Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
AuteursrechtvrijAls 't voorgaande. Of: aldus, Hoewel ik hier niet steeds verkeere
Met luyden van gesag en eere,
En om haar grootheid, staat, of pragt,
Van elk geacht, en opgewacht:
Zoo mag ik nogtans by de vroomen,
Zoo dikwils als 't my luste koomen,
| |
[pagina 41]
| |
 En vinde by haar soet onthaal,
En 't goed eenvoudig hert, vol praal.
145. Als ik my dus wil gaen versellen,
Behoev' ik niet te staen en schellen
En bellen voor de deur of poort,
Tot dat het eerst een dienst-boo hoort.
'; Behoev' de vloer dan niet te mijden.
Noch in de zael te staen by zijden,
En wachten daer my selve moe.
Ik gae hier over-al recht-toe.
146. Dan sie ik geen cieraet soo heerlik,
Noch na mijn sin iet soo begeerlik,
Als 't vroom en oprecht hert der lien,
Dat 's in eenvoudigheid my bien.
'k Sie alsoo lief op leeme vloeren
Den vlegel of den gaffel roeren,
Dan dat men sich in 't schoonst salet
Tot ledigheid of spelen set.
147. 'k Sie liever in Boom syne Kleed'ren,
Den Huis man hier sich selfs verneed'ren,
En na sijn werk ten Acker gaen,
Dan Pronkers op haer wandel-baen,
Die met bestrikte zye Kleeren
Een ieder langs de straet braveeren,
En ledig swerven over-al
Waer 't best haer dertelheid bevall'.
148. 'k Sie alsoo lief een Karr' of Wagen
Den Mest, die 't Land bevrucht, uit-dragen,
Dan Koets by koets, waer in m'om strijd
Soo vrucht'loos uit-draeght d'ed'le tijd.
Dan al dat toeren gins en weder,
Dan al dat voeren op en neder,
| |
[pagina 42]
| |
 En 't hossebossen door de Stadt,
Is d'oor haest moe, en d'ooge sat.
149. Gy segt: daer is geen leer of voordeel
By luiden van soo weinig oordeel.
O ja; een wijse leert ook daer,
Of hy ten minsten leert een aer.
Ia 'k ben 'er veel meer genoegen,
| |
[pagina 43]
| |
En voel in 't herte minder wroegen,
Dan daer men, met bevalligheid,
En uitgesochte woorden, vleid.
150. Daer sich deurtrapte koppen spitsen,
Om met haer fietsen, als met flitsen,
Eens slechten en oprechten oor
Somtijts te booren door en door.
Dat noemt men daer politiseeren.
Wie 't niet en kan, die sal 't daer leeren.
Die door de weereld wil, moet zijn
Nu wit, dan swart: nu grof dan fijn.
151. Die in de Steen met lof wil woonen,
Moet meest sijn aensicht av'rechts toonen,
En weeten, door een loose vont,
Elk een te praten na de mont.
Gy sult'er veel aen u verbinden:
Maer zijnse daerom all' uw vrinden?
Sy bieden u haer dienst wel aen;
Maer 't is slechts om haer selfs gedaen.
152. Schoon d'een op d'ander is verbeten,
Ia schoonse 't beyde seker weten,
Dats' op elkander zijn vol spijts;
Noch is 't als vriendschap wederzijds.
Men kust'er menigmael de handen,
Waer in men liever sloeg sijn tanden,
Om saf te byten, mog't geschien.
't Gaet wonder vreemt by Staetsche Lien.
153. Men moet'er 't vleien dikwils hooren
Met gunstig' en met open' ooren,
Om datter vriendschap en gevlei
By veelen nu is eenerlei.
Het schijnt doch, dat men nu oprechtheid
Hout onder Volk van staet, voor slechtheid;
Als of de deugd slechts in de mond,
In schijn, en niet in zijn, bestond.
