Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 27]
| |
Als op het voorgaande. Of: O Iesu! uw' gedagtenis. Myn eet-lust strekt en trekt alleen,
Na kost en drank, die God verleen,
Ik hoev' de Vis- of Vlees-merkt niet,
Soo 'k mijn gewoone disch geniet.
139. Al waer 't veel slechter en veel min,
Soo sie 'k 'er doch een zegen in.
Men leeft niet slechts by brood en spijs,
Maer, op een ongemeene wijs,Ga naar voetnoot+
140. By alle woord uit Godes mont,
Het welk ons kracht en leven gont.
Hoe salig is hy die dit weet!
Ik leev' hier niet, op dat ik eet',
141. Maer eet' hier slechts op dat ik leev',
En 't vleesch sijn noodig voedsel geev':
Want spijs en drank houdt hier beneen
Der menschen lijf en ziel by-een.
142. Daer toe zy 't voedsel dan gebruikt;
Tot dat men dees' ons' oogen luikt,
En d'ed'le ziel verhuysen gaet,Ga naar voetnoot+
Daer s'eeuwig haer by Godt verzaedt,Ga naar voetnoot+
| |
[pagina 28]
| |
Ga naar voetnoot+143. En eet en drinkt, staeg even frisch,
Ga naar voetnoot+In volle wellust, aen sijn disch;
Daer al des weerelds leckerny
Is enkel snot en vuilnis vy.
Ga naar voetnoot+144. O treff'lijk onweerdeerlijk mael,
In 's hemels hoog verheven sael!
Wie hoop heeft dat hy eens aldaer
Ga naar voetnoot+Aensitten sal met Christus schaer.
Ga naar voetnoot+145. En met sijn nieuwe vreugde wijn
Soo heuglik sal beschonken zijn
Van sijn nooit toegesloten handt,
Wat leit die hier een leckertandt,
146. En maekt, uit weeld en dertelheid,
In d'aerdsche kost veel onderscheid?
Door dit bedenken vind' ik nooit
Een disch soo sober en berooit,
Ga naar voetnoot+147. Of keer'er, na mijn Meesters wet,
Het geen'er my wordt voorgeset.
Segt, wie my ooit ter tafel noodt,
Daer ik met Boter en grof Broodt,
148. Of met een Eitje versch gesoon,
Of diergelijk my aengeboon,
Niet alsoo wel te vreden zy,
Als offer was van alles by?
149. Ik kan by Scherp-vier, als by Wijn,
Indien 't te pas komt, vrolijk zijn,
En rijk'lik teeren als een Graef.
Ik ben doch van mijn buik geen slaef,
150. Hoe sou dan nu mijn eige dis,
Wer op veel meer dan nootdruft is,
My niet vernoegen? Eer dunkt my,
Dat alles noch te heerlijk zy,
151. Dan datter iet ontbreken sou,
Soo lang ik sulk een tafel hou'.
En waerlik hebb' ik overvloet
Waer voor ik Godt steeds danken moet.
| |
[pagina 29]
| |
152. O ydelheid! o quaed gebruik,
Dat meenigmael om ene buik,
Die soo gantsch licht kan zijn gevoedt,
Het heele huis vol werks zijn moet!
153. O ydelheid! o quaed gebruik,
Dat meenigmael om eene buik,
Die 't al weer draegt nae d'heim'likheid,Ga naar voetnoot+
De konst met kost om win-prijs pleit!
154. O ydelheid! o quaed gebruik!
Dat meenigmael om eene buik,
Van sulk een korte levens hoop,
Een huys vol volks den aem afloop'!
155. Hier wordt niet veel in huis gedaen,Ga naar voetnoot+
Door spijs en buik, die 't saem vergaen,
En noch veel minder werks gemaekt
Voor 't geen alleen het ooge raekt.
156. Waer toe 't gewasch, geplasch, geplaer?
Waer tope al 't boenen, voor als naer?
Al 't vagen, ragen, al 't gewrijf,
Dat geen ding ongeplaegt en blijf?
157. Al 't schrobben, tobben, sonder endt,
En alles van sijn plaets gewendt,
En dit soo dag by dag weer aen,
Soo dat het nimmer is gedaen;
158. Het hoeft soo net niet dat het kraekt.
Het hoeft soo rein niet, dat het blaekt.
Een stofje maekt ons niet vervaert.
Wy zijn doch selve stof en aerd.
159. Soo m'hier of daer wat spin-rag siet.
Het hangt ons in de mond nog niet.
Men bruikt het hier als sachte zy,
Indien men in de vinger sny'.
160. Het is daer toe te wonder goed:
Het stilt en stolt terstont het bloed.
De Spinne-kopp' heeft doch den lof.Ga naar voetnoot+
Dat s'ook is in een Koninks Hof.
| |
[pagina 30]
| |
161. S'is self van 's Koninks disch niet wijdt,
Al schuilt s'er achter schoon Tapijt.
De Vloeren zijn alhier doorgaens
Doch niet op sijn Italiaens,
162. Die 't minste vlekje smeert en deert.
't Is hier slechts besem-schoon gekeert.
'k Hou niet van Lien, die, al te kuis,
Een Afgodt maken van haer Huis;
Ga naar voetnoot+163. Soo dat m'er, als in 't Heyligdom,
Ga naar voetnoot+Met uitgetogen Schoenen kom.
Noch in gebraek, noch in gebrek,
Blijft sinlikheid in haer bestek:
164. Soo dat ik middelmaet bewaer,
Niet al te morsig noch te klaer.
't Is hier bewaert voor Y en Fy!
En dat is al genoeg voor my,
165. En elk die niet te nauw en siet.
Het blinkt'er noch en stinkt'er niet.
Dat iemant sich hier stoor' of stoot'
Aen nettigheid, heeft nu geen noot.
166. Het is mijn Buuren slechts gelijk;
En, soo men 't deur en deur bekijk',
Sy mogen met my overweg.
Op pracht en valt'er geen geseg.
167. De Meid komt daegs een half uur hier?
En voorts en isser geen geswier
Van eenig Huis- of Keuken-werk.
De stilheid is mijn oogemerk:
168. Die hebb' ik hier in dese staet.
Ik hoor geen praetjens van de straet.
Wat d'een of d'aer al doet of seid,
Daer my niet aengelegen leid.
169. Wat raekt my ieder beus'lery?
Ik hou mijn huis te geerne vry
Van yd'le straet- en meule maer
Die weinig nut is, of niet waer.
| |
[pagina 31]
| |
170. Klap-woorden, die ik niet bemin',
En draegt men hier noch uit noch in,
Waer menig huis daer van ook vry.
Het bragt meer rust en vrede by.
|