Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijStemme Psalm 100. Of 134. Of: Kom laet ons met de Herders gaen. Of: Iesu die uw's gedachtigh is. Aldus. O Iesu! onses herten vreughdt;
| |
[pagina 138]
| |
 Het is een hemelschje geneught,
Daer gy de ziele mee bestraeldt,
En lieffelijck na boven haeldt.
2. 't Kan met geen woorden zijn beduidt,
Geen tonge kan het spreken uit.
Wie selfs sijn herte voelt geraeckt,
Die weet hoe soet uw liefde smaeckt.
3. Die steeds na d'aerdtsche dingen siet,
Ga naar voetnoot+En smaeckt 't verborgen Manna niet,
Van welckes soetheidt niemant weet,
Dan die het selve proeft en eet.
4. Uw groote goedt en soetigheidt
Ga naar voetnoot+Voor die u vreest, is wech-heleidt:
Ga naar voetnoot+Voor hem alleen is uw' verbondt.
Om die aen hem te maken kondt.
5. Uw soete liefd' het hert verquickt,
Wanneer het schier van smert verstickt;
Wie voelt haer heimelijcke kracht,
Op 's wereldts wellust niet en acht.
6. Uw liefd' ons altijdt hong'ren laet
Met honger die de ziel versaedt.
Uw liefde geeft een soete pijn,
Die is der zielen medicijn.
7. Gy wilt doch by my blijven, Heer,
En des verheugen even seer:
Ga naar voetnoot+Weest my niet als een vreemdelingh,
Die quam en datlick weder gingh.
8. Geen maet en heeft uw liefd' en min,
| |
[pagina 139]
| |
Maer haere maet bestaet daer in,
Dat m'u beminne sonder maet,
En sonder eenigh onder-laet.
|