Gedichten

[p. 23]

Hectors afscheid.
(Uit het Hoogduitsch van Schiller.)

andromaché.

Wil dan Hector eeuwig mij begeven,
Daar Achilles held bij held doet sneven

En Patroclus dood ten wreker strekt?

Wie, wie zal voortaan uw' knaapje leeren
Speren werpen en de Goden eeren,

Als de duistere Orcus u bedekt?

hector.

Dierbaar wijf! staak uw geween en klagten;
Naar den veldslag is mijn hijgend smachten;

Door deez' arm wordt Pergamus behoed:

Kampend voor het heiligdom der Goden,
Red ik 't vaderland uit al zijn nooden,

En stijg neder in den donk'ren vloed.

[p. 24]

 

andromaché.

 

Uwe wapens zijn voor u verloren;

 

Hun geklink-klank zal ik nooit weêr hooren;

 

Priams grootsche heldenstam verderft;

 

Waar gij heen gaat zal geen dag meer klimmen,

 

Maar Cocytus door woestijnen grimmen,

 

Als uw trouwe liefde in Lethé sterft.

 

hector.

 

Al mijn wenschen wil ik, al mijn weten,

 

Lethé! in uw' stillen stroom vergeten,

 

Maar mijn' trouwe liefde niet...

 

Hoor! de woestaard raast reeds aan de muren;

 

Gord mij 't zwaard aan! wil uw leed verduren...

 

Hectors liefde sterft in Lethé niet.