Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 76]

Laurent Polis (1845-1915)
De vleugels van d'n tied

Mastreech, 1 januari 1892

In eus sjoen iew, woe telefoon,

Damp, electriciteit,

D'n aofstand neet mie doen bestoon

En niks mie lankzaam geit,

Is 't neet te wónd're dat d'n Tied

Z'n vleugels dobbel smeert

En tot väöl minsen hunne spiet

Ouch gauwer galoppeert.

En daorum wóndert 't us neet

Dat 't jaor, wat noe verdween,

Zich ouch influencere leet

En us zoe kort touwsjeen.

En mèt dat, wat noe weer begint,

Es sjrikkeljaor verwach,

Woedoor me einen daag nog wint

En ouch 'n ganse nach,

Zal 't wel neet beter zien gestèld;

Al sjijnt 't ind zoe wied,

Z'n daog zien van noe aof getèld;

Heer vluig zoe gauw, deen tied!

Kóm Momuskinder, laote veer

Us kwèlle neet de kop;

In dreufheid prónt wie in plezeer

Hèlt toch d'n tied neet op.

Mer dee zich good en braaf gedreug

En neet op alles fit,

In 't leve zich nao d'andre veug,

D'n erme noets vergit,

Dee is gerös, en holt ouch al

D'n tied mer altied door,

Gein noed dat dee zich klaoge zal,

Want heer verluis gein oor!

[p. 77]

Aantekeningen

Deze tekst uit de Momus-Almanak veur 't Schrikkeljaor 1892, 53ste Momusjaor draagt geen titel, maar heeft enkel als opschrift Mastreecht, 1 Januari.

De auteur, Laurent Polis, was president van de Momus in de periode 1883-1898.

Meer van Laurent Polis in Mestreechter spraok, 40-53:

poëzie: Chariteit, Momus' 4 × 11 jaorig jubelei, Op de wereld is alles vals, De gebroke roet; proza: Op heite kole (herdrukt in Mosalect, 134-136 en in Mestreechs aajd, 19-25); toneel: Noets te laat!

[p. 78-79]