Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 131]

Pol Chambille de Beaumont (1889-1968)
De pisbak

Op de Merret stónt 'n huiske
In 't midde, gans allein;
Iez're plate mèt 'n deekske
En van binne twie blauw stein.
Litsom, litsom, falderalderieje,
Litsom, litsom, falderaldera.
Iez're plate mèt 'n deekske
En van binne twie blauw stein.

Aon de veuj laog dèks 'n huipke
Wat dao neet waor ingewejd,
Meh door eine dee neet wachde
Stiekemkes deneer gedrejd.

[p. 132]

 

En de loch waor neet te ruke.

 

Nein! Die waor neet altied veers.

 

Zeker neet es zjus e mooswief

 

Dao zoeget had neergepeers.

 

 

 

Meh noe weurt 't aofgebroke

 

En me weurt 't huiske kwiet.

 

Ondergrónds goon ze 't make

 

Nao de eise van d'n tied.

 

 

 

En de kaffees van de Merret

 

Höbbe vreiselek 't land:

 

Veur e dröpke góng me pisse

 

In de Ruiter of bij Brand.

 

 

 

En de zaak zal defteg weurde,

 

Urinoire mèt closèt.

 

Wel kos 't verdomd väöl duite

 

Loos iech lès in de gezèt.

 

 

 

Al dat geld van eus belasting,

 

B. en W., dat deit miech spiet.

 

Höbbe veer, Mestreechtenere,

 

Nóndedjouw dan zoeväöl sjiet?

Aantekeningen

Uit: P.C. de B., Mastreechter versjes en leedsjes (Mastreech 1927) 14.

De muziek is van Pierre Meertens, zie: Mestreechter leedsjes-cahier III (Mestreech 1990) 10-11.

Pol Chambille de Beaumont schreef de tekst van dit liedje in 1927, toen het oude urinoir op de Markt werd afgebroken. Het nieuwe ondergrondse toilet bevond zich achter het stadhuis. Peter Meijers, meer dan een halve eeuw marktkoopman in groente en fruit, herinnerde zich uit zijn jeugd ‘'n vrouw mèt ei slech bein’ die het ‘prachtig betegeld’ toilet ‘bemande’. Bij de herinrichting van de Markt in 1961 is het verdwenen. Wie nu nood heeft, gaat weer naar het café. Zie: Maas en Regio, mei-juni 2003, 24-25.