Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

Hoe die keyser Constantijn proefde wie sinen God niet getru en es dat hi nieman getru en sal sijn. C. IV.

ELc mensche sal met vresen
Sinen God ghetruwe wesen /
En̄ so wie / des sijt gewes /
Sinen God niet ghetruwe en es /
En sal nieman ghetruwe sijn.
Dit proeft die keyser Constantijn /
So men daer scrijft / alsic versta /
In Tripertita hystoria /
Dats een boec / wildijt weten /
Dat also es gheheten.
Dese keyser hadde te sinen rade
Heyden en̄ Kersten / vroech en̄ spade /
Bi welken rade dat hi wrachte.
Eens quam hem in sijn ghedachte /
Dat hi proeven woude van desen
Wie hem ghetroust soude wesen.
Op enen tijt doe si / te waren /

[p. 414]

 

Alle voer hem comen waren /

 

Gheboet hi dat si van hem keerden

320

Die maer enen God en eerden /

 

En̄ dat si ghinghen hare verde;

 

Want hi haers raets niet en gheerde.

 

Doen dit ghebot dus was ghedaen /

 

Sach die keyser daer noch staen

325

Someghe Kerstene / sonder waen /

 

Die niet en sijn henen ghegaen /

 

Maer bleven staende daer

 

Oft si gheen Kerstijn en waren /

 

Die welke hi sere versmade doe /

330

En̄ sprac onwerdelike hen toe:

 

Hets onmoghelijc dat si souden

 

Eneghen mensche trouwe houden /

 

Die haren God onghetruwe sijn.

 

Aldus proefde Constantijn

335

Inden hope van sire scaren

 

Wie dat hem ghetroust waren.

 

Die ghetrouwe es sinen Gode /

 

Houdt altoes wel sine ghebode /

 

En̄ daer ane machmen best kennen

340

Hen die haren God minnen.