Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

[p. 443]

Vander goedertierenheyt Gods en̄ dat die mensche hem selven kennen sal. C.XI.

HIer voren hebdi menich woort
Van Gods wraken ghehoort /
Nu soe moechdi horen mede
Van sijnre goedertierenhede /
Die Hi daghelix werken kan
Aen den ghenen die hijs an.
Al es een mensche sondere /
Op dat hi altoes heeft ghere
Dat hi der sonden af sal slaen /
En̄ met vresen es bevaen /
God spaerten langhe daghe
Om dat hem sijn sonden wanhaghen;
En̄ wie met vresen sonde doet
Es halfs ghekeert / des sijt vroet.
Mar die in al haer stonden
Ligghen in hare sonden /
En̄ niet de sonde begheven /
Mochten si eweliken leven /
Die plaecht God hier en̄ daer /
Alse wi scouwen openbaer.
God verheft daghelike
Den menighen uten slike /
En̄ setten in eren groot /
En̄ wert van sinen maghen thoet.
En̄ als hi dan verwaent /
En̄ hem selven niet en vermaent
Wat hi was en wie hi es /

[p. 444]

1195

En̄ Gode niet en dancket des /

 

En̄ die mate versmaet mede /

 

Soe eest Ons Heren zede

 

Dat hijn worpt / sijt seker das /

 

Nederre dan¹ hi te voeren was;

1200

Of Hij sint hem enich torment /

 

Daer hi hem selven mede bekent.

 

Die scoenste conste diemen vint /

 

Dats dat een hem selven kint.

1 Hs. Neder dat.