Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 337]

Will Wintjens (1940)
Kwaliteit

M'nen ove, menier, dao kump miech geine aon.

M'n vrouw, zègk g'r? Och, menier.

Nein, 't sjoenste momint vaan d'n daag blijf veur miech vief oor 's mörges. Die rös, menier, die me daan veult... Tegen d'n tied dat de vrouw op is, is dat gedoon.

Goddaank had iech niks vaan doen mèt de klante. Dat gezeiks veur die toenbaank, es de riestevlaoj zoegenaomp zoer waor of de krentebruudsjes neet veers, dat moot iech neet. Wat oet mienen ove kump, is altied kwaliteit gewees, meh vaan wat dao veur die toenbaank stoont kós iech dat neet altied zègke. Die veur twie nonnevotte kaome, maakde dèks 't mieste behej. En toen die plastic tute kaome en daoveur e döbbelsje betaold mós weurde, juzzesmaria, toen waor de hèl los.

Esof veer dao riek vaan woorte. De vrouw kin väöl höbbe en ze heet 'n hart wie e broed, meh die heet ziech dèks zoe opgeriech es dao weer zoe'ne retteketet oet 't Villapark get vaan häöre Jaan stoont te make. Die heet ein 'ne kier vief nonnevotte in 'n plastic tuut geduid en gezag: ‘Hei, veur niks, en noe miene winkel oet.’ De week denao heet ze pèlkes gekrege vaan d'n dokter en die slik ze noe nog.

Nein, wat dat betröf heet eine vaan us 't e stök rösteger; op m'n slóffe achter in de bekkerij bij m'nen ove. Die loch, die wermde, de veuls tot dao get leef. Dao höb iech dèks hiel sjoen gedachte gehad en es iech noe hei thoes mèt m'n han in d'n deig staon, daan kump dat soms allemaol weer trök.

Jaozeker, eine vaan us bak nog altied z'n eige broed. G'r meint toch neet tot, noe veer de zaak verkoch höbbe, iech die stokverf oet de supermerret eet. 't Is mie look es get anders en 't grummelt diech zoe oonder die mets eweg. De vreugs diech aof tot de lui zoeget koupe. Meh jeh, e bitteke bekker mooste allewijl mèt e lempke zeuke. Nein menier, 'n zaak mèt kwaliteit boe nog gooj waor gemaak en verkoch weurt, zoonder 'nen houp plastic, en boe me nog gereef weurt, boe vint me die nog?

Eus zaak vaan vreuger kinste neet mie trök. Dao zien ze mèt de bulldozer nao binne getrokke. Ein groete sjeur höbbe ze devaan gemaak. Dao verkoupe ze noe sjeun. Jeh, miene smaak is 't neet. 't Waor entans 'n sjoen zaak. Meh noe, links en rechs neven us d'ne eine plastic gievel neve d'n aandere. En allemaol kleier en sjeun. Um de drei maond

[p. 338]

oetverkoup en um 't haaf jaor 'nen aandere drin. En allemaol get vaan boete Mestreech.

Iech zal d'n daag noets vergete tot miech eine kaom vraoge of iech 'm'n tentje niet wilde verkope’. Zoe zag 'r 't, mèt die wäörd. 't Waor kort veur de Sinterklaos en de bestèllinge veur de Keersmes lepen al binne. Iech waor zjus bezeg spijs te make. De klante zagte, ‘v'r ruke uuch al es v'r d'n hook um koume!’ En veer mer jatse, de vrouw en iech.

Och menier, dao is toch niks zoe gezoond es wèrke. Meh good, vaan 't ein kaom 't aander. V'r waore oonderhand d'n einegste zelfstandege in de ganse straot: slachter weg, drogis weg, kousewinkel weg, sigarezaak weg. Neet, v'r höbbe lang en hel genóg gewèrk, en wie iech zègk, de waors bekans 'ne vreempde in d'n eige straot. Meh toch... Iech zal uuch zègke, menier, d'r zien klante gewees die krietentere de winkel oetgeloupe zien toen ze hoorte tot v'r demèt oetsjeide.

Good verkoch, de zaak, dat wel, meh de vrouw, iech weet 't neet.

Die is e stök stèller gewoorde. Jeh, en iech, zoe vaanaof haaf november bin iech ganse daog allein in m'n keuke hei op de Zjèrremik en iech bak spikkelatie en stevekes en boterlètter en iech maak massepeine en sjókkelate harte en dreikeuningekook esof alles bij 't zelfde is gebleve.

Die loch, die wermde...

Iech höb dao e paar slóffe gekoch, iech wouw de zaak nog 'ne kier zien. Iech höb 'n nach neet devaan geslaope. En die slóffe, nao twie weke, zoe look! Snap g'r wat iech mein, menier? Gein kwaliteit.

Aantekening

Deze tekst is niet eerder in druk verschenen.