Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 286]

Tum Pieters (1921-1998)
Mestreechter type

Es iech de aordege verhaole lees vaan Fons Olterdissen euver ‘Mestreechter type’, daan dink iech aon de type, die iech gekind höb en aon de aandere boe iech dèks euver höb hure vertèlle. Want dao waos 'nen tied, tot Mestreech eveväöl type had es kèrke.

Miestal waore 't erm luikes, die aon lieger wal waore geraak. Soms ouch waoren 't commerçante. Tot die lui behuurde Bet en Mei en ouch ‘de roeie Bakkes’, dee, wie heer trouwde, neve Janna op 'n handkaar nao 't stadhoes woort gevare.

'n Ander type waos ‘Sus mèt d'n törf’. Es Sus door de straote góng mèt zien kaar en heer reep: ‘Medam moot geer törf’, daan repe de kinder: ‘Sus, lègk 'rs miech zeve op d'n trap.’ Sus waor daorum altied koedvrund mèt de kinder.

De ‘Luie Gele’ waos weer 'n aander slaag; vaan häöm woort vertèld, tot heer zien han allein mer oet zien tesse naom es iemand häöm get wouw geve, en daan nog mer eve.

'n Type, dee z'ne naom iech wèl verzwiege, had de geweente ziech zelf in te bringe es heer get teväöl had gedroonke. Heer pakde ziech daan mèt ein hand bij ziene brokeboojem en mèt de aander bij ziene kraag en zoe góng heer daan nao 't pelitiebureau oonder väöl bekieks vaan de lui, die deen ‘arrestant’ wel get vreemp voonte. Es heer ziech gemeld had op 't pelitiebureau, woort heer weer veerkenteg de straot op gesmete, want de pelitie wouw häöm neet, umtot heer te dèks kaom.

Väöl lui zalle ziech nog de ‘Drei Sjoenste’ kinne rappelere, die zelfs ins in 'n kojts door de stad voorte. 't Waore: Flup de Koojstart, Pie de Bökkem en Ensinck de Kletskop.

Flup de Koojstart waor biestendriever en heer brach de keuj nao 't slachhoes en de merret. Es 'n kooj neet veuroet wouw goon, had heer de geweente aon häöre start te drejje en daorum woort heer ‘de koojstart’ geneump.

Pie de Bökkem leef nog. 't Is 'ne lange kerel en vreuger waos heer bekind es gooje zwummer. Miestal zaot heer mèt zien vrun aon de aw brögk aon de kant vaan de Mestreechter Brögkstraot en zjus bove de kenaal. Bij werm weer gebäörde 't dèks tot heer opins achtereuver sloog en 't kenaal in veel. De lui die passeerde versjrikde ziech 'n oongelök,

[p. 287]

meh Pie zwumde rösteg nao de kant en hóng zien humme euver 't strankètsel veur te druge.

E groet aontal börgers heet eine vaan die drei, naomelek Welie, in de raod wèlle helpe. 't Gemeintebestuur heet dat evels nog tijdeg kinne verhindere; ze zagte ‘wegens voortdurende dronkenschap’. Aandere beweerde dao-op, tot 't waos umtot Welie e program had wat te veuroetstrevend waos veur zienen tied. Mestreech zóng in die daog 't leedsje vaan ‘Welieke, Welieke in de raod’.

Nog väöl aander type heet Mestreech gekind, meh respek veur 't naogeslach deit us hunne naom en hun daode verzwiege. De type waore 'n gooj twinteg jaor trök de gezèllegheid vaan de stad.

Toch mage veer blij zien tot veer neet mie zoeväöl type höbbe. D'n ermooj en d'n elend vaan toen waos de boojem boe-op draankmisbruuk en achterlekheid hiel dèks bleujde, meh 't zouw ouch jaomer zien es veer gaaroet gein type mie hadde, want same mèt de kèrmisgaste en de leedsjeszengers vörmde zie toch ouch 'nen aordege kant vaan eus stad.

Aantekeningen

Uit: Wayn Pieters, Zijn leven was een ballade. Gedichten, liedjesteksten, brieven en korte verhalen van de Maastrichts-Braziliaanse missionaris Tum (Thomas) Pieters (Maastricht 1999) 45-46.

De tekst verscheen oorspronkelijk onder het pseudoniem ‘Mestreechteneer’ in de rubriek ‘Mestreech vaan op e heukske’ in de Mestreechter Groet van 13 november 1948.

[p. 288]