Honori Admodum Reverendi, Eruditi, Pii D. Wilhelm Sluiteri, Pastoris Eibergensium vigilantissimi, cognati sui suavissimi; quando Librum suum de rusticantium Vita, in secessis scriptum, evulgabat.
Vitam quid faciat beatiorem
Hoc scivere Viri vetustiores,
Qui vitam vacuam negociorum
Transegere probe procul relictis
Vrbis carcere, civicisque rebus.
Nunc verò (stomacher querarve?) plebes
Ruralis capirtur potentiorum
Vah! plebs luxurians amaenitate,
Aut plebs esuriens cibatione,
Dum Bellona fero furit flagello,
Flandrique horibili ruunt ruinâ,
Brabantisqye eadem videntur orta,
Et Mars plurima Gallicus cruentat.
Hoc durum est equidem, tamen nec obstat
Vitam quo minus eligam seosum
Expers quae exigitur doli, coruscans
Sanctâ simplicitate Rusticorum
Quos nec pocula mille nec ciborum
Luxant lautitiae leves, apud quos
Invenere Viri graves quietem
Sacratam studiis sacris, apud quos
Verae laetitiae locus, licet nec
Cultus nec domuum micet nitela.
[pagina *8v]
[p. *8v]
Hoc Sluitere, probas asque mecum,
Quamvis tristia damna quae tulisti,
Te possent aliter monere. Quare
Mocum propositi tenax voveto:
Sit sedes utinam mea senecta.
Hoc qualecunque insubide muginabatur.
Iudocus Willichius.
Ecclesiae, quae J. Christo unico Salvatorie nostro Oostervici in Brabantiâ Colligitur, Pastor.
Auteursrechtvrij