Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

Noch meer vander manne viande. C. XXXIV.

NOch heeft die man der viande mere /
Daer hi nochtan harde zere
Siele en̄ lijf om avontuert /
En̄ dat sijn leven dicke besuert.
Dat sijn sine kindre / wildijt verstaen;
Want van dies maels dat si verstennesse haen /
So ontrecken si hem dat sine
En̄ doen hem meneghe pine /
Toren en̄ scade / alsict bevroede.
Es die man rike van goede /
En̄ en gheeft hi hem niet ghenoech
Dat si willen na haer ghevoech /
So begheren si sine doet
Met verlanghen harde groet /
En̄ peynsen dicke in haren moet:
Hoe langhe sal ons dit goet
Vore draghen dese oude /
Dat onse goet wesen soude?
Al ongheluc moets ons verlaten.
Het schijnt dat si nieman en haten
Also sere als diese heeft ghewonnen;
Want si hem sijns levens veronnen.
Ghestaedt oec davonture des
Dat die vader arm es
En̄ hem selven niet gheneren en can/
So en es onder der sonnen man

[p. 237]

 

Dies si hem scamen mere /

2955

En̄ het dunct hen grote onnere

 

Dat si hebben alsulken vader /

 

Si souden sijns alle tenengader

 

Loechenen / consten si.

 

Merct of dit waer si:

2960

Aldus dunct mi sekerlike.

 

Es die man arm of rike /

 

Hi es met sinen kindren onweert;

 

Want die yemans doet begheert /

 

Dats sijn viant / hoe dat veert.

2965

Daer om es hi hanghens weert

 

Die siele en̄ lijf avontuert al

 

Om goet / daer hi mede sal

 

Kijndre of maghe maken rike;

 

Soe vele bestaedt mens qualike /

2970

En̄ so luttel heves die siele te bat.

 

Elc prueve bi hem selven dat.