Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

Van te scuwen der gheenre raet die viant waren en̄ versoent sijn. C. XXIV.

GHi sult den raet scuwen twaren
Der gheenre die u viant waren.
Een wijs man maect ons vroet
Dat nieman seker soene en doet
Met vianden / hoe ment toent /
Daer men eens jeghen versoent.
Ysopus raedt oec met trouwen
Datmen nieman en sal betrouwen
Noch ontdecken heymelijchede
Daer men viantscap heeft mede;
Want her hatyen smerte
Beroert altoes haer herte;
Also vier en es sonder roec.
Die wise Seneca seghet oec:
Hets beter / spreect die meester goet /
Vore den vrient te blivene doet
Of te dolene in een vremt lant
Dan te levene bi den viant.
Ouden viant / seghet ons die here /
En̄ ghelovet nemmermere
Al neghe hi u telker stat /
Des en gheloeft hem niet te bat.
Peynst altoes nacht ende dach

[p. 67]

1845

Dat hi u bedrieghen mach.

 

Petrus Alphontius doet ons becant:

 

Ghine sult met uwen viant

 

Niet versellen daer ghijt versint /

 

Op dat ghi ander gheselscap vint.

1850

Mesdoedi / dat sal hi merken /

 

Eest in worden of in werken /

 

En̄ dat harde langhe decken;

 

En̄ achter u dat in arghe vertrecken.

 

En̄ doedi doghet of enech goet /

1855

Dat sal hi decken onder voet.

 

Die liede salmen scuwen /

 

En̄ in gheenre doghet betruwen.