Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven

Wie Iesus recht bemind veracht al de Wereld.

Stem: Psalm 138. Ick danck u Heer, uit 's herten grondt. Of: O Heiligh, Zaligh Bethlehem. Of: Aldus.

Laet doch mijn hert in uwe min

[p. 135]

 

 

O soete Iesu! innigh blaken;

 

Wilt trecken mijn gemoedt en zin

 

Van all' des wereldts yd'le saken.

 

 

 

2. Die door uw' min sich voelt geraeckt,

 

Heeft in de wereldt geen behagen:

 

Haer soetigheidt hem bitter smaeckt,

 

Haer lagchen geeft hem stof tot klagen.

 

 

 

3. Indien de mensch die 't aerdtsche mindt,

 

De soetheidt uywer liefde wiste

 

Hy sloegh sijn dwaesheidt in de windt,

 

En gingh tot u, o Iesu Christe.

 

 

 

4. Maer nademael sijn ydel hert

 

In dwase wellust, aerdtsche sorgen,

 

En tijdtlick goedt soo licht verwert,

 

Is deese soetheidt hem verborgen.

 

 

 

5. Uw soetigheidt te boven gaet

 

Het soetste soet dat is te vinden,

 

Sy kan verdruckingh, quellingh, haet,

 

Ia allen tegenspoedt verslinden.

 

 

 

6. Soo bitter is geen bitterheidt,

 

Of uwe min kan die versoeten,

 

Wanneer het hert van droefheidt schreidt,

 

Komt sy het lieffelick ontmoeten.

 

 

 

7. O Iesu, die mijn ziel verheught.

 

Ia my verruckt schier uit my selven,

 

Wilt in dees' Hemelsche geneught

 

Mijn herte vast en sterck bedelven.

 

 

 

8. Tot dat gy my sult t'eenemael

[p. 136]

 

Met uwe soetigheidt versaden

 

Hier boven in des Hemels sael,

 

Daer volheidt is van u genaden.