Syons wijn-bergh

Inhoudende verscheyden schriftuerlijcke liedekens, uyt den Ouden en Nieuwen Testamente by een vergadert

't Vier-en-dertighste liedt.
Waer in den mensche vermaent wort om hem in tijdts te voorsien met Heilige Cieragie, eer dit ons aerdsche huys gebroken wordt, &c. ⁺

+ 034

Stemme: Al die in Syon zijt. Of: Al die hem bekeert.

MAeckt u nu bereyt
In heylige cieragie,
Met neerstigheydt

[p. 183]

 

Doet aen een kleedt seer wit,

 

Doch niet en beydt

 

Tot dat u pelgrimagie

 

Ten eynde leydt:

 

Want gy moet weten, dit

 

Aerdsche besit,

 

Dat het seer haest vergaet,

 

Al is men hier kloeck en gesont,

 

Het verkeert schier voor den avont,

 

Dat de Heere, verstaet,

 

Af-snijt des levens draet.

 

 

 

2. ^*Al onsen schijn

 

Is als een schoone bloeme,

 

Die een termijn

 

Kan worden aengesien:

 

Maer lacy! sijn

 

Schoonheyt is haest benomen,

 

Door des doodts pijn

 

Moeten sy henen vlien,

 

Wat heb ick lien

 

In mijnen tijdt bemerckt,

 

Die nu al zijn gevaren wegh,

 

Van haer jaren wort niet gesegt,

 

Hoe jongh, kloeck, ende sterck,

 

Niemandt gaet over 't perck.

 

 

 

3. Seer kort ende quaet

 

Is hier den tijdt van 't leven,

 

Geen beter raedt,

 

Dan altijdt vreesen God,

 

En met 'er daet

* Men siet dat een Mensch nu met Purper is bekleedt, verciert met gout, peerlen, ende gesteenten, ende met een groot gesin prachtigh daer henen treet, sulcx dat hy als een God van de Menschen werdt geeert: den selven (soo 't geluck hem tegen loopt) kan 't spreeckwoordt in hem vervult werden:

Heden Graef,
Mergen Slaef;
Nu in de Wet,
Mergen afgeset.

Jonckheydt, schoonheydt, sterckheydt, rijckdom, ofte eenige eere, het vergaet, verdwijnt ende komt ten laetsten tot niet. Alles wat van ons menschen gesien werdt is verganckelijck, maer Gods woordt blijft in der eeuwigheyt.

[p. 184]

 

Hem vaste aen te kleven,

 

Vroegh ende laet,

 

Om doen na sijn gebodt,

 

Op dat wy tot

 

Den sterf-dagh zijn bereedt,

 

Wiens uur en tijt haest komen sal,

 

Hy en hoeft niet te schroomen, al

 

Of men 't bescheedt

 

Van d' ure niet en weet.

 

 

 

4. Dat elck een bedocht

 

Sijnen Schepper getrouwe,

 

Die hem gebrocht

 

Heeft van 's Moeders lichaem,

 

Dat hy wel mocht

 

Den boom subijt af-houwen,

 

Het waer hem noch

 

Profijtabel bequaem,

 

En aengenaem

 

Voor sijnen God seer groot,

 

Gelijck Moses den Heere badt,

 

Dat hy hem soude leeren, dat

 

Bedencken bloot,

 

Het eynde van de doodt.

 

 

 

5. Oorlof vrienden al,

 

Wilt u selven bereyden;

 

Want naer den val

 

En is 'er geenen tijdt

 

Maer den boom sal

 

Vallen, daer moet hy leyden,

 

Tot heel 't getal

[p. 185]

 

Sal op-wecken subijt:

 

Wel hem die vlijt

 

Alhier hebben gedaen,

 

Die sullen dan met vreugden schoon

 

Ontfangen den verheugden loon,

 

En na 't vermaen

 

In 's Heeren blijdtschap gaen.

 

 

 

Behoudt het goede.