Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 174]

Vic Vermin (1903-1976)
Veur m'n gooj en leef vrouw

Es iech veer regels had gesjreve,
Die, es iech veur good ins weg zal zien,
Miech blievend zouwe euverleve,
Veel 't weggoon neet zoe zwoer, mesjien.

Diech zouws ze in d'n hart bewaore
Es 'ne kleine, leve sjat,
Dee zouw vertèlle door de jaore
Vaan 't bèste wat iech in miech had.

En altied este aon miech zouws dinke,
Zouw iech die wäörd, wie 'n simpel vraog,
Stèllekes in d'n hart doen klinke
En waor zeker, tot iech antwoord kraog.

Aantekeningen

Vic Vermin, musicus en bioscoopdirecteur, was gehuwd met Louise van Can. Hij publiceerde onder het pseudoniem Louis Mincan.

Bovenstaande tekst staat in het posthuum verschenen bundeltje Wat iech in gediechte gedach höb (Mestreech 1978) 3.

Ook in Mestreechter spraok, 186 is een gedicht van Vic Vermin opgenomen:

Veur mien döchterke Gertie, dat gestorreven is.

[p. 175]

[p. 176]