Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijAls op het voorgaande. Of: Twee Versen voor een. Wie zig ter hooge Schoole geeft. 'k Beny ook niemands eer en staat,
Ga naar voetnoot+Die in het graf niet met hem gaat:
Ik ben op d'hoogste punt van eer,
Indien ik maer, gelijk een Heer
Mag heerschen, over snoode lust,
En al wat d'ed'le ziel ontrust;
Soo 'k moedig onder voet mag treen
Den trots van 's weerelds ydelheen.
| |
[pagina 35]
| |
196. En, verr' van 't weereldsch eer en staet,
My hier in 't mijn vernoegen laet.
Ik laet een ander zijn gevoel.
En kies de stilheid voor 't gewoel,
197. 't Gewete blijft dus best in vree.
Hoe vryer dan, hoe blyer mee.
Ik kan, hier in mijn element,
Al isser schoon geen mensch ontrent,
198. Noch smook Tabak, noch Wijn of Bier,
Wel lustig zijn op mijn manier;
Het welk noch my noch and'ren deert,
En daer geen geld in wordt verteert.
199. Soo 'k anders geen verdriet en hadt,
Als 't geen ik uit mijn stilheid vatt',
Ik sou maer weinig zijn ontstelt,
Al wat my meest ontrust-en quelt,
200. Dat komt van buiten in mijn huis.
En dan is 't noch mijn meeste kruis,
Dat sulks my soo belet in 't goe,
Het welk ik hier in stilheid doe,
201. En dat mijn werk met minder vreugdGa naar voetnoot+
Ook geeft te minder vrucht en deugd.Ga naar voetnoot+
Doch 't eigen onbevroegt gewiss',
Dat van niet quaets bewust en is,
202. (Dewijl mijn eenig oogemerk
Godts eer en stichting van sijn Kerk
In alles is) segt dan in 't still'
Tot Godt; my u' will Heer sus will ',
203. Men sie, in allerhande quaed,Ga naar voetnoot+
Op Godts bepaelde wil en raed,Ga naar voetnoot+
Die 't eind'lik al ten besten keer,
Soo dat ons geen verdriet en deer.Ga naar voetnoot+
204. Dan ga ik in mijn plicht weer voort,
Schoon niet soo wacker als 't behoort.
Ik denk'; al lijd' ik wat verdriet,
Wat niet en suurt, dat soet ook niet.
| |
[pagina 36]
| |
205. Al is all' ongeval geen vreugd,
Men maekt wel van de nood een deugd,
Een Christen, wat hy immer ly',
Ga naar voetnoot+Kan droevig zijn, doch altijdt bly:
206. Indien de weereld hem eens stoot,
Ga naar voetnoot+Hy moet de wereld zijn als doot,
Dewijl met Christus in sijn Godt,
Verborgen is sijns levens lot.
207. Wil 't hert dan noch niet zijn te vreen
Ik sing'er al mijn best door heen,
Het lust my dan, of 't lust my niet,
Ga naar voetnoot+Met d'een of d'ander Psalm of Liedt,
208. Die soo verr' komt, dat hy sijn hert,
Met al sijn ingekropte smert,
Waer door 't sich voeld' als in de klem,
Al singend', en met luider stem,
209. Voor d'herte-kenner draegt en klaegt,
Vindt al sijn quelling schier verjaegt,
Soo dat hem dunkt, hem sal voortaen
Geen zee van ramp te hooge gaen.
210. Gesang en spel, dat zielen trekt,
Ga naar voetnoot+Dat selfs Propheete-geestene wekt,
Ga naar voetnoot+En vaerdig maekt hun traeg gemoet,
Is doch voor my te wonder soet,
211. Mijn hert moest bersten, soo 't somtijts
In soo veel moeilikheids en strijdts,
Ga naar voetnoot+Sich selfs niet door gesang uit goot.
Men singt sijn felste vyant doot.
212. Soo 'k door geen Sang kon zijn verheugd,
Ik hadd' op aerden weinig vreugd;
Maer waer ik ben, of waer ik kom,
Verselschapt my die vreugd al-om,
213. Doch allermeest hier in mijn huis
Soo vry van 't woelig aerdsch gedruis,
Alwaer ik schroomloos, dag by dag.
Mijn stem vry uit verheffen mag,
| |
[pagina 37]
| |
214. Vermits 't een dwaes, die haet en smaet,
Hier niet kan hooren op de straet.
Soo doe men hier het geen hier-na,
Door 't vreugdenrijk Halleluja,Ga naar voetnoot+
215. In eeuwigheid sal zijn het werk
Van Christus uitverkoren Kerk.
Dit's vreugd, die 't hert nieuw leven geeft,
En die de Weereld niet en heeft.
216. Het meeste Volk weet hier niet van,
Dat nooit schier smaek'lik singen kan,
Dan vol en dol door bier of wijn.
Maer ik moet nuchter vrolijk zijn.
217. 'k Hebb' heele stapels hier in 't still',
Van alle Sang-stof tot mijn will',
Soo 'k Davids Harp dan recht mag slaen,Ga naar voetnoot+
Moet haest de boose Quael-geest gaen.
|
|