Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 11]
| |
 | |
[pagina 12]
| |
 Iets groots en aangenaams te toogen,
Ik kies de Beemden en 't Geboomt,
Daar 't versche Water lieflijk stroomt.
Daar zit ik neer om wat te rusten,
Of gaa al wand'lend my verlusten,
En zie, in vreugd mijns herten, dan
Het schoon gebouw des Hemels an.
37. Dan moet al 's Werelds glans verdwijnen.
Wat siet men al cieraeds verschijnen
Slechts op het veelerlei gebloemt,
Het welk sijn scheppers glori roemt!
Ga naar voetnoot+Ook Salomon, die groote Koning:
In al sijn heerlikheids vertoning,
Was niet bekleed als een van die,
| |
[pagina 13]
| |
Indien men 't na den eisch besie.
Hier kan mijn ziel zich best vermeien,
Van Godt verquikt in graf'ge weien,
Gevoert aen wat'ren sacht en stil.Ga naar voetnoot+
Hier segt s'; Heer sus lust my u will,
Hier hang'ik vaster aen den hemel,
Dan in het ongestuim gewemel
Der werelt, die my lokt en vleit,
My toonend' al haer heerlikheit.Ga naar voetnoot+
9. Al wat by na hier komt voor d'oogen,
Kan haest een Sinne beelt vertoogen
Van d'een o0f d'ahnder goede saek,
Te saem tot stichting en vermaek.
Men mag uit boomen, kruiden, dieren,
Ia selfs uit muggen, mieren, fieren.Ga naar voetnoot+
Veel lessen trekken die heel soetGa naar voetnoot+
En leersaem zijn voor elks gemoet.
10. Hoe vry en yheerlik kan men buiten
Voor Godt sijn ziel-begeerten uiten!
Het hert komt in den Hemel haest,
Of d'hemel wort in 't hert geplaetst.
Maer (om te spreken sonder veinsen)
Ik weet niet, waer ik mijn gepeinsen
Al laet', wanneer ik, in de Steen,
Door 't volk gae langs de straten treen.
11. De daeg'raet spreidt haer goude glenst'ren
Alhier eer voor mijn glase venst'ren,
Dan daer de muuren dicht en hoog
Zijn als een blinde voor het oog
'k Aenschouw me lust, en miss' te noode
Die allereerste morgen-roode,
Die 't aerdrijk geeft een nieuwe jeugt,
En 't hert en oogen t'saem verheugt.
12. 't Is dikwils jaer en dag geleden,
Dat somm'ge luiden in de Steden
Nooit sagen, waerm en hoe de Son
| |
[pagina 14]
| |
Haer schoone morgen-glans begon;
Ga naar voetnoot+Hoe die met goud' en purp're stralen,
Ons eenigsins daer af komt malen
Ga naar voetnoot+Godts vreeselijke Majesteyt,
Die meerder is in heerlikheit.
Ga naar voetnoot+43. Is iets op aerden aengenaemer,
Ga naar voetnoot+Dan (als een Bruid'gom uyt sijn kamer,
Ga naar voetnoot+Verciert in 't heerlukst feest-gewaedt)
Ga naar voetnoot+De Son sien opgaen in cieraet?
Ga naar voetnoot+Of, met haer eerste glans, hier buiten
Te sien de jonge teere spruiten,
Van dauw en regen soet bevoght,
Haer hooft uit steken in de locht!
Ga naar voetnoot+44. 't Gevogelt selfs kan 't niet verswijgen,
Ga naar voetnoot+Maer singt en springt dan op de twijgen,
Om dat het weer een nieuwe dag,
Met nieuwe vreugt, aenschouwen mag.
Het leert ons met sijn quinkeleren,
Hoe ieder sal sijn Schepper eeren,
Ga naar voetnoot+En hertlik zijn verheugt in 't licht
Van sijn heilstralend aengesicht.
Ga naar voetnoot+Dan tijtmen hier by tijts aen 't werken;
Maer (soo ik immers aen kan merken)
't Onlustig Stadt-volk wil niet op,
Tot dat men haer van 't bedde klopp'.
't Genoegen, dat sy 's morgens rapen,
Is in 't vergapen en verslapen
Van 't eelste deel des daags op 't meest,
Welk 't lichaem hindert en den geest.
46. Hoe soet is 't, 's morgens, op het singen
Der voog'len, uyt het bedd' te springen,
En dan te sien; wat, tot Godts lof,
Is uitgesproten in den hof!
Wat geeft dan tijt en vlijt al vruchten
In sulke stille lantgehuchten!
Wat werpt de vroege Morgen-stond
Ons dan al gouts toe uyt haer mond!
47. Wat gaet de dag voort heuglik henen
| |
[pagina 15]
| |
Voor een die sigh begeert te spenen
Van al wat d'ed'le ziel verstoort
En tot verkeerde lust bekoort!
Geluk en is niet uyt te spreken,
Dat, waer men 't hooft hier uit komt steken,
Men d'oogen, rondom heeft in 't groen,
En die voor ydelheit kan hoen.
48. Laet macht'ge steden, trotsche wallen,
Met luister van de werelt brallen;
Des hemels glori blinkt op 't veldt;Ga naar voetnoot+
En wort'er sichtbaerlik vermeldt.Ga naar voetnoot+
Daer 't vruchtbaer kooren op sijn stoppelen,
Of 't weilant groent van versche droppelen,
De kudden berg en dal bekleen,
Daer wordt met vreugd Godts lof beleen.
|
|
