Boekèt Mestreechs. Bloemlezing uit de Maastrichtse dialectliteratuur

[p. 49]

Désiré Franquinet (1826-1900)
November

November is dao mèt ze kejjelek grijne;
De loch die is gries en de wind dee is vrie;
't Daagleech dat spoojt zich um kort mer te sjijne
En wolke die dreige mèt vlökskes van snie.

Veurbij is d'n tied, wie de zon häöre zege
In goud aon de velder zoe riekelek brach,
Wie alles wat leefde dat lachde häör tege,
De lach van 'n broet nao 'n houweleksnach.

Boe* zien noe de vinke, de mieskes, de merels,
Die zingend en springend, van löstegheid zaat,
Zich laofden en drónke de glinst'rende perels,
Die 's mörreges beefden aon blom en aon blaad?

Gei goud mie in 't veld, geine zaank is gebleve,
De blaajer die valle verdord van de buim;
En veer dan, v'r vraoge, trökzeende op eus leve:
Boe zien noe eus vreugjaor, eus zonnege druim?

Aantekeningen

Uit: G.D.L. Franquinet, Mastreechter veerskes; inleijing en bandteikening van E. Franquinet (Mastreech 1924) 160. Het gedicht is gedateerd op 1 november 1885.

boe: Voor het eerst vinden we hier ‘boe’ in plaats van ‘woe’.

Meer poëzie van Désiré Franquinet in:

Mestreechter spraok, 32-39: Mastreechter taol, De Noordmanne, Aon Niklaos Beets, 't Kameneerke, Nievel, Aovend, 'n Woerheid, 'n Roes in den haor, Es iech zing, Eus leve;

Mosalect, 129-133: Aovend, Ze sleep, In de ketel, E christelijk woord.