Buiten- eensaem huis- somer- en winter-leven
(1687)–Willem Sluiter–
Auteursrechtvrij
[pagina 6]
| |
I. Pause.Als 't voorgaande, of: aldus. Op Aarden us geen Stad of Steede,
Die 't hert geeft waare rust en vreede;
Of seeker, waarder ergens een,
Elk mensch liep in gedrang, daar heen.
'k Haak na een plaats, niet die plaizierig
of vol gewoel is, of gants cierig,
Maar die bequaam is, om mijn geest
In 't stil te oeff'nen aldermeest.
17. 'k Bemin een plaets, daer plaets voor my is,
Waer in de ziel op 't meeste vry is
Van 't geen haer ondanks komt aen boort,
| |
[pagina 7]
| |
En meest haer vreed' en rust verstoort.
'k Soek sulk een plaats, voor mijn bedrijven,
Alwaer ik in mijn plaets mag blijven,
En niet hoev' over-al te zijn
Daer niet gehandelt wordt van 't mijn.
18. Van hier en daer te rinkelroijen
En komt niet, dan 't gemoed verstroijen,
Soo dat het 's avonds uw gebedt,
Uw lust, uw rust, en slaep belet.
't Zy wat vermaking Oost of West is,
Ik sie doch, hoe 't te huis op 't best is;
Daer leef' ik, schrijv' ik, doe iets goets,
Ik juich, ik sing', en ben goets moets.Ga naar voetnoot+
19. 't Bewleit van ieders ampt en leven
Vermag hem altijdt werk te geven.
Elk heeft aen 't sijne, laet en vroeg,
Doch meer dan tijt-verdrijfs genoeg;
Soo dat hy 't in 't geklap van saken,
Die hem gantsch niet of weinig raken,
Noch door geduer'ge nieuwe maer,
Niet hoeft te soeken hier en daer
20. Men kan nauw, om 't gedrang der menschen,
Iet lofliks werken na sijn wenschen,
Mits 't voorwerp van veel ydelheid
Ons van de rechte streek afleidt.
Men soekt'er dikwils maer vergaert niet;
M'ontfangt'er somtijts, maer men baert niet:
Heel selden komt'er iet wats voort,
Dan onvolmaekte wan-geboort.
21. Dies, wie volbrengen wil iet heerliks
En ernstig tracht na wat begeerliks,Ga naar voetnoot+
Dat nimmermeer 't gewiel hem gaf.
Die sondert eerst het selve af:
In allerlei bestend'ge wijsheit
(Als of hy in een paradijs leit)
Vermengt hy sich daer na sijn sin;
En niemant stoort'er hem dan in.
22. Wie al sijn vreugt soo binnens huis heeft,
| |
[pagina 8]
| |
En niet om 't wereldsche gedruis geeft,
Dier weet niet veel vermaeks en baets
Te vinden in de keur van plaets.
Een slechte kamer van vier hoeken,
Bequaem voor my en mijne boeken,
Is my genoeg, 't zy waerse staet.
Wat raekt my hoe 't 'er buyten gaet?
23. Wat sou 't, so 't plaetsje, daer ik woone,
Een groote Stad waer, ja de kroone,
Vcan alle Steeden, die ik ken,
Als ick doch op mijn kamer ben?
Of 't Stad, of Dorp, of vuil, of mooi is,
En of 'er wel of geen getooi is,
Of groot, of klein, of geen plaisier,
Wat geeft of neemt my dat alhier?
24. Als ik mijn Kamerken mag sluyten,
En houden al 't gewiel daer buyten,
En doen mijn eigen werk alleen,
Dan ben imk allerbest te vreen.
Daer hebb' ik al, waer hert en oogen
Sich lieflik mee verlusten moogen;
Daer pronkt mijn allerbest cieraet.
Wat raekt my, hoe 't 'er buiten gaet?
25. Of daer de Straten dan vol drek zijn,
Of daer de Poorten maer een hek zijn,
Of voor elk Huis een mestvaelt is,
Wat geeft my dat voor hindernis,
Moet ik somtijds daer over stappen,
Ik weet niet, of op marm'ren trappen,
Of op een glat-geslepe steen,
Al sachter soude zijn te treen.
