Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

[p. 639]

Dit es noch van Salladine.

DOEN men screef Ons Heren jaer

.M. hondert en̄ .xciij.¹ / voer waer /

Doen starf die edele Salladijn /

Die vreesslijc den Kerstenen hadde gesijn;
Al tot Damas starf hi daer.
En̄ doen Salladijy waert ghewaer /
Dat hi emmer moeste sterven
En̄ sijns lijfs derven /
En̄ hijs niet en mochte ontgaen /
Doen riep hi den ghenen saen
Die sine baniere te draghen plach.
Doen als hi den ghenen sach /
Sprac hi hem aen in deser maniere:
‘Ghi die plaghet mine baniere
Te draghene in meneghen zwaren stride /
Nu moeti braghen in desen ride
Die baniere mijnre doet ghereet /
En̄ dat sal sijn een onweert cleet /

1 Hs. .xiiij.

[p. 640]

 

Dat moeti draghen al doer Damas

20

Op mine glavie / en̄ na das

 

Soe moeti roepen in elke strate:

 

‘“U here / die van so hoghen state

 

Was / en̄ here van al Orient /

 

Hem es nu die doet bekent /

25

En̄ hine vuert van alle sinen riken

 

Niet meer met hem sekerliken

 

Dan dit onweert cledekijn /

 

Daer men met sal decken die lede sijn.”’

NOTA.