Syons wijn-bergh

Inhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert

't Vijf-en-dertighste liet.
Dienende tot troost der gheloovighen, die met druck ende tribulatie dit neder-dal bewandelen, &c. aant. ⁺

+ 035

Stemme: In de laetste uur. Of: Rebecca sprack, &c.

NAer het onwe'er
Laet gy de Sonne schijnen,
O lieve Heer!
Daer 't al door moet verdwijnen,
Soo sal hier naer
Oock alle tribulacy,
Hoe groot en zwaer,
Verkeeren in korter spaey.

2. Ick houde wis,
Dat het lijden in desen
Niet te g'lijcken is
By dat Heerelijck wesen,

[p. 186]

 

Doet hier na al

 

Gods Heyligen ontmoeten,

 

Waer door dan sal

 

Den druck weder versoeten.

 

 

 

3. Met water hier

 

Moet men sich somtijts laven,

 

In de Revier,

 

Daer wy moeten door-draven,

 

Soo lang' wy zijn

 

Uyt-landers hier bevonden,

 

In de Woestijn

 

Vol gebreken en sonden.

 

 

 

4. Die hier nu gaen

 

Door 't jammer-dal met eenen,

 

In druck belaen

 

Dickwils suchten en weenen,

 

Al haer droefheyt

 

Sal in blijdtschap verkeeren,

 

Die hier nu schreyt,

 

Sullen lacchen met eeren.

 

 

 

5. Dit Jammer-dal

 

Dat men hier siet betreden,

 

Ten laetsten sal

 

Wel zijn een jammer-stede,

 

Voor die nu schier

 

Haren Hemel daer houwen,

 

Sullen in 't vyer

 

Met haer oogen aenschouwen.

 

 

 

6. Kort Hemelrijck,

 

En lang-duerige Helle,

[p. 187]

 

Daer sy gelijck

 

Sullen moeten verselle,

 

Die haren tijt

 

In 's wereldts dominacy

 

Zijn worden quijt,

 

Verkrijgen dan geen gracy.

 

 

 

7. Den druck, hoe zwaer,

 

Hier tijdelijck en lichte,

 

Verwint daer naer

 

(Gansch boven de gewichte)

 

Een vreughde groot,

 

Die niet is om sommeeren,

 

Die totter doodt

 

Door 't jammer-dal passeeren.

 

 

 

8. Troost u met dit,

 

In des drucks pelgrimagie;

 

Siet op 't besit,

 

Soo sult gy met couragie

 

Den aerdschen druck

 

Met 't Hemels overwinnen:

 

Want u geluck

 

Leyt daer ter plaetse binnen.

Behoudt het goede.

Een voorige versoeckinge (in maniere van spreken) als een onweder des gemoets, is somtijdts een teken van een volgenden troost, stilte met lieffelijcken Sonne-schijn, ende verquickinge des Geestes. Den genen die door versoeckingen zijn beproeft, werdt de Hemelsche vertroostinge belooft, Jac. 1.12. Als ghy van God een Geestelijcke vertroostinge ontfangt, neemt dit aen met dancksegginge, en verstaet dat het is een genade Gods, ende niet u eygen verdiensten. Werdt door de gave Gods nederiger ende verstandiger in al u doen: weet dat de vertroostingen sullen voorby gaen, ende daer sullen weder quellingen ende beproevingen volgen: De Heere [weet] de Godzalige uyt de versoeckinge te verlossen, ende de onrechtveerdige te bewaren tot den dagh des oordeels, om gestraft te worden. 1 Pet. vs. 9.