Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 171]

Harie Loontjens (1902-1986)
't Oug vaan God

Veur Paoter Carolus Tesser o.f.m.

Wie hingk z' in mien memorie, die ierste sjaol,
De apesjaol, boe-in gein zuster waor en ouch
Gein echte juffrouw, meh zoe get
Wat hóng de-tössenin, zoe iemes mèt
Haor bove de lippe en op de tan
En, wat iech nog bezunder weit:
Hiel groete, rauw, hel han.

In de kamer boe-in mamzèl us duide
Zaotste wie zoermoos gans opein gepeers,
Wie mie wie liever, op klein houte benkskes,
Lieg en smal en oongemekelek
Zoonder steun in d'ne rögk, diech oonderein
Get te bezien en te begiepe*. De mochs
Diech neet verreure en praote waor de groetste zun.
Wee dat doog mós veur 'n groete plaank,
Die achter in de kamer hóng en boe 'n groete
Oug op stoont geteikend, goon stoon. Dat oug dat waor
‘'t Oug vaan God’ zoe wie manzèl dat zag
En dat ‘oug vaan God’ zaog alles wat me doog.
Dat is veur miech 'n nachmerrie gewoorde.

Voolt 'ch mie gewete soms al ins bezwoerd
Door get, nou jeh, wat eder keend ins deit,
Daan zaog iech altied weer dat ‘oug
Vaan God’ wat groet en breid
Stoont op die plaank en mèt z'n zwoer pupil
Mer keek en keek... nao watste doogs veur koed.
Allein veur koed! Want noets heet eine vaan 't stèl
Boemèt of iech de apesjaol bevollekde
Ouch éine kier mer mote stoon
Veur 't oug umtot heer had get goods gedoon.
Zaog 't oug dat neet? Ofwel mamzèl?
Bij 't wienegste verreure of sjeif goon zitte

[p. 172]

 

Waor 't altied weer: ‘Gaank diech mer stoon

 

Dao achter veur 't oug... “'t oug vaan God”...

 

Wat alles zuut’, meh watste ouch altied vools,

 

Zeukentere, starend op diene rögk,

 

Dweers kiekend door eus errem ribbekeskes,

 

Wat mer keek en ziech door alles baorde

 

Zoe mer tot op die bloetseg lief.

 

 

 

Wie dèks heet 't miech neet in al die jaore

 

Soms angsteg-bang gemaak en zjus

 

Daodoor woort door mamzèl,

 

Ouch es iech miech neet bewus

 

Waor vaan get koeds gedoon te höbbe,

 

Iech veur 't oug gesleip en mós iech

 

Mèt de kop rechop mer kieke... kieke...

 

In en nao 't oug. En perbeerde iech

 

De plumpe vaan mien ouge neer te hole,

 

Daan kloonk vaan wie oet 'nen aofgroond

 

Häör stum die miech weer rechtrok:

 

‘Kiek nao 't oug!’ - Oug vaan God!

 

Iech höb 't later beter liere kinne!

 

In d'apesjaol waor 't veur miech e vagevuur.

 

 

 

Mesjiens ie-tot zie d'n hiemel moch nao binne

 

Heet mamzèl gelije veur d'n angs

 

Dee zie us, kinder, heet doen doorstoon

 

En heet daoveur es pijn mote verdrage

 

In 't vagevuur 't starend ‘oug vaan God’,

 

Wat häör mesjiens, zjus wie 't miech soms ouch doog,

 

Aonkeek daag en nach gestiedeg door.

 

Iech gun 't häör neet.

 

 

 

Mamzèl, väöl höb iech uuch vergeve,

 

Väöl höb iech ouch vergete. Iech rappeleer

 

Miech eve eur geziech; iech rappeleer

 

Miech beter eur rauw, hel, groete han,

 

Meh mie es beter rappeleer

 

Iech miech de plaank mèt ‘'t oug vaan God’,

 

Wat alles wis... dus ouch miene kinderangs.

[p. 173]

Museum Nostalnu, Echt

Aantekeningen

Uit: Veldeke 31 (1956) 78-79.

begiepe: dom aanstaren

Andere teksten van Harie Loontjens zijn gepubliceerd in:

Mestreechter spraok, 173-185: poëzie: Mestreech en z'n groete percessie. Gewijde pame, Gooje Vriedag, Paostied, Vastelaovend, De Mestreechter koejong, Leedsje ‘Dao kaome dèkser...’ (ook in Mosalect, 181), Op 'n aw jong-juffrouw!, Verleef!, Parasiet, Op dialeksjrijvers! (ook in Mosalect, 182), Limburgs; proza: Vergadering en nog get (uit: Wieker lui, 73-78; ook opgenomen in Sjiek klassiek, 89-93);

Mosalect, 177-184: poëzie: 't Paradies, Riddenatie, Kwezele; proza: Wóbbe (uit: Wieker lui, 78-82);

Mosaïek, 38-39, 59-60, 76: poëzie: Regeweer, Zomeraovend op 't dörrep, Tot mörrege es God bleef;

Mestreechs aajd, 97-101: proza: Verhuis (uit: Wieker lui, 55-60).