Dicht-kundige ziele-zangen, op-gesongen door verscheyde zangh-lievers
(1681)–Philippus van Sorgen–
Auteursrechtvrij
[pagina 1]
| |
Voyse. Op den 6. Psalm.
I.
O Dorre zielen laver,
O groote doode graver,
Wiens vaendel is het Kruys:
Uw Kerk (magh ick ‘t so noemen)
Of sonder te verbloemen,
‘K segh eer een Kneeckel-huys
II.
Is op-ghepropt van schoncken,
Die over langh al stoncken,
Vermollemt en verrot:
Vergeefs is al u snoeyen,
Dor hout en wil niet groeyen,
Geen doode Wijn-stock bot.
III.
Maer dit is te beweenen,
Dat dese stapel beenen,
Seght datse levend’ is,
Gesont en wel te passe:
O stof, o gruys, o asse,
Gy siet de waerheyt mis.
| |
[pagina 2]
| |
IV.
O beenen, steenen, sercken,
Wel aen toont dan u wercken,
Indien gy levend sijt;
Ach waer mijn seggen leugen,
Wat sou ick my verheugen,
Wat waer Gods volck verblijt.
V.
Wie of uw op komt stoocken,
O lijveloose spoocken,
Wie ist die u beleeft,
Wie loopen in u schimmen?
De Duyvelen Gods simmen,
En apen van sijn Geest.
VI.
Die geeft gedaelt van bove,
Die geeft van ‘t reyn gelove,
Die Geest die levend maeckt,
En blijft niet meer verhoolen,
Als vier of heete koolen,
Die branden wat haer raeckt.
VII.
De leugenaers der hellen,
Die seggen dat haer vellen,
Volkomen lijven sijn:
Sy hebben u haer slaven,
De oogen uyt-gegraven,
En nu treckt op haer lijn.
VIII.
O Iesus wordt verbeden,
En drijft dees’ onbesneden
Eens uyt u Beede huys.
Komt maeckt geknoopte sweepen,
En stoot met rouwe neepen,
Naer buyten dit gespuys.
| |
[pagina 3]
| |
IX.
Of, blaes eens op die schoncken,
En stroyt een handt vol voncken,
Op’t Kerck-hof van u Kerck:
Want al die bleecke dooden,
Die hebben geest van nooden:
Ey Iesus toont u sterck.
X.
Komt breeckt de graven open,
En wilt de Lijcken doopen,
Met water vier en geest,
Gaet been op been eerst passen,
En wilt het rift eerst wassen,
En het dan so geneest.
XI.
Uw’ kracht is niet geweecken,
O Iesus, gantsche Beecken
Treckt gy wel uyt een Rots.
Gy kond een stock doen bloeyen,
Gy deed wel eertijts groeyen
Amandels aen een knots.
XII.
Send regen uyt de hooghte,
Uw Acker splyt van drooghte,
Een yder roept op’t meest
Na u o ziele lever,
Komt weyd ons in de klaver
Van u beloofde Geest.
P.V.S. |
|