Dicht-kundige ziele-zangen, op-gesongen door verscheyde zangh-lievers
(1681)–Philippus van Sorgen–
AuteursrechtvrijOp de wijse van den 19. Psalm.
I.
Wanneer dees tijt Gordijn,
Sal wegh gesthoven sijn,
Van voor de Heyl’ge Schaer,
En dat het Hemelsch-licht,
Haer geven sal gesicht,
Om te beschouwen daer
Iehova’s wesen aen,
En in die Zee te baan,
Van sijn oneyndigheden,
Dan sal’t Godt-dorstigh volck,
Gesoncken in die kolck,
Eerst wesen recht te vreeden.
II.
Dit onbepaelde goet
Van ons bepaelt gemoet,
| |
[pagina 85]
| |
Hier op der aerd bevat
Is al te stercken wijn,
Die soo licht droncken sijn,
Wort overstelpt en mat,
Ia ’t eyndeloos eeuwigh maeckt,
Dat d’eeuwige siekte raeckt,
Onder het volck ontstoocken,
En die dit euvel heeft,
Die sterft terwijl hy leeft,
En leeft in ’t graf gedoocken.
III.
Ick sterf al eer ick sterf,
Om dat ick ’t eeuwigh derf,
Mijn koorts neemt dag’lijckx toe,
Ey syelt niet langer uyt,
Maer mijne loop doch stuyt,
Ick ben de tijt al moe,
O eeuwigheyt comt ras,
Och dat ick by u was,
‘K sucht na u onverdrooten,
Hoe ist o Eeuwigheyt,
Dat hy soo wenselick sijt,
Al sijt gy noyt genoten.
IV.
Als ick u ommeganck,
Heb eeuwigheden lanck,
Wat sal ick dan wel sijn,
Dan sal ick weeten wis,
Wat ’t eeuwigh leven is,
Ia selder eeuwigh sijn,
’T is best dat ick in spijt,
Des tijts, mijn tijt verslijt,
Met d’eeuwigheyts gedachten,
En my daer aen gewen,
Eer dat ick daer in ben,
Door een gestaegh verwachten.
| |
[pagina 86]
| |
V.
Och dat de tijt sijn tijt,
Hadt uytgedient en wijt
Van ons verhuysen wou,
Of ons uyt-breecken liet,
Hyt dit ellendigh niet,
Naer ’t eeuwige gebouw,
Daer sullen w’eeuwigh sijn,
Eeuwigh sijn, eeuwig sijn,
Om d’eeuwigheyt t’aen-schouwen,
En worden alles quyt
Behalven d’eeuwigheyt,
Die w’eeuwigh sullen houwen.
VI.
Daer sullen w’eeuwigh sijn,
By ‘s levens heyl-Fonteyn;
By ‘t algenoegsaem goet,
By ‘t onbegrijp’lijck Licht,
Daer alle glansch voor swicht,
By Hem die alles doet,
Daer sullen w’eeuwigh sijn,
In ’t Bruydegoms aenschijn,
En hebben vry genieten,
En na een eeuwigh sien,
Sal ons een eeuwigh sien
Van hem noch niet verdrieten.
VII.
Daer sullen w’eeuwigh sijn,
Eeuwigh sijn, eeuwigh sijn,
En dat volmaeckelijck,
In wijs en heyligheyt,
In schoon en heerlijckheyt,
Niet meer veranderlijck,
Maer sijn in d’Opper-saal,
Met d’Heyl’gen al te maal
| |
[pagina 87]
| |
Om eeuwigh daer te blijven,
En aen het Hemelsch Hof,
Dan in Iehova’s lof,
Te helpen d’Engelen stijven.
VIII.
O eeuwigheyt ick wil
Scheyden om uwent wil,
Van alles datter leeft,
Iae hier op aerden is,
Als tot haer erffenis,
U mijne ziel maer heeft,
Dus blijf ick al in ’t gast-
Huys aen dees kranckheyt vast,
Sonder hoop van genesen,
Tot dat ick uyt ter tijt,
Een lange eeuwigheyt,
In d’eeuwigheyt sal wesen.
|
|