Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

[p. 233]

Een exempel vanden wiven. C. XXXIII.

WOuter / ic hebbe segghen horen
Dat een coninc hier te voren
Maercolve ontboet dat hi quame
Te sinen hove / en̄ met hem name
Sinen vrient en̄ sinen viant /
En̄ hi met hem die brachte te hant.
Maercolf nam tier selver stont
Sijn wijf en̄ sinen hont /
En̄ ghinc ties coninx hove waert.
Te sinen wive sprac hi op die vaert:
‘Hertelike lieve vriendinne /
Ghi wet wel dat ic u minne
Boven al dat ye lijf ontfinc /
Ic moetu een heymelike dinc
Segghen die mi es ghesciet /
Maer ghine moghes versegghen niet
Om ghene sake / om ghene noet;
Want wist die coninc / ic waer doet.’
Dwijf zwoer bi groten eden
Dat si haer liever bleve ghesceden
Wt hemelrike teweghen daghen
Dan sijs een woert soude gewaghen.

‘Lieve minne / sprac hi / ic segt u dan:

Ic vermoerde enen man
In dese weke op ene stont /
Daer ic aen wan .CCC. pont /
En̄ ic barchene met haesten doe
Onder onse bedde int bedstroe.

[p. 234]

 

Aldus hebben wi tgoede ghelt.

2865

Nu siet dat ghi ons niet en melt

 

Aen mijn lijf no aen mijn ere.’

 

‘Maercolf / mi verwondert zere

 

Dat ghi so luttel betrout mi;

 

Ic storve mi liever dan ghi /

2870

Dat wetti selve harde wale.’

 

Hier mede lieten si die tale /

 

En̄ quamen in sconinx hof mettien;

 

En̄ alsene die coninc heeft versien /

 

Hiet hine willecome saen /

2875

En̄ vraghede hem of hi hadde ghedaen

 

Also als hi hem beval?

 

‘Here / sprac hi / ja ic al:

 

Hier es mijn vrient en̄ mijn viant mede.’

 

‘Hier af moetic die waerhede

2880

Weten / ‘sprac die coninc.

 

Here / sprac Maercolf / dese dinc

 

Willic u tonen nu ter stat:’

 

En̄ gaf sinen wive enen plat

 

In haer aenschijn also wel

2885

Dat si bina ter erden vel.

 

Doen riep si lude: ‘Ay mi! ay mi!

 

Dese mordenare / hoe slaet hi mi?

 

Here coninc /’ sprac si / ‘sekerleke

 

Hi vermoerde in dese weke

2890

Enen man om sijn ghelt /

 

Dien ghi noch vinden selt

 

Thuys onder sijn bedstroe /

 

Hi lies nu seker selve also.

 

Die galgaert heest verdient dat

[p. 235]

2895

Ghine settet op een rat;

 

Hi heves langhe verdient wale.’

 

Doen die coninc hoerde dese tale /

 

Loech hi en̄ sweech nochtan;

 

En̄ Maercolf / die wise man /

2900

Riep sinen hont daer hi stoet /

 

En̄ sloech hem af enen voet.

 

Doen riep hine weder saen /

 

En̄ hi quam te hem ghegaen

 

Oetmoedeliker vele mere

2905

Dan hi gheploghen hadde ere.

 

‘Here coninc / sprac Maercolf mettien /

 

Nu hebdi ghehoert en̄ ghesien

 

Minen vrient en̄ minen viant.

 

Nu mercti wel al te hant

2910

Dat mijn viant es mijn wijf /

 

Die mi woude doen nemen tlijf

 

Om enen slach dien ic haer gaf;

 

En̄ minen hont sloeghic af

 

Van sinen live een let /

2915

Nochtan es hi mijn vrient bet

 

Dan hi ye was te voren /

 

Also ghi sien moghet en̄ horen.’

 

Die coninc seyde: ‘Maercolf / ghi

 

Hebbet wel betoent mi

2920

Metten werken al bloet

 

Die dinghen daer ic u om ontboet:

 

Ic sie wel dat nieman en sal

 

Sinen wive ontdecken al

 

Sine heymelijcheyt daer macht aen leyt /

2925

Dit hondic wel over waerheyt.’

[p. 236]

 

Dus toende Maercolf den coninc daer

 

Dat sijn wijf sijn viant waer.