Anoniem
De komeet van 1881 en 't vergoon van de wereld
Aon de zwarten hiemel blinke,
Aon 't fijnste goud deit dinke,
Of ze uch ouch maag parere*,
Väöl dao-euver zien gesproke,
Noets z'n neus dao-in gestoke.
Uch d'n almenak besjrieve
Gein-ei sjöpsel levend blieve.
(Veer laote hei volge de versjrikkeleke, mer woer besjrijving van 't vergoon van Mastreech, e gedeilte van de ganse wereld, us door 'ne ziergelierde professer in de physico-chemi-staro-mineralo-laxativo-kunde, enz. mètgedeild.)
Iers zal 't ach daog duuster zien, ach dónker zwarte nachte;
De minse gape, en van doors zit alles te versmachte;
Op straot gein ziel, zelfs gein pompiers*, meh niks es zwarte katte,
En oppe Vriethof groet congres van doezende van ratte.
De raod, dee toch zoe wakker is um us te defendere,
| |
Dee sliep, en ouch de sjötterij geit neet mie exercere;
De gaas, dee anders helder brant, es heer weurt aongestoke,
Gief gaar gei leech, de buize zien kapot en doorgebroke;
De carillon is noe doedstil, en op deen auwen tore
Weurt gaaroet neet mie getrompöt, wie vreuger mèt de ore.
Opins, dao sjijnt e bitsje leech! Wat moot dao goon gebäöre?
D'n dónder brómp, ein bliksemstraol heet 't eve op doen kläöre,
En sleit noe, mèt 'n peerdekrach, d'n depotoir* in stökke!
De raod weurt wakker, löp d'rop aon, mer 't kaan häöm neet gelökke,
Zich tege zoe 'n elemint nog langen tied te were.
Al wat, sinds jaore opgehuip, dao-in laog te vertere,
Kump noe wie 'ne lavastroum de Boschpoort ingedreve!
De börgemeister ruuk, en zeet: ‘Wat zal dat mote geve?’
En door d'n telefoon liet heer de sjepes convocere,
Die alles wat heer hun vertèlt stèlzwiegend approuvere*.
De deenders loupe nao 't kantoer en zelfs de commissaris
Kump zien en sprik dees korte wäörd: ‘Potdomme, wat dat raar is!’
Noe ligk de merret borend vol en altied blijf 't klumme,
Zoedat de lui nao 't stadhoes de vlöch touw mote numme.
Dao steit de raod, de sjötterij, soldaote, dames, hiere,
Die mèt de neuze touwgepits de reuk zeuke te kiere!
Meh 't klump al mie en hoeger-op en stroump oet alle straote;
Me zuut al zwummend in dat naat: moosvrouwe, avvekaote,
En aome* beer, en controleurs, stumbösse, fabrikante,
Ouch brouwersknechs en vèskouplui, dokters en muzikante.
Al sjriewt en reup: ‘Kómp help us, wèlt us hei-oet bevrije;
Meh 't is vergeefs, dao hölp hun niks, gei rope of gei beie;
Al drijf bij-ein op einen houp, hiel good te vergelieke
Mèt huidvleis wat de slachters wel aon 't vinster laote prieke.
't Weurt weer stil, me huurt of zuut gei sjöpsel mie bewege,
Allein daobove in de loch is lösteg rónd aon 't vlege,
Getrokke door dee gooje reuk, 'ne groete zwerm raove...
En eus Mastreech vergeit noe gans, in eige drek begraove.
| |
Auteursrechtelijk beschermd