Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijAls op het voorgaande. Of: Hoe lieflyk is my uw' gesigt. Het is dog niet in d'overvloed,Ga naar voetnoot+
Dat iemand leeve van zijn goed.
| |
[pagina 12]
| |
 Wie 't klein, dat rein is, hebben mag,
Schuw' als een pest, veel ommeslag.
27. Soo'k matig my van 't mijn kan voen,
Wat hebb' ik dan soo veel van doen?
Dunkt iemant, dat ik leef te slecht,
Die kent mijn leven noch niet recht.
28. Ik houw' dus al wat heerlik staet.
'k Eet mael op mael schier warm Gebraedt:
En senden is mijn disch soo kael,
Of dit geniet ik tot onthael.
29. 'k Hebb' ook iet anders voor een gast,
Maer warm Gebraedt gaet meest-tijds vast.
Doch weet, dat al het Braet werk zy
De Rooster, die my hangt na by:
30. Dien grijp' ik by sijn steele straks,
En sett' hem met min ongemaks
Hier by my op de koolen neer,
Dan of sich 't spit hier wend' en keer'
31. Met al 't geratel en geswier,
Dat daer by hoort rondom het vier.
Ga naar voetnoot+Een Koek, geroost op koolen, was 't,
Daer Godts Propheet op ging te gast,
32. Ia die hem selfs een Engel bragt,
En 't wordt'er als wat groots geacht.
De water-flessche stondt'er by;
En dit was al de leckerny.
33. Wel, wat sou my dan overgaen,
Dat ik my met soo veel Gebraen
Niet slechts van Koeken, maer van Vlees,
En alles, niet vernoegt bewees!
| |
[pagina 13]
| |
34. De honger kost den mensch niet veel,
Maer d'eersucht en een leck're keel.
Een ander kookt my somtijts iet,
Maer dat gebeurt soo dikwils niet,
35. En allerminst voor my alleen,
Die met het minste ben te vreen,
En alle werk, dat my niet roer',
Soo veel ik kan, hou van mijn vloer.
36. Geen spijse die my beter lust
Dan 't geen my hier best laet in rust,
En niet veel loopens en gedruis
Behoeft te brengen in mijn huis.
37. 'k Eet alles wat my lust of smaek',
Soo lang ik na niet anders haek,
En graeg van maeg, met mijn Gebraedt
My selve dus vernoegen laet.
38. Ik sett' daer op een dronkje Wijn,
Die van de slechtste niet moet zijn,
Maer die het herte van een manGa naar voetnoot+
Verheugen en verquicken kan.
39. 'k Drink buiten maeltijt niet met al;
Maer 't heeft by 't eten goede val,
Dat ik een glaesje twee of drie
My selven uit mijn Wijn flesch bie.
40. Niet dat ik ben tot wijn heel graeg.
Maer om de swakheid van mijn maeg;Ga naar voetnoot+
Tot koest'ring van mijn mag're huit,
Soo lepp' ik met verpoosing uit,
41. Mijn dunne Biertje warmt geen borst;
Het dient alleenlik voor den dorst.
Al rust men hier niet staeg veel toe,
Men wordt goed Broot niet licht'lik moe,
42. Al eet men 't zelv' ook dag by dag,
Dat hebb' ik hier van alle slag,
't Zy bruin of wit, of goe Biskuit,
(Daer blijft de muffe schimmel uit)
| |
[pagina 14]
| |
43. Met Boter, versch en van de Mey,
En Kaes wel drie of vierderley.
Ik voeg'er my in alles nae,
Dat m'hier niet daeghliks kooken gae.
44. Ik kies geen spijs dan van sulk slag,
Die 'l sonder toe-stel hebben mag;
't Geen gaer gekookt leid in d'Azijn,
't Zy van den Os of 't jonge Swijn,
45. Het geen ik haest te braden weet,
Of kout maer uit den Wijn-eek eet.
Wat m'uity een Eekjen eet, verfrischt,
En wordt gemack'lik aangedischt.
Ga naar voetnoot+46. Dat's kost, als Boaz hadd' ter hand,
Waer med' hy op sijn Kooren-land,
Slechts met wat Brood en met geroost,
D'ootmoed'ge Ruth verzaedt en troost,
47. Noch hebb' ik spijs, die 'k warm en heet
Ter vlugt hier aen te rechten weet,
't Geen in een Tinne Stoof-pot leid,
Die hier geduurig staet bereid
48. Met vleesch gesaust door Specery,
Die 't van 't verderven lang bevry',
Welk aerdig en voort vaerdig dan
Mijn Pot en Schotel wesen kan:
49. Doe 'k maer alleen den deksel op;
't Ruikt keurig, geurig, vleesch en sop,
Dan, dunkt my, is mijn Tafel rijk.
Indien dat ik, of mijns gelijk,
50. Sich daer niet mede lijden kond',
Het waer wel groote schand' en sond'.
Ga naar voetnoot+Elias disch is niet ontbloot,
Als hem de Raven Vleesch en Broot
51. Toebrengen daer hy eensaem sit,
En schept een frissche dronk uit Crith.
Ga naar voetnoot+Elisa slaet, op sijn manier,
Den groote Moes-pot haest te vier,
| |
[pagina 15]
| |
52. Waer van die groote Godts-propheet,
Met sijn Propheete-soonen, eet.
Al heeft men weinig, als men 't oog
Heft dankbaerlik tot Godt om-hoog,
53. Die 't geeft en zegent, dan is 't veel.
De Ziel-smaek gae doch voor de keel.
Hoe dikwils wenscht' ik, met gesucht:
Onolangs geleen, in onse vlucht,
54. Dat ik verlost uit sulk een nood,
Hier eten mogt een stukje Broodt,
In plaets van alle Vleesch en Visch,
Die 'k daegliks, aen mijn vrienden disch,
55. Genieten mogt in overvloed!
Sou 'k nu dan door een los gemoed,
Wy steets met leckernyen voen?
Neen: 't kan my vry wat minder doen.
56. Waer toe mijn disch soo overlaen,
Dat ik my selve sou beraen,
En twijff'len, wat van allen my
Op 't smaeklikst of vermaeklikst zy?
|