Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 110]

Edmond Jaspar (1872-1946)
Sinterklaos

Eind'lek zien z' in bèd gewèrrek,
Eind'lek is me z' ónder kwiet!
Noe gaw rije, óngemèrrek,
Want 't weurt noe mie es tied.

‘Nog mer zoeväöl kiere slaope,’
Had mama al dèks gezag,
En mèt dit ónsjöldeg waope
Ederskier weer rös gebrach.

En ze lete 't ziech ouch zègke
Eelken aovend weer veur woer.
Um ziech daan gaw neer te lègke
Mèt de dekes euver d' oer.

Aoh, mama, die had good praote,
Groete kriege niemendal.
‘Hej iech mer m'n nui seldaote,’
‘Hej iech mer me pupke al!’

Toch verminderde de ore,
Toch verminderde de daog.
‘Ma, wielang zal 't noe nog dore?’
Woort weer ederskier gevraog.

Noe en daan, obbins, dao gónge
Euveral de leechter oet.
Angsteg-dapper woort gezónge
En dan vloog get door de roet.

Mer noe waor dan toch begonne
D'aller-allerlèste nach.
't Óngedöld haos euverwonne
(Toch nog gawwer es me dach).

[p. 111]

 

Slaope? Wee zouw dat noe kinne

 

Es me in d'n dónkel, 's nachs,

 

Boete op de taak en binne

 

Hure moot zoeväöl verdachs?

 

 

 

't Is of bove weurt getóffeld

 

Op de zolder, op d'n trap,

 

Of ziech in de sjouw get móffelt*

 

Of op taak d'n ezel stap.

 

 

 

Leven tied, noe geit 't spanne!

 

Sjrikke doen ze, slaag op slaag.

 

Hertsjes kloppe, köpkes branne.

 

Waor 't toch mer weerem* daag.

 

 

 

‘Zouw miech Sinterklaos ouch bringe

 

Alles wat iech höb gevraog?’

 

‘Wel, iech zouw wel kinne springe,

 

Es 'ch al mer de hèlf kraog.’

 

 

 

Mer door al 't prakkezere

 

Wat d'n daag wel geve zouw,

 

Goon de uigskes, knippentere,

 

Lankzaam mie en miejer touw...

 

 

 

Stèlte drijf noe door d'n duuster...

 

En, dao-ónder, in de zaol,

 

Zit de póp in volle luuster

 

Bij 'ne loete ginneraol.

Aantekeningen

Uit: Edm. Jaspar, Bonte Blomme (twiede, vermierderden drök, Mastreech 1928) 169-170.

móffelt: verbergt

weerem: wederom

[p. 112-113]