Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina I]
| |
W. Sluiters Eensaem Huis- en Winter-Leven. Quanto secretius, tanto liberius. | |
[pagina II]
| |
Spreuk. Cap. XVIII. vers. 1. Die sich af-sondert, tracht na wat begeerlijks: hy vermengt sich in alle bestendige wijsheitd/ | |
[pagina 1]
| |
Geborene Gravinne tot Limborg en Bronkhorst, Vrouwlijn tot Styrum, Wisch, Borkeloo en Ghemen &c.Hoog- en Wel-geborene Gravinne, Genadige Vrouwlijn, Myn voorgaende Buiten-Leven, aen U Graefl. Gen. Heer Vader, mijnen genadigen Heere, onderdaniglik toe-geëigent en opgedragen, is niet soo haest in 't licht genomen, of 't heeft U Graefl. Gen. belieft aen my te schrijven, dat het wel seer aengenaem was, maer dat het haer Heer Vader, Vrouw Moeder, en haer allen verdroot, dat het allersoetste van mijn eygen Huys-houdinge (soo luiden U Graefl. Gen. woorden) daer was uit-gelaten; dat sy dat datelik gesocht hadden door het heele Boekje, niet anders meenende, of 't selve sou mede daer by zijn geweest. De reden, waerom ik 't 'er niet by-gevoegt hadde, hebb' ik, sulks verstaende, wel over | |
[pagina 2]
| |
geschreven, doch is niet aengenomen, noch genoegsaem bevonden tot mijn verontschuldiginge: maer my wordt door last van syn Hoog-Graefl. Gen. bevolen, mijn Eensaem Huis-Winter-leven noch daer by te voegen. Het komt dan heden dus in 't selve klein formaetje voor den dag, op dat het als een Boekje met het voorige moge wesen. Maer ik neem de vryheid, om 't selve aen U Graefl. Gen. die sich soo veel aen 't selve heeft laten gelegen zyn, opentlik op te dragen en toe te eigenen, onderdaniglik versoekende dat het om syn slechtheit en eenvoudiger styl niet moge versmaedt worden. 't Heeft syn reden gehadt, waerom ik immers in dese stof by d'eenvoudigste en gemeensaemste manier van spreken bleef. Doch
Hoewel mijn stijl eenvoudig gaet,
Sy blijft noch recht op voet en maet,
Het welk ook wel veel glans en leven
Kan aen de slechtste reden geven.
Deselve dingen, (segt Seneca in syn 108. Brief in ongebonde redenen gesegt, worden onachtsamelijker aengehoort, en dringene niet soo diep in. Maer als de maet daer by komt, en een heerlijke Sin-spreuk in sekere voeten besloten is, soo dringt deselve Sin-spreuk deur als met de hand deurgestuwt.
U Graefl. Gen. heeft doch nooit eenig Gedicht van my, om syn eenvoudigheits wille verontwaerdigt t'ontfangen. | |
[pagina 3]
| |
Siet nu dan ook alhier, hoe 'k in mijn slechte wooning,
Daer niemant by my is, kan leven als een Koning.
Schoon dat de werelt niet kan krijgen in haer hooft,
Soo weet ikm doch, dat gy 't wel sonder moeit gelooft
't Is u bekent, waer in ik meest my gae verlusten,
Wanneer mijn goede geest een weinigjen moet rusten
Van 't swaer en wichtig werk, dat my bevolen is;
Dat selfs myn ledigheid haer voordeel ook niet miss'.
Al leeft gy selve, na uw staet, schoon Hoofsch en heerlik;
O edelmoed'ge ziel, niet dunkt u soo begeerlik,
Als datgene, stil en vry, sit op uw Cabinet,
En dat u niemant daer in uw bedryf belet.
Gy meugt den oogenblik van u verganklijk leven
Soo nood aen de'ydelheit van Hoofsche weelde geven.
Veel hooger strekt uw geest. Het dunkt u al maer stof,
Wat niet in u verwekt een lust na 't Hemelsch Hof.
Gy ryt niet in den Haag steeds met de Koets in orden;
Alleenlik om te sien en om gesien te worden:
Sy voert u maer regt toe waer datge wesen moet.
't Is nimmer sonder vrucht al wat gy werkt of doet.
Al wie op 't Graeflyk Hof hem schick'lik wenst te dragen,
En weet somtyts niet, Hoe? die komt 'et u maer vragen,
Die door u kloek beleit altyt te raden wist,
En watter t'ondeeg is, met wijse reden slist.
Voorsichtige Gravin u is niet aengenamer,
Dan dat all' onrust blyf van uw Vrouw Moeders Kamer,
Alwaer gy met vermaek de noentyt meest passeert,
En alle deugd van haer voortreff'lijk voorbeeld leert.
Terwyl uw hand daer werkt, wil doch u geest niet rusten.
Wie altyt wacker is, en soeckt sich te verlusten
Op allerhande wijs, maer nooit met beuselwerk,
Gy hebt in al uw doen een loff'lyk oogemerk.
Men siet geen swarte maen, of sterr' of and're plecken;
| |
[pagina 4]
| |
De staet'ge minlikheit uws aengesichts bevlecken,
Welk boven 't held're Son- en Maen- en Sterre licht,
Dat aen den Hemel blinkt, begeert te zijn gericht.
't Gewaet is als 't gelaet, uw zeden als uwe reden,
In all' ootmoedigheid, en nochtans niet beneden
Vw Graefelyke staet, Gy toont, in uw beleit,
Op ongemeene wijs, een zeed'ge Majesteit.
De Graefelyke disch, soo vol van leckernye,
Verschaft u soo veel soets niet, als uw Poesye,
Waer door uw wack're geest op 't heuglikst gaet te gast
En meer dan Koninklik, in suiv're wellust, brast.
De Dichters roemen veel van negen Zang-heldinnen,
Gy meugt de tiende zijn, o glori der Gravinnen.
Wie d'eer mag hebben, van uw konstig werk te sien
Moet seggen, dat het tot vermaek en stichting dien'.
't Is weinig, datge my, of mijns gelijk, met dichten
Bywylen overwint: gy hoeft ook niet te swichten
Voor geesten, die 't Laurier geschonken wordt tot les
Al wil 't uw ootmoed niet, gy steektse na de kroon,
Wien soud' ik beter nu dit Rym-werk op gaen dragen,
Dan u, Hoog-ed'le Spruyt? die u doch laet bebagen
Al wat ik immer dicht hier achter in mijn boek,
Daer gy ons, meer dan eens, gegunt hebt uw besoek
Soo gy iet goets vint in mijn Huis- en Winter-Leven,
'k Sal om 't verkeert gevoel der werelt dan niet geven.
Ei! lees het somtijts uit; indien 't u niet verveelt,
Om dat het nu en dan wat koddig is gespeelt.
De werelt moet met sulk een list ook zijn gevangen.
'k Sal anders niet te veel aen boerteryen hangen.
Indienge somtyts lacht, wanneer 't wat kluchtig luid
Dat schaedt niet. Lach, met my, de blinde werelt uit.
| |
[pagina 5]
| |
U Graefl. Gen. believe niet aen te sien de geringheit van dit werkje, maer mijn ernstige gelegentheit om hier door ten allen tijden, en voor al de werelt, te mogen betoonen, dat ik ben, Hoog-en-Wel-geborene Gravinne, Genadige Vrouwlijn, U Graefl. Genad. Onderdanige en Ootmoedige Dienaer, W. Sluiter. |
|