26. My dunkt, hy is wel week gebacken,
Die 't hert laet in sijn schoenen sacken,
Wanneer een ongevaegde straet
Hem die met weinig slijk begaet.
Ik ga, met lust, langs onse straaten,
En ben verwonderd boven maten,
Dat iemand ooit sich voor laet staen,
| |
[pagina 9]
| |
Dat daer mijn vreugd door sou vergaen.
27. Niet dat ik, tegen alle reden,
Vermaek hebb' in den drek te treden;
O neen: ik minn' de reinheid seer,
Maer 's herten reinigheid veel meer.Ga naar voetnoot+
'k Hebb' liever noch besmet mijn schoenen
Met slijk, die weer is af te boenen,
Dan 't hert met sondendrek beslijkt,Ga naar voetnoot+
Die 's Werelds grootsche prael aenstrijkt.
28. Ik trede d'Aerd' en drek met voeten;
Maer die in aerdsche dingen wroeten,
Om soo te wesen grootsch en rijk,
Die laden op sich dicken slijk;Ga naar voetnoot+
En dicken slijk, die nu mag blinken,
Maer al te walgelik sal stinken,
Indien eens 't quae geweten kom,
En roer des herten mesthoop om.
29. Hoe wel sich ook, langs onse straten,
Meest leemen huisen vinden laten,
En dikwils maer een stroye dak,
Wat geeft my dat voor ongemak?
Ia 'k hebbe'er voordeel uit te wachten.
't Is als een beeld voor mijn gedachten,
Dat ieder mensch, hoe frisch, hoe schoon,Ga naar voetnoot+
Hier slechts een leemen-huis bewoon.
30. Laet mooiers, toojers, viese pronkers,
Verwijfde, kiese strate jonkers,
Op sulke beuselingen sien,
Het is geen werk van wijse lien.
De wispeltuerigheid der Vrouwen,
Die van wat moois, uyt swakheid, houwen.
Sien sulks soo wars en spijtig an;
Het past te qualik voor een Man.
31. Selfs achten edele gemoeden,
Die sich met merg van wijsheid voeden,
Al woonens' in een woel'ge Stadt,
't Gewoel maer scha, de stilt' een schat.
Ik soek geen plaets tot mijn genoegen,
| |
[pagina 10]
| |
Dan daer 't gewiss' op 't minst mag wroegen.
Soo 'k ben die 'k wesen moet, is 't my
Al even eens waer dat ik zy.
32. Schoon onse plaets waer tien-mael slechter,
Ik leefd'er wel te vreden echter,
Als ick'er 't mijne maer mag doen,
En met mijn oogmerk voort kon spoen.
Al is 't er dootsch van straet gesweven,
Die dootschheit is mijn eige leven:
'k Acht' als een doot te veel gewoel,
Die 't soetste soet in stilheit voel.
33. Daer 't op de straten, merkten, bruggen,
Van menschen swiert en swarmt als muggen,
Daer d'eene d'ander loopt op 't lijf,
Dat m' in 't gedrang schier steken blijf;
Daer 't al den dag van kruien, rijen;
En slepen, raest aan allen zijen;
Daer 't rondom schreeuwt, als of de stadt
In oproer waer; wat vreugt is dat?
34. Een Stadt, van d'Overdaet verkoren,
Om, als een trotsche Babels Tooren,
Ga naar voetnoot+De Werelt door vermaert te zijn.
Geeft tot veel quaets een losse lijn
De weelde gaet'er ongebonden.
Men geeft sic h selfs in dert'le sonden,
Om d'algemeenheit, veel verlof.
De Hoogmoet houdt'er open hof.
35. Wat hoeftm' op grachten vol kasteelen
Sijn oogen juist te laeten speelen?
Waer toe doch met vermaek gelet
Op pracht en prael te vry van wet?
Men hoeft veel meer sich toe te rusten,
Om voor d'aenprikk'lingen der lusten,
Ga naar voetnoot+Die d'ed'le ziel den krijg aen doen,
Sich selfs na mog'likheit te hoen.
|