

Iech zègk: “Jong, iech krijg mèt dee poemel 'n fles ope en dee zwegel höb 'ch um nao 't ete tösse mien tan te steke!”

Meh wat meinder tot iech e paar weke drop mèt Vaajerdaag kraog?

Perceis, 'ne nuien opener. Meh, dat höb iech verrèk! Zoe lang es deen aandere neet kepot is, kump dee nuie neet oet mie nachkeske. Want dao ligk 'r, heh, oonder m'n zokke!’

Heer beloerde z'ch de fles nog ins en zöchde ins deep.

‘Nou, alloh daan, meh noe moot 't ouch oet zien mèt de kwatsj. Volgende week is 't Nuijaor en daan kin pap weer sjuive...’

Heer trok ziene portmenee, deeg 'ne stap in de riechting vaan de kassa en zjus wie iech ‘Plezerege daog’ wouw zègke, besloot 'r nog 'nen epiloog te geve.

‘Waor 't mer weer um, menier. Wèt g'r, miene pa, heh, dee waor boer op Sint-Pieter. Dee had geinen tied veur dee sjele wawwel. Dee zaot, op 't oor tot veer goonsdag aon de lui-wiever-sop zitte, oonder de keuj.

[p. 345]

En m'n ma ouch. En es ze daan thoes kaome, gaof 't heite bliksem of sevoejekuul mèt sjijve weurs en 'nen hielen inkele kier e sjöpke beer debij. Gek, heh, meh dao moot 'ch de lèste jaore ummer mie aon dinke. Veureg jaor höb 'ch nao de knien, wie de res aon 't ies zaot - dat moot iech neet: ies mèt knien, iech bin geine maogpatiënt; dat is vraoge um zwijnerij - toen höb 'ch m'ch d'n hoond gepak en 'ch bin mèt die kragk 'n oor euver Sint-Pieter goon wandele. Um 't te laote zakke, zoegenaomp. Wèt g'r tot 'ch dat 't sjoenste voont vaan d'n hiele ‘Keersemes?’

Aantekeningen

Uit: Mestreechter Keersverhaole (twieden drök oetgebreid, Mestreech 1998) 36-38.

besjaar: drukte

[p. 346-347]