Nederlandsche gedichten uit de veertiende eeuw van Jan van Boendale, Hein van Aken e.a.

[p. 32]

tekstkritische noten

Vs. 838. H. Ondersceit. 839. H. Hoe men ter doghet. 840. H. En̄ die quaetheit.

Van Wijsheiden. C. IX.

Wijsheyt can sien / des sijt vroet /
Dondersceet tusschen quaet en̄ goet /
En̄ datmen ter doghet sal tien /
Ende dat quade altoes vlien.
Also Cassiodorus seyt /
Gaet boven alle dinc wijsheyt;
Wijsheyt maect allomme ommare
Datter doghet es contrare;
En̄ si can alle dinc voersien
Die namaels mach ghescien.
Wijsheit scuwet hoverde;
Sine wilt oec in haer gheverde
Overdaet noch vrecheyt:
Si soeket bescedene miltheyt.

Wijsheyt set hoede nacht en̄ dach

Ieghen al dat haer deren mach
Ende altoes soect si ere /
En̄ scande vliet si sere.
Die gherecht wijs es
Die es salich / sijts gewes /
En̄ wijsheyt maect allene
Goet leven ende rene.
Wijsheyt breect vele sorghen;
Wijsheyt es niet verborghen
Wijsheyt doet den mensche verstaen
Hoe hemel en̄ erde sijn ghedaen.

[p. 33]

 

Wijsheyt vanghet astronomiën

 

En̄ daer toe alrande clergiën

865

Wijsheyt can hoede maken

 

Ieghen alle arghe saken /

 

Want si can verre voersien

 

Dinghen die moghen ghescien.

 

Wijsheyt can den mensche leyden

870

Ter eweliker salicheyden.

 

Wie meer staet na dertsche goet /

 

Of na deser werelt spoet /

 

Dan na die hulde van sinen God /

 

Hine es niet wijs / maer hi es sot.

875

Hi slacht hem die verrot hout

 

Kiest voer ghefineert gout /

 

Want hi titelijc goet verkiest

 

Daer hi dewelijc om verliest.

 

Die wijsheyt heeft in den sin

880

Heeft alle doghet daer in.