Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 177]

Alice Nederveen (1904-1997)
Stokstraot vaan toen

Wat is ze sjiek gewore,
De straot woe iech woende indertied.
Soms kin iech zoe nao häör verlange,
En midden in mien hart höb iech daan spiet
Tot iech dat sträötsje mós verlaote.
Iech kinde 'n ederein, veer waore kammeraote!

Veer maakde ruizing veur 'ne niks en niemes,
Meh holpe us oonderein nog op dezelfden daag.
Veer hadde gaw 'n traon, meh 'ne lach deneve.
Kaom eine thoes mèt e stök in ziene kraag,
Daan kós zien vrouw ziech op us allemaol verlaote.
Veer sleipden 'm in zie bèd, veer waore kammeraote!

Veer gónge nao de kèrk allein es 't us inveel,
Meh brande dikke bougies bij de ‘Ster' der Zee’.
Die holp us in de noed, dat wis me zeker;
Veer zónge toch zoe hel: ‘Verhoor ons onze bee’.
Zoe bleve veer us vas op Häör verlaote,
Zie waor eus Naoberse en veer Häör kammeraote!

Góng eine vaan us doed, daan gónge v'r collectere
Vaan deur tot deur, bij May en Sjo en Fien,
En geine dee niks gaof, dat maag d'r wete.
Veer zörgde veur 'ne krans, dee me moch zien
- Veer kóste good get aanders deveur laote -
'ne Prach-krans op ze graaf, veer waore kammeraote!

Noe is d'n eine hei, d'n aandere dao goon woene,
Veer zien us zelde mie, wie kump dat toch?
In eus good aajd levendeg Stoksträötsje,
Dao hóng de kammeraodsjap in de loch.

Iech zouw zoe geer, wie toen, mèt uuch allemaol nog ins praote!
Boe zeet geer toch gebleve, mien leef Stokstraotkammeraote?

[p. 178]

Aantekeningen

Dit bekroonde prijsvraaggedicht, ingezonden onder het pseudoniem ‘Lewiske’, werd gepubliceerd in Veldeke 1977, nr. 6, pag. 7.

Een ander gedicht van Alice Nederveen, getiteld ‘Riekdom’, is opgenomen in Mosalect, 167.