Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

Van rijcheyden ende van armoeden. C. XLVIII.

PRudentia antworde daer na:
Want ghi in rijcheden / alsic versta /
U selven aste sere verlaet /
Ende sonderlinghe armoede haet /
So willic u van desen .ij. dan
Een luttel spreken / so ic best can.
Ghi sult rijcheyt scuwen altoes
Die u mach maken eereloes;

[p. 104]

 

Want rijcheyt qualike bejaghet

 

Maect den mensche onbehaghet

 

Met Gode en̄ metten menschen met.

 

En̄ diese onneerlike beset

2890

Es onwert in elke stede.

 

En̄ oec scuwet armoede mede

 

Die in bringhet noet en̄ breke.

 

Nu verstact wel wat ic spreke:

 

Hets waer / ghelt can waerlike

2895

Doen regneren in ertrike;

 

En̄ sijn princen / noch ander heren /

 

Die langhe mochten regneren

 

Sonder ertsche rijcheyt:

 

En̄ al dit ertsche beleyt /

2900

Eest van dien ofte van desen /

 

Moet mids ertsche rijcheyt wesen.

 

Princen ende ander heren

 

Smeken / vleyen ende eren

 

Den riken / wel gheghelden man /

2905

Die borghen lenen ende gheven can;

 

En is porte / winket / no dore /

 

Men laetene liden daer dore /

 

En̄ heeft sinen orbore sciere ghedaen /

 

Daer dandere moeten buten staen.

2910

En̄ also den riken / voer waer /

 

Ere en̄ vordeel volghet naer;

 

Also volghet den armen mede

 

Smade en̄ verduldechede /

 

Alse hi sijn goet heeft verloren /

2915

Als ghi namals moghet horen.