Dichtkundige ziele-zangen

[p. 53]

Lied Van onze Vreemdelingschap Hier op Aarde.

Op de Wyze van de x. Geboden, of Reveillez vous.

I.

O God en Schepper hoog gepresen,
Een aardworm komt u spreken aan,
Ey laat hem niet zijn afgewesen,
Maar wild op hem u oogen slaan.

I I.

U oogen die met mededogen,
My zagen in mijns moeders lijf,
Waar uit gy my hebt uitgetogen,
En steld op aarden mijn verblijf.

I I I.

Met pijn en smert ben ik gebooren,
Met sorg en kommer opgevoed,
Ik moest voor eeuwig gaan verlooren,
Zoo gy niet waard geweest zoo goed.

I V.

Ik waar een brandhout van der hellen,
Een kind des toorens van natuur,
Ik weet gy mogt my eeuwig quellen,
En senden naar het helsche vuur.

V.

Maar nu u wil en welbehagen,
Zoo schenkt Gy my U eigen Zoon,
In hem ben ik uw opgedragen,
Hy heeft voor my randzoen en loon

V I.

Hy is mijn Heer, mijn trouwe Borge,
Die voor mijn schulden heeft geboet,

[p. 54]

 

En die my gantsch bevrijd van zorgen,

 

En af-wast in zijn zuiver bloed.

 

V I I.

 

Of schoon dood, Hel en Duivel bassen,

 

Of aard' en Hemel om my heeft,

 

Zy konnen my doch niet verrassen,

 

Dewijl Hy haar verslonden heeft.

 

V I I I.

 

Hy is mijn Veld-heer en mijn Koning,

 

Mijn naam die staat mee op zijn rol;

 

Het Paradijs is nu zijn woning,

 

Daar alles is van vreugden vol.

 

I X.

 

Maar ik helaas! Ik ben op aarden,

 

En uit den eersten Adam aards,

 

Ik bid u Heer wild my aanvaarden,

 

En trekken tot u hemelwaards.

 

X.

 

Alwaar dat gy nu zijt gezeten,

 

Tot uwes Vaders regterhand,

 

Ey wild u schepsel niet vergeten,

 

Dat by u eens genade vand.

 

X I.

 

Mijn leven vloeid gelijk de stroomen,

 

Mijn dagen zijn maar rook en wind,

 

Maar bloemen, schaduwen en droomen,

 

Die men in 't kort niet meer en vind.

 

X I I.

 

Ik moet hier zwerven, loopen, draven,

 

Als balling in dit tranendal,

 

Tot dat ik eens des Hemels haven

 

Door uwe gunst bereiken zal.

 

X I I I.

 

Ons rechte Vaderland is boven,

 

Wy hebben hier geen vaste Stad,

[p. 55]

 

Op aarden schijnen wy verschoven,

 

Maar boven is ons hert en schat.

 

X I V.

 

Op dezen weg zoo moet men spoeijen,

 

Men moet gereed staan op Gods Woord,

 

Men moet de voeten vaardig schoeijen,

 

En zonder stil-staan altijd voort.

 

X V.

 

Men moet niet zagtjes gaan, maar loopen,

 

En strijden in dit worstel-perk,

 

Men moet de tijd zien uit te koopen,

 

En vallen daad'lijk aan het werk.

 

X V I.

 

Die weg die valt wel steyl en enge,

 

O wandelaar wie dat gy zijt,

 

Zy valt voor vleesch en bloed wat strenge,

 

En d'and're schijnd vry breed en wijd.

 

X V I I.

 

Ik bidde laat u niet bedriegen,

 

Door 's werelds lust en zoet gevly,

 

De duivel kan niet doen dan liegen,

 

Hy brengt de zielen in de ly.

 

X V I I I.

 

Dit zijn maar listige Zireenen,

 

Stopt voor haar zoet gezang u oor,

 

Want gy zoud eeuwiglijk beweenen,

 

Dat gy haar ooit eens gaaft gehoor.

 

X I X.

 

Op, op mijn Ziel dan zonder schroomen,

 

En wandeld met een rappe voet,

 

Want ziet de Bruidegom wil koomen,

 

Ey gaat hem vaardig in 't Gevroet.

 

X X.

 

U Heer, die voor u heeft geleden,

 

Zegt volgt my met een zoete stem,

[p. 56]

 

Hy is u zelfs ook voorgetreden,

 

Tot in het nieuw Jerusalem.

 

X X I.

 

Weg, weg dan wereld laat my rusten,

 

'k En heb aan u noch deel noch lot,

 

'k Verzaak u schijn-goed en wellusten,

 

En geef my nu geheel aan God.

 

X X I I.

 

Ey trek my Heer, dan zal ik loopen,

 

Want zonder u kan in niet voort:

 

Vermeerderd mijn geloof en hoopen,

 

U knecht die wagt maar op u Woord.

 

X X I I I.

 

Ik bid u Heere wild mijn geven,

 

Dog niet te weinig nog te veel,

 

Op dat ik tot u eer mag leven,

 

Ey geeft my mijn bescheiden deel.

 

X X I V.

 

Want op dien weg zijn weinig rijken,

 

Haar goed dat is te zwaren pak.

 

Te weinig zou my doen bezwijken,

 

Door armoed en door ongemak.

 

X X V.

 

Ik wil de zorg u dan beveelen,

 

Gy weet het Heer, gy weet het al,

 

Gy zult my alles mede-deelen

 

Als ik mijn loop voleinden zal.

 

X X V I.

 

Ey leerd my dog mijn dagen tellen,

 

U Geest die leerd my zeker gaan,

 

Want zonden, duivel, dood en helle,

 

Daar moet ik daag'lijks tegen aan.

 

X X V I I.

 

Wel aan mijn ziele wild dan lopen,

 

't Is nu den aangenamen tijd,

[p. 57]

 

De deure die staat voor u open,

 

't Is nu de dag der zaligheid.

 

X X V I I I.

 

Want als u oogen zijn geloken,

 

En dat dit kranke aarden vat,

 

Eens voor de dood zal zijn gebroken,

 

Zoo komt gy noit weer op dit pad.

 

X X I X.

 

Ey loop mijn ziel gelijk een Hinde,

 

Gelijk een Rhee of vluchtig Hert,

 

Gewis gy zult genade vinden,

 

En zalig die tot 't end' volherd.

 

X X X.

 

Want als gy zijt ten eind gekomen,

 

Van deze baan of worstel-perk,

 

Word gy ten Hemel opgenomen,

 

En zulk een einde kroond het werk.

P.V.S.