Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijWaer mede hy te kennen geeft sijn ruste, gemak en genoegsaemheid op 't Land, en d'onrust en moeite van 't wellustig Stads leven
Hoort vrienden, hoort wat ongemeens.
Men segt, hoe dat de Land-muis eens
De Stadt-muis in syn hol ontfing.
Al was syn voor-raet schoon gering,
Hy heeft nochtans syn oude vrient
Van alles mild'lik toegedient.
Hoewel hy selfs meest eet wat rouw,
En 't suinig by malkander hou,
't Is al ten besten voor een gast,
Daer groote spaersamheid niet past.
Hy brengt syn wech-gestopte grein,
En al syn voor-raet groot en klein,
| |
[pagina 52]
| |
Met halfgegeten stukjens Spek"
Nu graeg te voorschyn met syn bek,
Als t'eenemael daer over uit,
Dat eens de hoogmoed zy gestuit
Der Stadt-muis, die de Spys van 't Land
Te walg'lik ik aenraekt met haer tand.
Mits alles nu dus is bereidt,
Daer d' Ga naar voetnoot+Huis-heer sich in 't kaf uitspreidt,
Eet Onkruid en van ' slechtste Zaedt,
Waer med' hy sich genoegen laet,
Maer 't best Banquet niet aen en tast,
Soo segt op 't lest de Steedsche Gast:
Waer toe, myn vriendt, waer toe leeft gy,
Dus arm in dese woesteny?
Indien gy d'overvloedtg der Stadt
Meer dan verlaten Bosschen schat,
Soo neemt de reis nu vaerdig aen,
Om in geselschap meê te gaen:
Vermits al wat op aerden leeft
Een sterflik lot ontfangen heeft,
Noch daer en is voor klein of groot
Gantsch geen ontkomen van de doot.
Daerom terwyl 't uw beuren mag,
Geniet met vreugd een goeden dag.
Terwyl gy leeft gedenkt altyt,
Hoe kort gy doch van leven zyt.
Dit woord beweegt de Buiten-muis;
Hy springt ligtvaerdig uit syn huis,
Sy geven sich van daer op 't padt,
En reisen t'samen na de Stadt;
Op dat men 's nachts den wal bekruyp',
En vry en vrank in 't duister sluyp'.
't Was nu ontrent de middernacht,
Wanneerse t'samen soet en sacht,
Daer komen in een machtig huis;
Een Sprei van Purper-roode pluis
Blonk op den disch van wit Yvoor,
En mits'er 's avonds juist te voor
| |
[pagina 53]
| |
Een boven maten heerlik Feest
Was in de groote Zael geweest,
Soo stont daer noch veel schoon Banquet,
In Tafel mandjes neer geset.
De Stadt-muis neemt de Land-muis daer
Op 't Purper-kleedt sorgvuldig waer.
Hy dient heel sneeg, als Weerd en Knecht,
En schaft het een na 't aêr gerecht,
Van allerhande lekkerny,
En proeft eerst wel wat smaeklikst zy.
De Land-muis is heel in syn schik,
Vermits nu in een oogenblik
Syn staet soo seer verandert zy,
En is om al de voorspoed bly,
Terwyl seer haest een groot gedruis
Van open deuren klonk door 't huis,
En onversiens (laes! al te vroeg)
Haer beide van den disch af joeg.
Sy liepen door de zael te saem
Met vrees en schrik, als uit den aêm,
Terwyl'er 't heele huis door vast
Van groote Doggen wierdt gebast.
Doe sprak de Land-muis met fatsoen:
Ik hebb' dit leven niet van doen,
't Vaer wel, soo vol van vrees en schrik:
't Is tyt, dat ik my weder schik'
Na 't Bosjen, in myn Hol, daer my,
Van soo veel list en lagen vry,
De slechte wikken soeter voên,
Als hier de lekkernyen doen.
Men neemt 't niet qualijk, dat ik sluite met een Fabel. Door Fabels heeft men 't Volk, van oudts, af, soet en abel. De Waerheid ingescherpt, en goede zeên beduidt. Oprechte liefde legt het al ten besten
Uit.
DEEL 2 |
|