154. Ia die met and'ren nu wil voort zijn,
Moet van Vos-meer of Schalker-oort zijn.
| |
[pagina 44]
| |
De wereld overvloeid nu doch
Van linkernyen en bedrog.
Wie mee niet weet van bril-verkoopen,
Die heeft'er niet veel goeds te hoopen,
Wie 't ampt van kuipen niet en kan,
Die blijft 'er een vergeeten man.
155. Die na der wereldschen genoegen
Sich niet begeert noch weet te voegen,
Word overal bespot, veracht,
En, als een slecht hooft uitgelacht.
O! Wat al listen, lasten, lusten,
Zijn 't, die de ziele staeg ontrusten,
Dan hier dan daer, in groote Steen!
Veel beter leeft men hier te vreen.
156. Loop werelds woel-geest, als een jager;
Uw beurse vet, uw ziele mager;
Ik hebb' een Goud-mijn hier in 't still':
Daer vind' ik schatten, na mijn will';
Doch schatten voor de blinde Mollen,
Die met veel moeite d'aerd' uit hollen,
Verborgen en gansch onbewust,
Dies zijns' er ook niet op belust.
157. 'k Wensch, dat mijn oogen en mijn ooren
Ter wereld nooit iet sien of hooren,
Dan 't geen my van de wereld track',
En tot Gods liefde meer verweck'.
Wie sou, voor 't ydel aerdsch gesemel,
Niet graeg verkiesen sulk een hemel,
Een hemel, die men voelt in 't hert,
Als 't vry van 't aerdsch gelatren wert?
158. Wat heeft de vroom' al ziel gespertel
In groote Steen, daer weelde dertel,
Daer hoovaerdy, en prael en pracht,
En veinsery, zijn in haer kracht!
Daer Staet- en Baet-sucht, als twee pesten,
Soo licht vergiften d'allerbesten.
Daer d'Ydelheid is op 't Tooneel,
| |
[pagina 45]
| |
Op dat s'haer roll' aenlock'lik speel.
159. 't Is seker, aensien doet gedenken,
E menigmael aen,ock'lik wenken,
Soo dat de vroomste wordt verleid
Door aensien en aensienlikheid.
Laet, 't geen gy prijst, zijn heel aensienlik,
Het is ten weinigsten niet dienlik
Voor een, dien 't moeilik valt en deert,
Dan ooit de wereld hem verheert.
160. Men heeft alhier geen sorg te dragen,
Om soo veel oogen te behagen,
Als dag by dag, in groote Steen,
Zijn over-al rondom u heen.
Hy mag wel letten op sijn saken,
Die 't elk aldaer te pas sal maken.
Men raeckt'er dikwils in verschil,
Men zy soo vreedsaem als men wil.
161. Men hoeft sich nhier, als in de Steeden,
Niet daegliks even mooi te kleeden.
Men doet alhier soo veel met Py,
Als daer met blinkend Felp en Zy.
Te slaefs is 't, sich te moeten voegen,
In kleeding, na elk-eens genoegen.
Hier gaen wy, met gemak en rust,
On-opgeschikt, soo lang 't ons lust.
162. Die na iet goeds en soets wil poogen,
Siet hier een ander niet na d'oogen,
Maer doet, in vryheid, onverzaegt,
Het geen sijn grage lust behaegt.
'k Sou, woonend in de Stadsche straten,
Misschien veel goede dingen laten,
Die 'k, na mijns herten wensch en wil,
Alhier verrichten mag in 't stil.
163. Die 't hert ontlast van aerdsche sorgen,
En na Gods vree haekt in 't verborgen,
En schat de tijdt na waerd' en recht,
Wat plaets is sulk een mensch te slecht?
| |
[pagina 46]
| |
Wat van de weereld wordt gepreesen,
Dunkt sulk een hinderlyk te weesen,
Vermits 't hem van veel tijdts berooft,
Die tot iets beters is belooft.
|
|