Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijAls op 't voorgaende. Of: De Kroon is niet soo waerd en soet. Genoegsaamheid is 't beste deel.
Wie veel begeert, ontbeert ook veel.
| |
[pagina 16]
| |
 Ik heb genoeg waer toe de rest?
Ik wil gevoed zijn niet gemest.
58. Waerom doch voor 't gevormt' in d'aerd'
Aen 't lichaem soo veel vets vergaert?'
Hoe lecker gaet de Pier te gast,
Daerf' aen gemeste buiken brast!
59. De mensch, die soo veel spijs verdoet,
Wordt selfs een spijs die Wormen voet,
O! waer 't gemoedt hier door beroert,
En guls'ge lust wat ingesnoert!
60. Een Beest weet maet in spijs en drank,
En wil, al prest men 't met bedwank,
Niet meer dan sijn natuur hem raedt:
Leert noch een red'lijk mensch geen maet?
61. Geen dier is, na vervolg in al,
Van heel soo eng, van buik soo smal,
Geschapen, als de mensch. Dat hy
Dan ook van allen matigst zy.
62. Gedenk, dat een geringe dis
De moeder van gesontheid is,
Daer gulsigheid en overdaet
De voester is van alle quaet,
63. Soo datse ziel en lichaem deert.
En doot'er meer dan 't oorlogs sweert.
Veel leckerny beswaert de maeg,
En maakt de mensche loom en traeg,
64. Soo dat hy lust noch moet en heeft,
Noch na iet heerlijk tracht of streeft.
Het schip met ballast overlaen
Komt in 't gemeen te trager aen.
| |
[pagina 17]
| |
65. Soo 'k van twee quaden kiesen most,
Te veel of al te weinig kost,
Ik koos, tot soberheids gebruik,
Een holle voor een volle buik.
66. Een holle buik deugt noch tot iet,
Een volle buik tot min als niet,
Dan tot ontsteking van de lust,
Die beter dient te zijn geblust.
67. Daer m'overdadig brast en slemt,
Daer gaet de vleesch-lust ongetemt.
Hoe veel aenlocking, wat gevaer
Lijdt d'onbesmette kuisheit daer!
68. Maer matigheid in spijs en drank
Hout best het weeld'rig vleesch in dwank
Men vliegt veel lichter van der aerdt,
Indien de buik ons niet beswaert.
69. Waerom de keel dan soo getergt?
Waer toe den buik soo veel gevergt?
Als ondertusschen 't eel gemoed
Daer by soo weinig wordt gevoedt.
70. Ik neem alsoo mijn vleesch slechts waer,
Als die niet geern' heel vleesch en waer,
Het voorbeeldt aller matigheid
Heeft nooit op spijs veel toegeleid:
71. De spijse, die hem best kon voen,Ga naar voetnoot+
Was dat hy 's Vaders wil mog doen.
Dat koos hy voor gesoon, gebraen,
Ook als hy elders was gelaen.
72. Het bleek wel, dat hy 't noo verdroeg,Ga naar voetnoot+
Dat m'om hem soo te haerde sloeg
En soo veel moeit had om de keel,
In plaets van 't beste zielen-deel.
73. Ik hou doch van geen leckertant,
Die, met een al te slaefsch verstant,
Geen soeter smaeck aen tafel heeft,
Dan die de spijs sijn tonge geeft.
| |
[pagina 18]
| |
74. Vol-op is alles toe-bereydt,
Ga naar voetnoot+Daer Godt met spijs en vrolikheid
Het hert vervult. Hy zy gelooft,
Die my daer van ook niet berooft.
75. Mijn disch is na mijn eigen sin:
Mijn Boek-kraem heeft de plaets half in,
Daer staen dan mijn gerechten by,
Slechts op 't Servet, aen d'ander zy.
76. En 't is met min bekommernis,
Dan, daer men 't Silver op den dis
Sorgvuldiglik in order schikt,
En 't lange Tafel-laken strikt;
77. Daer soo nauwkeurig wordt gelet,
Waer elk gerechte wordt geset;
Daer alles eerst het oog vermaekt,
Eer dat het eens de keel genaekt,
78. En juist in sijn bysond're leen
Moet na de konst zijn voorgesneen?
Daer op de prijs van kostlikheid
Met alle kracht wordt toegeleid;
79. Ia daer men speurt in ieder dink,
Dat m'ook met eersucht eet' en drink',
En moeit' hebb', om na 't nieuw fatsoen,
Soo wel als na behoef te doen.
|